Η ακροδεξιά Λεπέν αν και δεν έχει βγει νοκ-άουτ αντιμετωπίζει δύσκολο δρόμο ως τις προεδρικές εκλογές του 2027.
Οι σεισμοί είναι σπάνιοι στη Γαλλία αλλά οι πολιτικοί σεισμοί είναι μάλλον πιο συχνό φαινόμενο.
Επτά χρόνια αφότου η άνοδος του Εμανουέλ Μακρόν μεταμόρφωσε το πολιτικό τοπίο της χώρας, οι βουλευτικές εκλογές του περασμένου Σαββατοκύριακου άλλαξαν και πάλι τα χαρακτηριστικά του.
Πέρα από τα πρωτοσέλιδα -η “ήττα της ακροδεξιάς”, η “ανάκαμψη της αριστεράς”- η γαλλική πολιτική αρχίζει να επαναπροσδιορίζεται σε ένα πιο οικείο μοτίβο αριστεράς εναντίον δεξιάς. Βραχυπρόθεσμα, μια περαιτέρω διάσπαση των συμμαχιών έχει αφήσει την Εθνοσυνέλευση χωρίς προφανή πλειοψηφία – ή ακόμη και με μια κυρίαρχη μειοψηφία – για πρώτη φορά στα 60 χρόνια της πέμπτης δημοκρατίας.
Οι Γάλλοι, όπως φαίνεται, θα μάθουν να είναι Βέλγοι ή Γερμανοί ή Ελβετοί και να μάθουν την παράξενη τέχνη της δημιουργίας συνασπισμών.
Ωστόσο, ένα ερώτημα δημιουργείται: Μήπως η ήττα της ακροδεξιάς της Μαρίν Λεπέν -για τρίτη φορά μέσα σε επτά χρόνια- είναι μια ήττα πάρα πολλές μικρότερες; Για να το θέσουμε αλλιώς, έχοντας απορρίψει τρεις φορές την αντιευρωπαϊκή, φιλορωσική Λεπέν (ή μάλλον τέσσερις φορές, συμπεριλαμβανομένης της αδύναμης επίδοσής της το 2012), είναι πιθανό οι Γάλλοι ψηφοφόροι να την εκλέξουν ποτέ;
Θα έλεγα όχι. Αλλά υπάρχει μια ισχυρή υπόθεση από την άλλη πλευρά.
Πρώτον, αυτό δεν ήταν αναμφισβήτητα μια ήττα, αλλά μέρος μιας άλλης πορείας προς τη νίκη. Το ακροδεξιό μπλοκ στην Εθνοσυνέλευση αυξήθηκε από έξι έδρες το 2017 σε 88 το 2022 και 143 το περασμένο Σαββατοκύριακο.
Το γαλλικό σύστημα δημόσιας οικονομικής στήριξης των πολιτικών κομμάτων βασίζεται στον αριθμό των ψήφων που λαμβάνουν και στο πόσες έδρες κερδίζουν. Με την επιτυχία του, ο Εθνικός Συναγερμός της Λεπέν κέρδισε το πολιτικό τζακ ποτ πολλών εκατομμυρίων ευρώ που συνήθιζαν να πηγαίνουν σε πιο mainstream κόμματα, πράγμα που σημαίνει ότι τα χρήματα δεν θα αποτελούν πλέον πρόβλημα.
Αλλά το γεγονός παραμένει ότι η Γαλλία, αφού φλέρταρε με τη Λεπέν στον πρώτο γύρο των βουλευτικών εκλογών, την πέταξε βάναυσα στον δεύτερο γύρο για τρίτη φορά από το 2017.
Αυτή η απόρριψη μπορεί να αποδειχθεί πιο επιζήμια από τις προηγούμενες απορρίψεις. Ο Εθνικός Συναγερμός κατέβηκε στις εκλογές με τον ισχυρισμό ότι είναι ένα μετασχηματισμένο κόμμα, που έγινε πιο επαγγελματικό χάρη στη διετή παρουσία ενός μεγάλου μπλοκ βουλευτών στο κοινοβούλιο και πιο αποδεκτό χάρη στον αποκλεισμό μελών με ρατσιστικές ή ριζοσπαστικά συνωμοσιολογικές απόψεις.
