Υπάρχει ένα απλό μέτρο που ξεχωρίζει αυτόν που προσπαθεί να τοποθετηθεί πολιτικά από αυτόν που καμώνεται ότι μιλά πολιτικά. Το μέτρο αυτό είναι η διαύγεια της τοποθέτησης, η άρνηση της εύκολης καταφυγής στις διαστρεβλώσεις και στη συσκότιση.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης τοποθετούμενος στη Βουλή για τις πυρκαγιές επέλεξε σαφώς τον δεύτερο δρόμο. Γιατί προφανώς η συσκότιση σε ό,τι αφορά τον ίδιο και τις αποφάσεις του είναι στρατηγική επιλογή: το έχει δείξει με τις απευθείας αναθέσεις που με πρόσχημα την πανδημία έγιναν ο κανόνας, το έχει υπογραμμίσει ζητώντας από τα στελέχη του να κάνουν «ανακοινώσεις μέτρων» στους δημοσιογράφους αρνούμενοι τις ερωτήσεις και το έχει συμβολοποιήσει κρυπτόμενος πίσω από τα συνεχή διαγγέλματα που δοξάζουν τον μονόλογο. Δεν είναι περίεργο λοιπόν ότι μιλώντας για λάθη στην αντιμετώπιση των πυρκαγιών «που βεβαίως έγιναν» αρνήθηκε ταυτόχρονα να διατυπώσει έστω και υπαινικτικά μια συγγνώμη, καθώς δεν προσδιόρισε ούτε ένα από αυτά τα κρίσιμα όπως αναγκάστηκε να παραδεχτεί λάθη.
Μην προσδιορίζοντας ποια είναι τα λάθη και προωθώντας έντεχνα παπατζίδικες διατυπώσεις τού τύπου «Δεν έκαναν καλά οι πυροσβέστες τη δουλειά τους; Ελάτε να μας υποδείξετε πού έγινε το λάθος» προσπάθησε να κρύψει τις τεράστιες ευθύνες των «επιτελικών» για να κρυφτεί και αυτός από πίσω τους.
Η αλήθεια βέβαια υπάρχει και δεν κρύβεται: επιχειρούσαν «κανονικά» τα εναέρια μέσα στην Εύβοια και δεν υπήρξε καθήλωση λόγω συντήρησης ισχυρίστηκε τότε, τις κρίσιμες ημέρες, ο αντ’ αυτού Χαρδαλιάς. Τα γύρισαν (οι… «επιτελικοί» του!) στην Αττική και «κάποια δεν πέταξαν για τεχνικούς λόγους» δηλώνει τώρα ο Μητσοτάκης. Μισές αλήθειες λοιπόν και ολόκληρα ψέματα για να μην τρωθεί η εικόνα του και για να μην αποκαλυφθούν οι νεοφιλελεύθερες επιλογές του προτού βάλει στις ράγες τα σχέδια… «ολιστικής ανασυγκρότησης» των καμένων.
