Κείμενο με το οποίο καταδικάζει την αστυνομική βία που δέχτηκαν κρατούμενοι πολιτικοί πρόσφυγες, μέσα στη δικαστική αίθουσα Κορυδαλλού, την Πέμπτη 8 Ιουλίου κατά τη διάρκεια της δεύτερης μέρας της δίκης των 11 Τούρκων και Κούρδων πολιτικών προσφύγων και αιτούντων άσυλο, η Πόλα Ρούπα από τις φυλακές Κορυδαλλού όπου και βρίσκεται καθώς είναι σε εξέλιξη το εφετείο του Επαναστατικού Αγώνα για την απόπειρα απόδρασης με ελικόπτερο του Νίκου Μαζιώτη και άλλων κρατουμένων από τις φυλακές Κορυδαλλού το 2016.
Η Π. Ρούπα αναφέρεται στις συγκρατούμενές της Harika Kızılkaya και η Hazal Seçer και αναφέρει ότι τις είδε «χτυπημένες και με σκισμένα ρούχα» ενώ σημειώνει αφού κατήγγειλε την αγριότητα της επίθεσης των ανδρών της αστυνομίας, ότι οι κρατούμενοι «το μόνο που ζητούν είναι η ομαλή διεξαγωγή μιας ‘‘δίκαιης’’ δίκης και να σταματήσει η παραβίαση των στοιχειωδών δικαιωμάτων τους τα οποία θα έπρεπε να είναι αυτονόητα».
Υπενθυμίζεται πως κατά τη διάρκεια ημίωρης διακοπής της δικαστικής διαδικασίας, πάνοπλοι αστυνομικοί της Ειδικής Ομάδας Μεταγωγών (ΕΟΜ) εισέβαλαν στην αίθουσα και επιτέθηκαν με βία και ύβρεις στους κατηγορούμενους την ώρα που εκείνοι συνομιλούσαν με τους δικηγόρους τους.
Σύμφωνα με την καταγγελία, αστυνομικοί χτύπησαν επανειλημμένα και βάναυσα στο στήθος, κρατούμενο μεγάλης ηλικίας, ο οποίος έχει υποβληθεί σε εγχείρηση καρδιάς προ διετίας (διπλό bypass), με αποτέλεσμα να σωριαστεί στα έδρανα και δυο ώρες αργότερα να τον παραλάβει ασθενοφόρο.
Ολόκληρη η επιστολή:
«Στις δικαστικές αίθουσες των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού αυτό το διάστημα διεξάγονται δύο δίκες. Η μία είναι το εφετείο του Επαναστατικού Αγώνα που δικάζομαι εγώ για την απόπειρα απόδρασης με ελικόπτερο του Νίκου Μαζιώτη και άλλων κρατουμένων από τις φυλακές Κορυδαλλού το 2016 και η άλλη είναι των 11 αγωνιστριών/αγωνιστών-πολιτικών κρατούμενων Τούρκων και Κούρδων, μελών του Λαϊκού Μετώπου της Τουρκίας.
Το μεσημέρι της Πέμπτης 8/7 η Harika Kızılkaya και η Hazal Seçer συγκρατούμενές μου και οι δύο στις φυλακές Κορυδαλλού, γύρισαν από το δικαστήριο χτυπημένες και με σχισμένα ρούχα. Είχε προηγηθεί βίαιη επίθεση από αστυνομικούς στις/τους δικαζόμενες/ους μέσα στη δικαστική αίθουσα, που κατέληξε σε συμπλοκή μεταξύ δικαζόμενων και αστυνομικών.
Οι πολιτικές κρατούμενες/οι το μόνο που ζητούσαν ήταν να παραμείνουν στη δικαστική αίθουσα και να συνομιλούν με τις/τους συνηγόρους τους. Η αστυνομική φρουρά δεν τους επέτρεπε ούτε συνομιλίες με κανέναν ούτε καν να παραμένουν στη δικαστική αίθουσα όταν οι δικαστές δεν ήταν παρόντες και τους επέβαλαν κράτηση στα αποπνικτικά και βρώμικα κρατητήρια. Κατά τη διάρκεια της επίθεσης χτυπήθηκε άσχημα και κατέληξε στο νοσοκομείο ο Sinan Oktay Özen καθώς δέχτηκε χτύπημα στη καρδιά του ενώ έχει υποβληθεί σε διπλό bypass. Επίσης χτυπήθηκαν αλληλέγγυοι και συγγενείς τους ενώ συνέλαβαν και τρεις γυναίκες από τους παρευρισκόμενους στη δίκη.
Γνωρίζω από την εμπειρία μου ότι η παραμονή σε αυτούς τους άθλιους χώρους συνιστά από μόνη της παραβίαση στοιχειωδών δικαιωμάτων των κρατουμένων-δικαζόμενων και προσβάλει την αξιοπρέπειά τους. Κατά το παρελθόν είχα και εγώ διαμαρτυρηθεί έντονα αρνούμενη να παραμένω εκεί με αποτέλεσμα να σταματήσει η κράτησή μου σε αυτό το χώρο και να πηγαίνω απευθείας στη δικαστική αίθουσα.
Η επιμονή της αστυνομίας να κρατούνται οι πολιτικοί κρατούμενες/οι του Λαϊκού Μετώπου της Τουρκίας σε αυτά τα κρατητήρια και η αυτονόητη άρνηση των ίδιων να υφίστανται συνεχώς αυτή την προσβλητική μεταχείριση προκάλεσε τη βίαιη αντίδραση της αστυνομικής φρουράς. Καθώς έχω υποστεί επί μακρόν την τιμωρητική αντιμετώπιση ως πολιτική κρατούμενη και ως δικαζόμενη από το αρμόδιο υπουργείο με τις αναρίθμητες μεταγωγές σχεδόν για ένα χρόνο από τις φυλακές Ελαιώνα στις φυλακές Κορυδαλλού για να παρίσταμαι με τις μέγιστες δυνατές δυσκολίες στις δίκες μου αντιλαμβάνομαι την πίεση που ασκούν στους Τούρκους και Κούρδους πολιτικούς κρατούμενες/ους εν όψει της δίκης τους ως μέρος μιας ευρύτερης τακτικής πολιτικής εκδίκησης και τιμωρίας πολιτικών κρατουμένων, στα πλαίσια της οποίας υπονομεύεται συνειδητά κάθε δικαίωμα για την διεξαγωγή μιας ‘‘δίκαιης’’ δίκης.
Και σε αυτή την κατεύθυνση συνηγορεί και η έδρα του δικαστηρίου τους, καθώς με την ανοχή και εντέλει με την συναίνεσή της εκτυλίσσονται αυτές οι ακραίες καταστάσεις εντός της δικαστικής αίθουσας δείχνοντας απροκάλυπτα με αυτό τον τρόπο την εκ των προτέρων προκατειλημμένη στάση της απέναντι στις/τους δικαζόμενες/ους.
Οι ίδιες/ίδιοι το μόνο που ζητούν είναι η ομαλή διεξαγωγή μιας ‘‘δίκαιης’’ δίκης και να σταματήσει η παραβίαση των στοιχειωδών δικαιωμάτων τους τα οποία θα έπρεπε να είναι αυτονόητα».
Πόλα Ρούπα μέλος του Επαναστατικού Αγώνα