Την εκστρατεία του συνδιοικούσε ένα φρέσκο και δημοφιλές νέο πρόσωπο, ο πρόεδρος του Εθνικού Συναγερμού Ζορντάν Μπαρντελά, ο οποίος σε ηλικία 28 ετών έχει γίνει αστέρι του TikTok και άπταιστος ερμηνευτής στα 24ωρα ειδησεογραφικά κανάλια.
Το κόμμα έχασε τελικά επειδή πάνω από 200 υποψήφιοι από αριστερά και κεντρώα κόμματα αποσύρθηκαν μετά τον πρώτο γύρο για να οφηγηθούν ψήφοι κατά των ακροδεξιών υποψηφίων στον δεύτερο γύρο. Αλλά η ήττα του οφειλόταν επίσης στην αποκάλυψη ότι η προσποίησή του ότι είναι ένα σοβαρό, μετριοπαθές κόμμα ήταν ψέμα.
Δεκάδες από τους υποψηφίους του αποκαλύφθηκαν – κυρίως από ιστορίες στα περιφερειακά μέσα ενημέρωσης – ως ρατσιστές, αντισημίτες, λάτρεις του Πούτιν και αρνητές του covid. Ένας μάλιστα βρέθηκε να έχει ποινικό μητρώο για ένοπλη ληστεία.
Επιπλέον, ο Μπαρντελά και η Λεπέν άλλαζαν σχεδόν καθημερινά το πρόγραμμά τους, καθώς ο Εθνικός Συναγερμός προσπαθούσε να εμφανιστεί σοσιαλιστής-παρεμβατικός στους φτωχότερους ψηφοφόρους και φιλελεύθερος-αντιφορολογικός στους υποστηρικτές των επιχειρήσεων και της μεσαίας τάξης. Η φήμη του Μπαρντελά ως πολιτικού θαύματος υπονομεύτηκε επίσης από μια σειρά προβληματικών εμφανίσεων στα μέσα ενημέρωσης.
Αυτός και η Λεπέν έχουν τώρα τρία χρόνια (και σωρούς χρημάτων) για να ξαναχτίσουν. Η χώρα είτε θα παρασυρθεί, είτε τα κυρίαρχα κόμματα θα συμβιβαστούν για να επιτρέψουν την ανάδειξη μιας κυβέρνησης από το σύνολο τριών σχεδόν ισομεγέθων μπλοκ βουλευτών στην Εθνοσυνέλευση.
Πρόκειται για ένα τοπίο που ευνοεί τόσο τον ακροδεξιό όσο και τον ακροαριστερό λαϊκισμό.
Παρόλα αυτά, υπάρχουν και άλλοι λόγοι για να πιστεύουμε ότι η Μαρίν Λεπέν θα έχει δύσκολο έργο ως τις προεδρικές εκλογές του 2027.
Τα αποτελέσματα της περασμένης Κυριακής υποδηλώνουν ότι ο τριπλός, μετά το 2017, διαχωρισμός της γαλλικής πολιτικής – ριζοσπαστική αριστερά, Μακρονιστικό κέντρο και σκληροπυρηνικής ακροδεξιάς – παραμένει. Αλλά υπήρχαν ενδείξεις, τόσο σε αυτές τις εκλογές όσο και στις ευρωεκλογές του Ιουνίου, ότι η παλιά, μεταρρυθμιστική, φιλοευρωπαϊκή κεντροαριστερά αναβιώνει.
Σίγουρα, απέχει πολύ από τη μεταμόρφωση που πέτυχαν ο Κιρ Στάρμερ και το νέο κυβερνών Εργατικό Κόμμα στο Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά οι Σοσιαλιστές κατάφεραν να υπερδιπλασιάσουν τον αριθμό των βουλευτών που έχουν στη νέα συνέλευση από 31 σε 65, πράγμα που σημαίνει ότι είναι πλέον οριακά μικρότεροι από τη σκληρά αριστερή, αντικαπιταλιστική, αντιευρωπαϊκή Γαλλία των Ανυπότακτων Γάλλων. Και ενώ οι Σοσιαλιστές εξακολουθούν να μην έχουν έναν αξιόπιστο ηγέτη σε εθνικό επίπεδο, υπάρχουν αρκετές περιφερειακές επιλογές.
