Ο ρωσικός στρατός τις επόμενες μέρες θα αρχίσει να κλιμακώνει τις επιχειρήσεις του στην Ουκρανία μετά την ομολογουμένως αποτυχημένη συνάντηση του Ρώσου Υπουργού Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ με τον Ουκρανό ομόλογο του Ντμίτρο Κουλέμπα.
Μετά από 16 μέρες συναπτών στρατιωτικών συγκρούσεων η ρωσική πολεμική μηχανή σταμάτησε έξω από τις μεγάλες ουκρανικές πόλεις υπό τον φόβο απωλειών σε προσωπικό και αμάχους ενώ μικρότερες μονάδες προχωρούν στις μεγάλες οδικές αρτηρίες χωρίς σημαίνουσα υποστήριξη.
Το μάθημα της Τσετσενίας
Όταν ξέσπασε ο δεύτερος πόλεμος στην Τσετσενία, οι Ρώσοι εισέβαλαν στην πρωτεύουσα του «κράτους», το Γκρόζνι, αφού την ισοπέδωσαν. Οι μάχες εκεί ήταν ιδιαίτερα σκληρές, από τη στιγμή που τα κτήρια και οι δρόμοι είχαν καταστραφεί, δημιουργώντας ένα ιδανικό περιβάλλον άμυνας όπου τα βαριά άρματα μάχης, το πυροβολικό και η αεροπορία ήταν ουσιαστικά άχρηστες. Παράλληλα, οι δεκάδες χιλιάδες νεκροί, τραυματίες και πρόσφυγες άμαχοι μετέφεραν τις σκληρές εικόνες των συγκρούσεων στο εσωτερικό της Ρωσίας κατακρημνίζοντας την δημοτικότητα του πολέμου.
Οι Ρώσοι έμαθαν από αυτές τις εμπειρίες και στην Ουκρανία ακολουθούν μια ολωσδιόλου διαφορετική στρατηγική. Οι πόλεις είτε καταλαμβάνονται δια της εφόδου είτε περικυκλώνονται και πολιορκούνται. Είναι πασιφανές πως οι Ρώσοι δεν θέλουν να μπουν σε πόλεις όπως το Κίεβο και το Χάρκοβο, αφενός γιατί ο Πούτιν θέλει την Ουκρανία άθικτη, αφετέρου δεν μπορεί να αντέξει τις απώλειες τόσο των Ουκρανών αμάχων, όσο και των Ρώσων στρατιωτών. Πιο συγκεκριμένα, οι απώλειες των Ουκρανών αμάχων έχουν πολλαπλάσιο κόστος, δεδομένου ότι η Ουκρανία έχει συντριπτική παρουσία στο φάσμα του πληροφοριακού πολέμου, ειδικά μετά την αποβολή των ρωσικών ΜΜΕ από το Δυτικό διαδίκτυο.
Κατά συνέπεια, οι Ρώσοι θα επιχειρήσουν να προσπεράσουν τις μεγάλες πόλεις και θα τις απομονώσουν από τον έξω κόσμο, κόβοντας τον ηλεκτρισμό, το νερό και τον ανεφοδιασμό τους, κάνοντας την ζωή κόλαση για τους αμάχους και στρατιωτικά ανέφικτη για τον Ουκρανικό στρατό.
Οι ανθρωπιστικοί διάδρομοι
Σε αυτό το πλαίσιο έχουν πραγματοποιηθεί αλλεπάλληλοι γύροι συζητήσεων ανάμεσα σε Ρωσία και Ουκρανία ώστε να συμφωνηθούν και να καθοριστούν ανθρωπιστικοί διάδρομοι εκκένωσης που αποσκοπούν στην αποσυμφόρηση των πόλεων και στην συνακόλουθη κατάληψη τους. Βέβαια, ορισμένες παραστρατιωτικές μονάδες των Ουκρανών νεοναζί όπως το τάγμα Αζόφ δεν αφήνουν τους αμάχους να αποχωρήσουν από πόλεις όπως η Μαριούπολη, αφού για τους ίδιους οι άμαχοι έχουν μεγαλύτερη αξία εντός του αστικού ιστού. Αυτό διότι οι άμαχοι μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως ανθρώπινες ασπίδες αλλά και ως εργαλείο για την περαιτέρω κλιμάκωση του πολέμου. Το ενδιαφέρον της υπόθεσης είναι πως η Ρωσία αποφάσισε μονομερώς να ανοίξει ανθρωπιστικούς διαδρόμους ώστε να επιτύχει τους στόχους της.
Και τώρα τι;
Σε κάθε περίπτωση η επερχόμενη ένταση των ρωσικών επιχειρήσεων θα έχει τίμημα σε ανθρώπινες ζωές από ότι τις τελευταίες δύο εβδομάδες ενόσω οι διαπραγματεύσεις μεταξύ δύο αντιμαχόμενων πλευρών δεν είναι βέβαιο ότι θα ευοδώσουν. Η Ρωσία, μέχρι στιγμής, προσφέρει στην Ουκρανία μόνο όρους παράδοσης, όχι διαπραγμάτευσης. Η Ουκρανία ευελπιστεί πως όσο ο πόλεμος εμβαθύνεται, τόσο η Δύση θα εμπλέκεται περισσότερο στη σύγκρουση, παρόλο που κάτι τέτοιο δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Με άλλα λόγια, οι Ουκρανοί αναμένουν μια βοήθεια που πιθανότατα δεν θα έρθει ποτέ.
