Την άρνηση της μεταγωγής της από τις φυλακές Ελαιώνα της Θήβας στις φυλακές Κορυδαλλού, ενόψει της δίκης του Επαναστατικούς Αγώνα, καταγγέλλει με κείμενό της η Πόλα Ρούπα.
Η ίδια κάνει λόγο για πολιτική εκδικητικότητα του κράτους προς το πρόσωπό της και τονίζει ότι η παραμονή της στις φυλακές Ελαιώνα δυσχέραινε πολύ την προετοιμασία της για τις επικείμενες δίκες σε συντονισμό με τις συνηγόρους της.
Ταυτόχρονα η Πόλα Ρούπα αναφέρεται και στο πρόβλημα πραγματοποίησης επισκεπτηρίων με το παιδί της λόγω της μεγάλης χιλιομετρικής απόστασης.
Ολόκληρη η επιστολή:
«Η πολιτική εκδικητικότητα του κράτους απέναντί μου, απέναντι στον Επαναστατικό Αγώνα, παίρνει νέες μεγαλύτερες διαστάσεις με την μεταγωγή μου τα ξημερώματα στις 30/9, ημέρα έναρξης της δίκης μου στο δικαστήριο των φυλακών Κορυδαλλού και με την επιστροφή μου την ίδια ημέρα στις φυλακές Ελαιώνα Θήβας όπου κρατούμαι. Προφανώς η τακτική που θέλει να εφαρμόσει το αρμόδιο υπουργείο καθ’ όλη την διάρκεια των πολύμηνων δικών μου, με τις πολλές δεκάδες δικασίμους είναι να μετάγομαι αυθημερόν στο δικαστήριο από την Θήβα στον Κορυδαλλό και να επιστρέφω μετά το πέρας της κάθε συνεδρίασης.
Αυτή η πρωτοφανής τακτική πίεσης είναι η κλιμάκωση της εκδικητικής αντιμετώπισής μου που ξεκίνησε με την νυχτερινή εισβολή ισχυρής αστυνομικής δύναμης στον θάλαμό μου στις φυλακές Κορυδαλλού τον περασμένο Μάρτιο και την μεταγωγή μου στις φυλακές Ελαιώνα την ίδια ημέρα που ξεκίνησε η κινητοποίηση των γυναικών κρατούμενων με κύριο αίτημα την αποσυμφόρηση των φυλακών λόγω κορωνοϊού. Λίγες ημέρες αργότερα έγινε με ανάλογο τρόπο και η μεταγωγή του Νίκου Μαζιώτη από τις φυλακές Κορυδαλλού στις φυλακές Δομοκού για την αποτροπή έναρξης αντίστοιχης κινητοποίησης στις ανδρικές φυλακές Κορυδαλλού.
Ενώ προσδιορίστηκε εκ νέου το εφετείο για την επίθεση του Επαναστατικού Αγώνα στην Τράπεζα της Ελλάδος (το παράρτημα της Ε.Κ.Τ στην Ελλάδα) και το Δ.Ν.Τ για τις 2/11, το οποίο είχε αναβληθεί λόγω της αναστολής λειτουργίας των δικαστηρίων την περασμένη άνοιξη, προσδιορίστηκε επίσης για τις 30/9 το εφετείο για την απόπειρα απόδρασης με ελικόπτερο του Νίκου Μαζιώτη και άλλων κρατούμενων από τις φυλακές Κορυδαλλού που είχα επιχειρήσει τον Φεβρουάριο του 2016. Στο εφετείο για την επίθεση στην ΤτΕ δικάζομαι μόνη μου, ενώ στο εφετείο για την απόπειρα απόδρασης δικάζεται και ο Νίκος Μαζιώτης του οποίου η μεταγωγή από τις φυλακές Δομοκού σε αυτές του Κορυδαλλού έγινε παραμονή της έναρξης της δίκης.
