Ζούμε σε μια χώρα της οποίας η κυβέρνηση, της ΝΔ, καλλιεργεί την αίσθηση ότι όλα επιτρέπονται, με έναν κρατικό μηχανισμό πρόθυμο να κάνει τα στραβά μάτια, με ελεγκτικούς μηχανισμούς σε ύπνωση ή σε κατάργηση. Το υπουργείο Πολιτισμού δεν ξεφεύγει από τον… χρυσό κανόνα. Οταν τσιμεντώνεται η Ακρόπολη, παραχωρείται ο αρχαιολογικός χώρος της Αρχαίας Αγοράς για τελετές, δίνεται η Ακρόπολη για επίδειξη μόδας τι σήμα στέλνεις; Ολα επιτρέπονται. Με την πολιτιστική κληρονομιά, τα μνημεία, την Ιστορία. Επόμενο δεν είναι να αλλοτριωθεί η σχέση του πολίτη με τη δημόσια περιουσία; Οταν η δημόσια περιουσία γίνεται τσιφλίκι κάθε υπουργού, επόμενο δεν είναι να εξελιχθεί για τον πολίτη σε πεδίο δόξης λαμπρό για καταπάτηση του δημόσιου χώρου και του αρχαιολογικού νόμου; Ανάχωμα σε αυτήν τη σχέση εξελίχθηκε το κίνημα της πετσέτας (ελεύθερης παραλίας), μια αντανακλαστική κίνηση των πολιτών που επιχειρεί να βάλει τέλος στην καταπάτηση του δημόσιου χώρου από επιχειρηματίες, οι οποίοι στο όνομα της τουριστικής ανάπτυξης καταλαμβάνουν παραλίες και αντιμετωπίζουν τους εργαζόμενους σαν είλωτες. Το ψάρι βρομάει από το κεφάλι, όπως λέει ο σοφός λαός. Και μένει στην κοινωνία να σηκώσει το βάρος, να διεκδικήσει να τηρηθούν τα νόμιμα. Μόνο που κάποιος μπορεί να βρεθεί δαρμένος, σαν τον αρχαιολόγο της Μυκόνου. Υπουργεία και τοπική αυτοδιοίκηση οφείλουν να επαναπροσδιορίσουν τους όρους με τους οποίους πρέπει να γίνεται η τουριστική εκμετάλλευση, που από τη μια είναι απαραίτητη, από την άλλη όμως μπορεί να προσβάλλει το κοινό περί αισθητικής αίσθημα, να καταπατά εργασιακές νομοθεσίες και αρχαιολογικούς νόμους, να δυσφημεί τη χώρα. Αλλά εδώ θα μου πείτε δεν τους νοιάζει η «βιτρίνα», που είναι η πρωτεύουσα. Ο κύριος Μπακογιάννης έχει μετατρέψει το κέντρο της Αθήνας σε Καμπούλ. Σπάει και γκρεμίζει πεζοδρόμια, ξηλώνει δρόμους, κόβει δέντρα και έχει μετατρέψει ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα και ιστορικά κέντρα πόλης σε… εμπόλεμη ζώνη.
Πολίτες και πολιτεία
