Λεονταρισμοί. Εθνικιστικές κορώνες. Διχαστικός λόγος. Η εμφάνιση του Κυριάκου Μητσοτάκη σε μία κομματική σύναξη, σε ασφαλές ακροατήριο και μακριά από την κοινοβουλευτική αντιπαράθεση είχε πολλά από τα υλικά που ο πρωθυπουργός χρησιμοποιεί κατά κόρων για να κρυφτεί από τα αδιέξοδά του. Τι έλειπε; Οι απαντήσεις, η απολογία, η συναίσθηση της κατάστασης, αλλά πρωτίστως… οι τρεις πρώην πρόεδροι του κόμματός του.
Διαβάστε επίσης: Προεκλογικό προσωπείο και διχαστικός λόγος Μητσοτάκη για να κρυφτεί από το σκάνδαλο των υποκλοπών
Εάν κανείς έκλεινε τον ήχο κατά τη διάρκεια της μετάδοσης της ομιλίας του Κυριάκου Μητσοτάκη στη συνεδρίαση της Πολιτικής Επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας και παρακολουθούσε μόνο την εικόνα του πρωθυπουργού και του κομματικού ακροατηρίου στο οποίο απευθύνεται, το τελευταίο πράγμα που θα σκεφτόταν ήταν αυτό το «δεν μασάμε» που εξαπέλυσε κατά παντός μέσα από την εμφάνισή του. Τόσο η εικόνα του ίδιου, όσο -κυρίως- η εικόνα των ανθρώπων που τον άκουγαν από κάτω χειροκροτώντας καλοκουρδισμένα κάθε λίγο κάθε άλλο παρά αυτό τον… αέρα που του χρέωσε μέρος του φιλοκυβερνητικού Τύπου απέπνεε.
Μέσα σε λίγα μόλις εικοσιτετράωρα, πριν από την ομιλία του, ο πρωθυπουργός είδε να δημοσιεύονται τις δύο λίστες του Documento με τις δεκάδες υπουργών του και των οικογενειών τους, επιχειρηματιών αλλά και πρόσωπα του στενού προσωπικού του ενδιαφέροντος. Πλήθος αποκαλυπτικών ρεπορτάζ του ομίλου Μαρινάκη, ακόμα πιο αποκαλυπτικά της Εφημερίδας των Συντακτών, σοβαρά χτυπήματα στην αξιοπιστία του από την Εστία και μία εκκωφαντική σύνδεση του συστήματος Μητσοτάκη με την αγορά του παράνομου λογισμικού.
Με βάση το πρωθυπουργικό του προηγούμενο και τον τρόπο που αρέσκεται να απευθύνεται στους πολίτες, εκείνο που θα προτιμούσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε μία τέτοια, θα ήταν ένα ακόμα διάγγελμα.
Διαβάστε επίσης: «Πυρά» ΣΥΡΙΖΑ για Μητσοτάκη: Παραλήρημα μπροστά στο πολιτικό του τέλος – Ο θύτης εμφανίστηκε ως… θύμα
Ωστόσο, η κατάχρηση που έκανε στα διαγγέλματα κατά την προηγούμενη περίοδο και η εικόνα του απομονωμένου που θα επέτεινε με μία τέτοια εμφάνιση, οδήγησε στην ενεργοποίηση ενός οργάνου που κατά τα τρία και πλέον χρόνια διακυβέρνησης έχει συνέλθει ελάχιστες φορές, μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού. Στην προκειμένη περίπτωση, κάλυπτε απολύτως τις ανάγκες των επικοινωνιολόγων του. Ασφαλές περιβάλλον, πολωμένη ατμόσφαιρα, σκηνοθετημένη χοροθέτηση, προκανονισμένες παύσεις για χειροκροτήματα.
