Ενοποίησε τακτικά την Αριστερά για το Πολυτεχνείο, διέρρηξε τις όποιες σχέσεις με το ΚΚΕ, έδειξε ότι η αστυνομία είναι εκτός ελέγχου και αποκάλυψε τις «τρύπες» της ατζέντας του
Η απόφαση της κυβέρνησης να πνίξει τις εκδηλώσεις για το Πολυτεχνείο σε ένα όργιο αστυνομικής βίας και καταστολής είναι ενδεικτική της δύσκολης θέσης στην οποία έχει περιέλθει από την εξέλιξη της πανδημίας.
Η επιλογή της σκληρής αντιμετώπισης έγινε υπό την πίεση της αύξησης των κρουσμάτων προκειμένου να αλλάξει η ατζέντα έστω και για λίγο και να ικανοποιηθεί το σκληρό δεξιό κοινό του κόμματος. Ελήφθησαν υπόψη στις συσκέψεις στο Μέγαρο Μαξίμου οι μετρήσεις που έδειχναν ότι ένα σημαντικό κομμάτι των ψηφοφόρων όλων των κομμάτων και φυσικά η πλειονότητα των «γαλάζιων» οπαδών προέκριναν τις απαγορεύσεις των εκδηλώσεων λόγω της πανδημίας.
Παραδοσιακό μίσος
Ο φόβος για την εξάπλωση του κορονοϊού συναντήθηκε με το παραδοσιακό μίσος των σκληρών δεξιών για το Πολυτεχνείο. Ο πυρήνας των δεξιών ψηφοφόρων θα προτιμούσε να καταργηθεί ο εορτασμός του Πολυτεχνείου και να περιέλθει στη λήθη η εξέγερση. Υπό αυτή την έννοια ο Κυριάκος Μητσοτάκης τήρησε μια στάση που εξέπεμπε αντιφατικά μηνύματα: από τη μια απαγόρευσε τις εκδηλώσεις και μετέτρεψε την Αθήνα σε κατεχόμενη από τις δυνάμεις καταστολής πόλη. Από την άλλη όμως κατέθεσε ο ίδιος στεφάνι στο Πολυτεχνείο, κάτι που δεν άρεσε στο ίδιο δεξιό κοινό που θέλησε να ικανοποιήσει.
Η επόμενη ημέρα βρίσκει την κυβέρνηση να έχει καταγράψει μια σημαντική πολιτική ήττα. Καταρχάς με την όλη διαχείριση που έκανε στις εορταστικές εκδηλώσεις για το Πολυτεχνείο πέτυχε για πρώτη φορά μετά το 1990 να εμφανιστούν ενωμένες οι δυνάμεις της Αριστεράς και να συνυπογράψει το ΚΚΕ κοινό κείμενο με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αν και το ΚΙΝΑΛ ακολούθησε δική του γραμμή –που δείχνει τον εσωτερικό του διχασμό που θα γίνει πολύ πιο έντονος στους προσεχείς μήνες–, αυτήν τη φορά δεν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας απομονωμένοι αλλά η ΝΔ και ο Κυρ. Μητσοτάκης. Ηταν η πρώτη φορά που έσπασε το αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο. Εξίσου σημαντικό για τις πολιτικές εξελίξεις των επόμενων μηνών είναι ότι η ΝΔ και ο Κυρ. Μητσοτάκης βρέθηκαν απέναντι όχι τόσο με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά για πρώτη φορά με το ΚΚΕ. Φαίνεται έτσι να διαρρηγνύεται μια σχέση ανοχής μεταξύ ΚΚΕ και ΝΔ και επιπροσθέτως η καλή σχέση της οικογένειας Μητσοτάκη με τον Περισσό. Στο Μέγαρο Μαξίμου θέλησαν να δώσουν εμμέσως «πόντους» στο ΚΚΕ έναντι του ΣΥΡΙΖΑ και να «του επιτρέψουν να εμφανιστεί» ότι ηγείται της Αριστεράς. Ωστόσο ο Περισσός τους εξέπληξε. Οπως έλεγε νεοδημοκρατικός παράγοντας: «Ξέραμε ότι το ΚΚΕ θα κάνει την κίνησή του και το αφήσαμε να κάνει το σόου έξω από την αμερικανική πρεσβεία. Μέχρι εκεί μπορούσαμε να το αντέξουμε (επικοινωνιακά). Αλλά υπάρχουν και οι δικοί μας ψηφοφόροι στους οποίους δεν άρεσε καθόλου η ανοχή. Την πορεία όμως γιατί τη διοργάνωσε στο Σύνταγμα; Αυτό δεν θα μπορούσαμε να το ανεχτούμε».