Καθώς η παραμονή μου στις φυλακές Ελαιώνα δυσχέραινε πολύ την προετοιμασία μου για τις επικείμενες δίκες σε συντονισμό με τις συνηγόρους μου και καθώς αντιμετώπιζα σοβαρά προβλήματα στην πραγματοποίηση επισκεπτηρίων με το παιδί μου λόγω της μεγάλης χιλιομετρικής απόστασης από τον τόπο διαμονής του, προχώρησα σε αιτήματα προς την Κ.Ε.Μ (Κεντρική Επιτροπή Μεταγωγών) για την επίσπευση της μεταγωγής μου στις φυλακές Κορυδαλλού. Η Κ.Ε.Μ δεν απάντησε ποτέ ούτε στα δικά μου αιτήματα ούτε σε αυτά των συνηγόρων μου που ζητούσαν την μεταγωγή μου για να μπορέσουν να ασκήσουν τα δικηγορικά τους καθήκοντα. Η μεταγωγή μου τελικά έγινε την ίδια ημέρα της δίκης και με την επιστροφή μου στην Θήβα με την λήξη της συνεδρίασης. Αυτή η πρωτοφανής αντιμετώπιση σε κρατούμενους/ες εν’ όψει δικαστηρίου, αφού όλοι παραμένουν στον τόπο εκδίκασης των υποθέσεών τους για όσο διαρκούν οι δίκες τους, είναι η απάντηση του αρμόδιου υπουργείου στο αίτημά μου για να μπορέσω να ασκήσω τα δικαιώματά μου ως κρατούμενη και ως δικαζόμενη.
Τους έχω γνωστοποιήσει στην Κ.Ε.Μ πως αδυνατώ να έχω επικοινωνία με τις συνηγόρους μου όσο βρίσκομαι στις φυλακές Ελαιώνα – Θήβας ώστε να μπορέσουμε να οργανώσουμε τις δίκες και να διευθετήσουμε όλα τα ζητήματα που τις αφορούν. Αδιαφόρησαν παντελώς για τις μεγάλες δυσκολίες που αντιμετωπίζει το παιδί μου προκειμένου να με επισκέπτεται σε αυτήν την φυλακή. Τους έχω γνωστοποιήσει ότι κατά την μεταγωγή μου –της οποίας τον τρόπο που διεξήχθη οι ίδιοι τον διέταξαν– δεν μπόρεσα να πάρω μαζί μου έγραφα, δικογραφίες και υλικό που χρειάζομαι για τις δίκες μου, καθώς όλα αυτά που χρειαζόμουν για τα δικαστήρια παρέμειναν στον Κορυδαλλό.
Γνωρίζουν ότι είναι αδύνατον υπό τις συνθήκες που μου επέβαλαν να μπορέσουμε εγώ, ο σύντροφός μου Νίκος Μαζιώτης και οι συνήγοροί μου να διεξάγουμε τις δίκες όπως πρέπει και να οργανωθεί σωστά η νομική υπεράσπισή μας. Τους έχω γνωστοποιήσει πως πρόκειται για δίκες μεγάλης διάρκειας με βαρύτατα κατηγορητήρια: Πρωτόδικα μου επιβλήθηκε ποινή 120 χρόνων, κατά συγχώνευση 65 χρόνια κάθειρξη, για την απόπειρα απόδρασης και τις δύο απαλλοτριώσεις τραπεζών που εκδικάζονται μαζί και για τις οποίες έχω αναλάβει την ευθύνη. Του Νίκου Μαζιώτη του επιβλήθηκαν 37 χρόνια, κατά συγχώνευση 24 χρόνια κάθειρξη για ηθική αυτουργία, ενώ για την επίθεση στην ΤτΕ μου επιβλήθηκε η ποινή των ισοβίων και 26 χρόνια κάθειρξη. Τους έχω γνωστοποιήσει πως πρόκειται για δίκες με πολλές διαστάσεις που η σωστή ανάδειξή τους τόσο από εμάς όσο και από τους συνηγόρους μας είναι αδύνατον να γίνει αν παραμείνω στις φυλακές Ελαιώνα.
Γνωρίζουν επίσης τι είδους δίκες κάνουμε: Δίκες πολιτικές όπου ξεδιπλώνουμε κάθε πτυχή της δράσης μας, της δράσης του Επαναστατικού Αγώνα την οποία υπερασπιζόμαστε. Που γίνονται βήμα μιας πολιτικής μάχης με το καθεστώς εξουσίας συνολικά. Γνωρίζουν ότι πρόκειται για δίκες υπεράσπισης αλλά και προπαγάνδισης της αναγκαιότητας για την κοινωνική επανάσταση που αφήνουν πολιτική παρακαταθήκη στον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση απ’ την τυραννία του κράτους και του κεφαλαίου. Αυτές οι δίκες και η πολιτική τους ουσία είναι που μπαίνουν αυτή την φορά στο στόχαστρο της κυβερνητικής κατασταλτικής πολιτικής με τις συνθήκες διεξαγωγής τους που επιβάλλει. Πολιτικός τους στόχος αυτήν τη φορά είναι να τορπιλίσουν τις δίκες του Επαναστατικού Αγώνα.
