Τι είναι το φαινόµενο Κασσελάκης; Η πολιτική αποτίµηση θα γίνει σαφώς εν καιρώ, όταν θα αποκρυσταλλωθεί σε προγραµµατικό λόγο το «πατριωτικό προοδευτικό» στίγµα που έχει εκπέµψει και πώς –και αν– θα διασταυρωθεί µε αριστερές δροµολογήσεις. Είναι όµως καινοφανές ένας πολιτικός άγνωστος να κερδίσει µε δεκάδες χιλιάδες ψήφους ένα πολιτικό κόµµα;
Στον εγγύτερο πολιτικό χρόνο εντοπίζουµε το φαινόµενο Τσίπρας και στον πιο µακρινό ιστορικό ορίζοντα µια πολύ χαρακτηριστική περίπτωση µε τεράστιο πολιτικό αντίκτυπο. Η εισβολή του Ελευθέριου Βενιζέλου σαν κοµήτη στο πολιτικό σκηνικό αποσιωπάται εντέχνως. Θα πάρουµε τη βοήθεια του βιβλίου του Σπύρου Αλεξίου «Μεγάλη Ιδέα 1844-1922» (εκδ. Τόπος).
Ο Βενιζέλος ήταν πρωθυπουργός της Κρητικής Πολιτείας (Οθωµανός πολίτης δηλαδή) όταν πολίτες τον πρότειναν για βουλευτή Αττικοβοιωτίας. Εκλέχθηκε στις 8 Αυγούστου 1910. Στις 22 του µηνός «ανεξάρτητοι» βουλευτές κατέθεσαν αίτηση για ίδρυση κόµµατος (Φιλελευθέρων) και την εποµένη ανακοίνωσε ο Βενιζέλος ότι είναι ο ηγέτης του σε πανηγυρική συγκέντρωση πολιτικών φίλων του.
Η συνέχεια ήταν εντυπωσιακή για έναν άγνωστο στους πολίτες, γνωστό όµως στα αγγλόφιλα «παρασκήνια» πολιτικό. Στις 5 Σεπτεµβρίου 1910 εκφώνησε τον ιστορικό λόγο στο Σύνταγµα, την 1η Οκτωβρίου ο βασιλιάς Γεώργιος Α’ του ανέθεσε τον σχηµατισµό κυβέρνησης ενώ δεν είχε κοινοβουλευτική πλειοψηφία, στις 12 προκάλεσε εκλογές παραιτούµενος, οι οποίες διεξήχθησαν στις 28 Νοεµβρίου. Μετά την αποχή των παλαιών κοµµάτων που κατήγγειλαν συνταγµατική εκτροπή, ο Βενιζέλος µε 86% εκτέλεσε πλέον απρόσκοπτα τα σχέδια επέκτασης και εδραίωσης της αστικής στρατηγικής.
Ο Κασσελάκης δεν µπορεί σε καµία περίπτωση να συγκριθεί φυσικά µε τον Βενιζέλο, ωστόσο και οι δύο εµφάνισαν δηµοφιλία εκφράζοντας πολιτικές ανάγκες, κενά και ρεύµατα. Προσδοκίες επένδυσαν σε αυτούς οι ψηφοφόροι και έκαναν στο τέλος ταµείο.
