Στη «Θεωρία του πολέµου» ο Π. Κονδύλης, χειριζόµενος µε άνεση τα µαρξιστικά εργαλεία, ενσωµατώνει τόσο το απόφθεγµα του Ηράκλειτου «πόλεµος δε πάντων πατήρ» όσο και το απόσταγµα της σκέψης του Κλαούσεβιτς «πόλεµος είναι η συνέχιση της πολιτικής µε άλλα µέσα». ∆εν συµµερίζεται διόλου την αισιόδοξη οπτική για την επικράτηση παγκόσµιας ειρήνης, αφού µια τέτοια ουτοπία προσκρούει πάνω σε ανυπέρβλητες ανθρωπολογικές σταθερές.
Με µια διορατικότητα στα όρια της προφητείας, οι απόψεις του Κονδύλη επιβεβαιώνονται πλήρως στα όσα µε σφοδρότητα διαδραµατίζονται εδώ και ακριβώς ένα χρόνο στη Μέση Ανατολή. Είχε προβλέψει τον περιφερειακό χαρακτήρα των συγκρούσεων, τη µετατόπιση του κέντρου µάχης από την ξηρά στον αέρα, την εµφάνιση της τεχνολογικής τροµοκρατίας και τη συνύπαρξη πρωτόγονων και υπερσύγχρονων όπλων. Τις τελευταίες µέρες αποδείχτηκε πράγµατι ότι ένας πύραυλος µπορεί να προκαλέσει λιγότερα θύµατα από το πιστόλι και το µαχαίρι. Το κυριότερο είναι ότι όρισε την έννοια της υψηλής στρατηγικής ως την ενορχήστρωση των παραγόντων ισχύος ενός κράτους για την επίτευξη ενός πολιτικού σκοπού, την οποία και εφαρµόζει απολύτως το Ισραήλ. Τώρα που οι χερσαίες επιχειρήσεις απλώθηκαν και στον Λίβανο και η υφέρπουσα ένταση µε τους Φρουρούς της Επανάστασης πήρε τη µορφή ανοιχτής σύρραξης φάνηκε ξεκάθαρα ότι ο Νετανιάχου ήθελε όχι µόνο να εξαρθρώσει τη Χαµάς, αλλά και τη Χεζµπολάχ, να πλήξει το Ιράν, τον µέγα χορηγό της, και οποιονδήποτε θεωρεί ότι συνιστά απειλή ώστε να επικαλείται το επιχείρηµα της άµυνας αντί της απροκάλυπτης επίθεσης. Ο αιφνιδιασµός αποτελεί επίσης µέρος της υψηλής στρατηγικής και δεν είναι στιγµιαία απόφαση αλλά καρπός µακροχρόνιας προετοιµασίας, όπως είχε συµβεί και στον Αραβοϊσραηλινό Πόλεµο των Εξι Ηµερών το 1967. Αυτό µαρτυρούν και οι εκτελέσεις ηγετικών στελεχών των δύο οργανώσεων ώστε να εµπεδωθεί ένα αίσθηµα ασφάλειας και παντοδυναµίας και να σιγήσουν οι αντιπολιτευτικές φωνές όσων µέχρι σήµερα ήταν αντίθετοι στους κυβερνητικούς χειρισµούς ή επιζητούσαν την ειρήνευση. Παραµένει βέβαια απορίας άξιον πώς οι µυστικές υπηρεσίες, ικανές να πυροδοτούν βοµβητές και να εντοπίζουν ανθρώπους σε σκοτεινά λαγούµια, δεν είδαν και δεν άκουσαν τα φορτηγά και τις µπουλντόζες στην επίθεση της 7ης Οκτωβρίου 2023.
Να θυµίσουµε πως η Χεζµπολάχ ιδρύθηκε το 1982, µετά την εισβολή του Ισραήλ στον Λίβανο και τη σφαγή χιλιάδων άµαχων Παλαιστινίων στους καταυλισµούς της Σάµπρα και της Σατίλα. Ο µόνος που κατέγραψε την τραγωδία ήταν ο Ζαν Ζενέ σε ένα δριµύ κατηγορώ για τη συνενοχή της ∆ύσης και τα διεφθαρµένα αραβικά καθεστώτα. Οι νεκροί Παλαιστίνιοι από τους χριστιανούς φαλαγγίτες –ακροδεξιός βραχίονας του ισραηλινού στρατού– έγιναν η πρώτη ύλη ενός γλύπτη που µαθαίνει την τέχνη του πάνω στο τραπέζι του ανατόµου: «Καθώς παρατηρούσα τα ακρωτηριασµένα κορµιά διέκρινα µόνο το µίσος και τη χαρά των φονιάδων. Οι σφαγές δεν έγιναν µέσα στη σιωπή και στο σκοτάδι. Τις φώτιζαν άπλετα οι φωτοβολίδες των Ισραηλινών».
Στον έρωτα και τον πόλεµο δεν υπάρχει ηθική. Το αίµα των Παλαιστινίων και των Λιβανέζων θα χρησιµοποιηθεί µόνο για τις νέες ισορροπίες στη Μέση Ανατολή, µε τον πόλεµο ως πατέρα πάντων να καταδεικνύει πόσο αξιοθρήνητος είναι ο ανθρώπινος νους και πόσο απατηλή η ιστορική γνώση.
