Εργα και Ημέρες της Λίνας Μενδώνη. Καταγράφουμε τις κορυφαίες στιγμές αποτυχίας στη διαχείριση σύγχρονου πολιτισμού και πολιτιστικής κληρονομιάς της Υπουργού Πολιτισμού της ΝΔ στην τετραετή θητεία της. Γράφουν οι Χρυσούλα Παπαΐωάννου, Ηλέκτρα Ζαργάνη, Αφροδίτη Ερμίδη
Η αξιοκρατία της «αριστείας». Ο Θανάσης Καραμπάτσος γράφει για τον φωτογραφικό διαγωνισμό για πρόσληψη αρχαιολόγου στο Μουσείο της Ακρόπολης που άνοιξε τη συζήτηση στον χώρο των ενδιαφερομένων για το πώς (θα) προσλαμβάνονται οι «άριστοι» επιστήμονες στα μουσεία ΝΠΔΔ με διοικήσεις διορισμένες απευθείας από τον/την εκάστοτε υπουργό.
Εξήντα χρόνια μετά. Γρηγόρης Λαμπράκης Ζ(ει). Προτάσεις βιβλίων από την Έμυ Ντούρου με αφορμή τη συμπλήρωση εξήντα χρόνων από τη δολοφονία Λαμπράκη και μια επιστολή αυτόπτη μάρτυρα των γεγονότων, του Ξενοφώντα Μαυραγάνη που ήταν τότε νεαρός ρεπόρτερ.
Τα τραγούδια της κάλπης. Από τον Μάρκο Βαμβακάρη και τη Μαρίκα Νίνου, μέχρι τον Μανώλη Ρασούλη και τον Κώστα Χατζή, αρκετοί δημιουργοί εμπνεύστηκαν τραγούδια από τις εκλογές. Άλλοτε με διάθεση σάτιρας, κι άλλες φορές με καημό, οι εκλογές έγιναν αντικείμενο ευφάνταστων στίχων. Του Αντώνη Μποσκοΐτη.
Το «Βασίλισσα Κλεοπάτρα» γίνεται Viral για λάθος λόγο. Ένα είδος ψηφιακού χαμού προκάλεσε η είδηση ότι η Αίγυπτος δια στόματος του πρώην Υπουργού Αιγυπτιακών Αρχαιοτήτων επέκρινε τη νέα σειρά του Netflix «Βασίλισσα Κλεοπάτρα» (Queen Cleopatra) για την απόφαση απεικόνισης της τελευταίας Πτολεμαίας Φαραώ ως μαύρης αντί λευκής. Άρθρο του Υποψήφιου Διδάκτωρ Φιλοσοφίας, ΕΚΠΑ, Πάνου Χρυσόπουλου.
Στον ουρανό μ’ αστέρια. Ο αγαπητός τραγουδιστής Γιάννης Βογιατζής μεγαλούργησε στα πιο αθώα χρόνια του ελληνικού κινηματογράφου και του ελληνικού τραγουδιού και συνεργάστηκε με κορυφαίους δημιουργούς. Ο Αντώνης Μποσκοΐτης καταγράφει την πορεία στη δισκογραφία του απόλυτου Έλληνα crooner.
Ένας «Οιδίποδας» μακριά από την Θήβα. Η Ηλέκτρα Ζαργάνη είδε την παράσταση «Μία Άλλη Θήβα» του Γαλλοουρουγουανού συγγραφέα Σέρχιο Μπλάνκο που ανέβηκε σε σκηνοθεσία του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου με κεντρικό θέμα την πατροκτονία και αρκετές αναφορές στην αρχαία τραγωδία.
Μια ιστορία από… τη λογοτεχνία. Ο καταραμένος ποιητής Μήτσος Παπανικολάου, ένας από τους ελάσσονες ποιητές της καταραμένης γενιάς του 1920, ήταν άνθρωπος του κόσμου, ζούσε με πάθος τη ζωή και παρακολουθούσε την ανθρώπινη φύση την οποία κατέγραψε στα περίπου πενήντα ποιήματα που άφησε πίσω του. Γράφει η Έμυ Ντούρου.
Υπουργοί για «μαύρισμα». Αν έπρεπε να συνοψίσουμε την στάση της Υπουργού Πολιτισμού με μια εικόνα, θα ήταν ιδανικό εκείνο το απαξιωτικό μειδίαμα όταν της ζητήθηκε να σχολιάσει την φράση του Σταύρου Ξαρχάκου «Δικαίωμα στην έπαρση έχει μόνο η σημαία»-που αναφερόταν βεβαίως σε αυτήν. Με μια ανάλογη «γκριμάτσα» αντιμετώπισε σύσσωμο τον πολιτισμό και τους ανθρώπους του. Γράφει η Χρυσούλα Παπαΐωάννου.