Γνωρίζουν πως οι δίκες αυτές συνιστούν για το κράτος πολιτικό πρόβλημα και αυτό το ομολογούν εμμέσως πλην σαφώς οι αρμόδιοι της κυβέρνησης που επιβάλλουν αυτούς τους όρους διεξαγωγής τους. Ομολογούν πως δεν θέλουν να γίνονται τέτοιου είδους πολιτικές δίκες γιατί είναι επικίνδυνες. Η σχεδόν εμμονική εχθρότητά τους απέναντί μου έχει φτάσει πλέον σε τέτοιο σημείο που αδιαφορούν για το γεγονός ότι με τις πολλές δεκάδες μεταγωγές μου από την Θήβα στον Κορυδαλλό και τούμπαλιν, αυξάνεται κατακόρυφα ο κίνδυνος διασποράς του κορωνοϊού και μόλυνσης τόσο εμένα όσο και των εκατοντάδων συγκρατούμενων μου, πολλές από τις οποίες ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση για αυτό. Αρκεί μόνο να αναφέρω πως πέρα από τις κλούβες που δεν απολυμαίνονται ποτέ και τις αστυνομικές δυνάμεις που με συνοδεύουν (είναι γνωστό πως δεν είναι λίγοι οι αστυνομικοί που έχουν μολυνθεί απ’ τον κορωνοϊό), στο δικαστήριο στις 30/9 μόνο η αστυνομική δύναμη που είχε συγκεντρωθεί στον μικρό χώρο των δικαστηρίων στις φυλακές Κορυδαλλού, ήταν πρωτόγνωρη αφού ξεπερνούσε τα 60 άτομα. Και οφείλω να επισημάνω πως ο μέσος όρος των συνεδριάσεων και των δύο δικών μου που θα διεξάγονται παράλληλα, βάση μιας μέσης διάρκειας των προηγούμενων δικών μας, μπορεί να ξεπεράσει τις 80 δικασίμους. Συνεπώς θα πρέπει να πραγματοποιηθούν άνω των 160 μεταγωγές μου από Θήβα στο Κορυδαλλό και από Κορυδαλλό προς Θήβα.
Πέρα από την έκθεση σε κίνδυνο λόγω κορωνοϊού, εύλογα θα μπορούσε να αναρωτηθεί κάποιος γιατί το οικονομικό κόστος αυτών των επιχειρήσεων με τις ιδιαίτερα ενισχυμένες αστυνομικές δυνάμεις, δεν χρησιμοποιούνται για την ενίσχυση του συστήματος υγείας ή την πρόσληψη δασκάλων και καθηγητών στα σχολεία όπως ζητούν οι μαθητές. Πρόκειται για μια ακόμη κρατική επιλογή που επιβεβαιώνει την ευρέως πλέον αποδεκτή αντίληψη πως για την κυβέρνηση της Ν.Δ. το ‘‘δόγμα νόμος και τάξη’’ με το οποίο ανέβηκε στην εξουσία, παραμένει ο κεντρικός πυλώνας της στρατηγικής της και το βασικό όπλο της απέναντι στην πανδημία. Γιατί όποτε μπαίνει στην ίδια ζυγαριά η καταστολή και η δημόσια υγεία, η ζυγαριά γέρνει υπέρ της πρώτης.
Αναφορικά με τα σχέδια του υπουργείου να τορπιλίσει τις δίκες του Επαναστατικού Αγώνα, δηλώνω πως δεν θα το επιτρέψω να γίνει. Δεν πρόκειται να εγκαταλείψω τις δίκες μου, τις δίκες του Επαναστατικού Αγώνα, όποιες συνθήκες κράτησής μου και διεξαγωγής τους και αν επιβάλουν. Δεν θα τις αφήσω έρμαια της κρατικής εκδικητικότητας. Δεν θα αφήσω οι δίκες του Επαναστατικού Αγώνα να γίνουν σύντομες, άνευρες, χωρίς ουσία, αποπολιτικοποιημένες και με την κρατική ιδεολογία να κυριαρχεί πάνω τους. Δεν θα αφήσω ο στόχος του κράτους να διεξάγει έναν ανεμπόδιστο πόλεμο εναντίον μας, εναντίον του Επαναστατικού Αγώνα και της ιστορίας του να πετύχει. Οι δίκες αυτές θα γίνουν όπως αρμόζει στην πολιτική ιστορία του Επαναστατικού Αγώνα και δεν θα αφήσω καμία κατασταλτική πολιτική να σκοτώσει την αγωνιστική τους αξία.
Πόλα Ρούπα μέλος του Επαναστατικού Αγώνα
Γ΄ πτέρυγα γυναικείων φυλακών Ελαιώνα – Θήβας»