Παρόλα αυτά, η μυρωδιά της σήψης και της απελπισίας αναδύθηκε ακόμα και μέσα από την διαδικτυακή μετάδοσή της, αφού ακόμα και η κρατική τηλεόραση αρκέστηκε να μεταδώσει μόλις τα πρώτα… πανηγυρικά δευτερόλεπτα. Και πως να γίνει διαφορετικά, αφού όποτε η κάμερα έδειχνε το κοινό έβλεπε κανείς πλήθος σκυθρωπών προσώπων ωσάν να βρίσκονται σε μνημόσυνο, ακόμα και της αδερφής του Ντόρας Μπακογιάννη, ή του Μάκη Βορίδη, ενώ τα κόλπα που επιστρατεύτηκαν για να δημιουργήσουν την «πανηγυρική» ατμόσφαιρα ήταν τόσο φτηνά που έφεραν αμηχανία ακόμα και σε πρόσωπα που βρίσκονταν στο ακροατήριο.
Πρόσωπα ανάμεσα από τα οποία έλειπαν εκείνο των πρώην πρωθυπουργών, Κώστα Καραμανλή και Αντώνη Σαμαρά, καθώς και του πρώην προέδρου, Βαγγέλη Μεϊμαράκη. Τρεις παράγοντες με ιδιαίτερο ειδικό εσωκομματικό βάρος ο καθένας, που όχι τυχαία επέλεξαν και σε αυτή τη συγκυρία να μείνουν εκτός κάδρου. Απουσίες που απέναντι στην εικόνα συσπείρωσης που επιθυμούσε να εκπέμπει ο Κυριάκος Μητσοτάκης κάνουν μεγάλο κρότο και τον εμφανίζουν ακόμα πιο περιθωριοποιημένο. Άλλωστε, το αυτό επιβεβαίωσε και ο ίδιος όταν επέλεξε να τονίσει πως είναι «εκλεγμένος», προφανώς τρέμοντας τα σενάρια αντικατάστασής του από έναν τεχνοκράτη ή έναν από τους γαλάζιους δελφίνους.
Χαρακτηριστικό σημείο του επικοινωνιακού χαρακτήρα της σκηνοθετημένης εμφάνισης, είναι εκείνο κατά το οποίο επιτίθεται στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης μέσω Ερντογάν. Όταν αναφέρει πως ο Τούρκος «δεν κρύβει πως θα ήθελε τον κ. Τσίπρα. Όμως έχει εμένα». Τα επόμενα δευτερόλεπτα, ο πρωθυπουργός κάνει μία μακρά παύση αναμένοντας την αντίδραση του γαλάζιου ακροατηρίου το οποίο αρχικά χειροκροτεί μετριοπαθώς. Άμεσα όμως, ο αντικαταστάτης του Γρηγόρη Δημητριάδη, Γιάννης Μπρατάκος κάνει ένα επίμονο νεύμα στον άνθρωπο που βρίσκεται όρθιος στα αριστερά του, ο οποίος με τη σειρά του δίνει «οδηγίες» προς το ακροατήριο, ενώ ο Κυριάκος Μητσοτάκης συνεχίζει να κοιτάει επίμονα. Και ω του θαύματος, άπαντες σηκώνονται όρθιοι και χειροκροτούν παρατεταμένα. Ένα μόνο καρέ της χθεσινής γαλάζιας χορογραφίας.
Τόσος θόρυβος και τόση σκηνοθεσία για να καλυφθούν τα αναπάντητα ερωτήματα και οι ευθύνες που τον βαραίνουν στο διπλό σκάνδαλο των παρακολουθήσεων, αλλά και για να αποσιωπηθούν και εκείνα που προκύπτουν εσχάτως, εκκωφαντικά. Ο «εκβιαζόμενος» πρωθυπουργός επικαλείται κάποια άγνωστα, ανώνυμα «κέντρα» που στοχεύουν στο πρόσωπό του, πότε ξένα και πότε εσωτερικά, χωρίς καμία τεκμηρίωση παρότι είναι πρωθυπουργός και αρμόδιος για την ΕΥΠ, την ώρα που απέναντι σε τεκμηριωμένα δημοσιεύματα και αποδείξεις της ενοχής του Μεγάρου Μαξίμου για τις υποκλοπές παριστάνει πως «δεν υπάρχουν αποδείξεις».
Καμώνεται πως εκβιάζεται, βιάζοντας ο ίδιος τη λογική και την όποια αξιοπιστία του έχει απομείνει, καθώς βλέπει τα στηρίγματα γύρω του να λιγοστεύουν και να λιποψυχούν.