Οι κεντροδεξιοί, πρώην γκωλικοί «Les Républicains» (Ρεπουμπλικάνοι) είχαν επίσης καλές επιδόσεις, αφού αρνήθηκαν να ακολουθήσουν τον ηγέτη τους, Ερίκ Τσιότι, σε μια ατιμωτική κατώτερη συνεργασία με την ακροδεξιά. Αναδείχθηκαν, συμπεριλαμβανομένων των συμμάχων, με 68 βουλευτές – λίγο περισσότερους από πριν.
Είναι λοιπόν αυτή η αρχή της ανακατάληψης του δεξιού εκλογικού σώματος από τους διαδόχους του Σαρλ Ντε Γκωλ, του Ζακ Σιράκ και του Νικολά Σαρκοζί; Ίσως. Αλλά εξακολουθούν να υποφέρουν από μια πληθώρα επίδοξων ηγετών και από κανέναν προφανή υποψήφιο για το 2027.
Το κέντρο μετά τον Μακρόν διαθέτει επίσης ένα πολυπληθές πεδίο υποψήφιων για την προεδρία – κυρίως τον πρώην πρωθυπουργό Εντουάρ Φιλίπ (ο οποίος είχε κακή εκλογική επίδοση) και τον νυν πρωθυπουργό Γκαμπριέλ Ατάλ (ο οποίος είχε καλή εκλογική επίδοση).
Μέχρι το αποτέλεσμα της Κυριακής τα μέσα ενημέρωσης, ιδίως στο εξωτερικό, φαίνονταν πεπεισμένα ότι η Λεπέν ήταν σχεδόν βέβαιο ότι θα κερδίσει την προεδρία το 2027. Αν το θέμα ετίθετο τώρα, θα πρέπει να υπολογιστεί ότι η Λεπέν υπέστη σοβαρή ζημιά από την απροσδόκητη τρίτη θέση που κατέλαβε στις εκλογές. Μπορεί να ανακάμψει, αλλά η προεδρική κούρσα του 2027 είναι πλέον ορθάνοιχτη.
Το γαλλικό σύστημα των δύο γύρων ευνοεί τους συναινετικούς έναντι των ακραίων. Αντιμέτωπη με μια επιλογή δεύτερου γύρου μεταξύ της Λεπέν και “σχεδόν οποιουδήποτε” (εκτός από την άκρα αριστερά), πιθανότατα θα απορριφθεί και πάλι.
Η Γαλλία είναι σε καλύτερη οικονομική κατάσταση από ό,τι νομίζουν πολλοί Γάλλοι. Είναι επίσης μια πιο υγιής δημοκρατία απ’ ό,τι πιστεύουν ορισμένοι Γάλλοι και ξένοι σχολιαστές.
Πηγή: Politico – The end of Le Pen? – BY JOHN LICHFIELD
Διαβάστε επίσης:
Ρωσία: Πάνω από 10 εκατ. στρέμματα δασικών εκτάσεων στις φλόγες
Ισπανία – Σάντσεθ: Όχι δύο μέτρα και δύο σταθμά στην Ουκρανία και στη Γάζα
Πόλεμος ΕΕ – Κίνας με θύματα άμαχους καταναλωτές
Επικοινωνιακό «δομικό ανασχηματισμό» Γενικών Γραμματέων ετοιμάζει ο Μητσοτάκης
«Ηλεκτροσόκ» στους καταναλωτές από τους λογαριασμούς ρεύματος – Έρχονται και νέες αυξήσεις
Απεργία: Χωρίς ταξί σήμερα η Αθήνα
Κύκλωμα εκβιαστών: Στη φυλακή δύο από τους 14 – Σήμερα η απολογία της φερόμενης αρχηγού