Εκείνο που τους προβληματίζει περισσότερο είναι εάν το ΚΚΕ θα επιστρέψει στην προηγούμενη στάση του να ασκεί την αναμενόμενη «συστημική» αντιπολίτευση και να πλαγιοκοπά τον ΣΥΡΙΖΑ ή εάν θα αλλάξει στάση και θα αποφασίσει να υπερασπιστεί τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα που καταργούνται –ό,τι έχει απομείνει– από τις… μεταρρυθμίσεις του «επιτελικού κράτους» που όπως τονίζει σε κάθε ευκαιρία ο Κυρ. Μητσοτάκης θα συνεχιστούν. Εάν το ΚΚΕ ακολουθήσει στάση σκληρής αντιπολίτευσης, μοιραία θα συναντηθεί κι άλλες φορές με τον ΣΥΡΙΖΑ ακόμη κι αν δεν είναι επιλογή του. Από την άλλη, εάν επιστρέψει στη «συστημική κριτική», κινδυνεύει να χάσει το κοινό του.
Αποχαλινώθηκαν
Για την κυβέρνηση όμως υπήρξε μία ακόμη απώλεια που θα φανεί σε δεύτερο χρόνο. Οι δυνάμεις ασφαλείας έχουν αποχαλινωθεί και επικρατεί σταδιακά η εντύπωση ότι είναι εκτός ελέγχου. Δυσανασχετούν όχι μόνο οι αριστερόστροφοι πολίτες αλλά και δημοκρατικοί ψηφοφόροι της ΝΔ, παρότι είναι προς το παρόν μειοψηφία. Η υπερβολή των δυνάμεων καταστολής δεν αρέσει ούτε στη δημοκρατική Δεξιά την οποία δεν εκφράζει ο Κυρ. Μητσοτάκης.
Αντίθετα, στο Μέγαρο Μαξίμου είναι ικανοποιημένοι από τη στάση που κράτησε το ΚΙΝΑΛ μια και θεωρούν ότι με τον Ευάγγελο Βενιζέλο και τους σημιτικούς το ΚΙΝΑΛ έβαλε πλάτη και δημιουργείται το πλαίσιο συνεννόησης και σύμπλευσης. Καθώς τα μελλοντικά σενάρια περιλαμβάνουν εκλογές, η πρόβλεψη σε ό,τι αφορά το ΚΙΝΑΛ είναι ή ότι θα ακολουθήσει την κυβέρνηση ή ότι θα διαλυθεί. Αλλά και ο Κυρ. Μητσοτάκης δείχνει διατεθειμένος να συζητήσει ξανά με τη Φώφη Γεννηματά, κάτι που δεν έκανε μέχρι τώρα θέλοντας απλώς να αφομοιώσει τα στελέχη και τους ψηφοφόρους του όπως έκανε με επιτυχία και με το Ποτάμι.
Ο μεγάλος χαμένος είναι ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης. Ενώ χρεώνεται την άγρια καταστολή, η παρουσία του στον Σκάι το βράδυ της Τρίτης και η έμφαση που έδωσε στο ότι «τιμά το ΚΚΕ» προκάλεσαν αρνητική εντύπωση στο δεξιό κοινό και είχε αντανάκλαση και στο Μέγαρο Μαξίμου.
Συνολικότερα πάντως η ηγεσία της κυβέρνησης, εν μέρει από επιλογή και εν μέρει από τη φορά των πραγμάτων, θα επιμείνει στην πολιτική της καταστολής για να αντιμετωπίσει τις κοινωνικές αντιδράσεις που αργά αλλά σταθερά αναπτύσσονται.
