Αυτό είναι ένα ερώτημα που έρχεται όλο και περισσότερο στ’ αφτιά μου.
Ίσως γιατί πλησιάζει πια ο καιρός. Ένας χρόνος έμεινε, το πολύ. Ίσως, πάλι, γιατί όλο και λιγότερος κόσμος αντέχει αυτό το μητσοτακικό θρίλερ που ζούμε τα τελευταία δυόμισι χρόνια.
Τους βλέπεις που σε ρωτάνε και έχουν την αγωνία στα μάτια τους. Σαν να μην μπορούν να διανοηθούν ότι θα χρειαστεί να ζήσουν τέτοιο ανθρώπινο και κοινωνικό εξευτελισμό για άλλη μία τετραετία.
Αυτή, βέβαια, είναι η μία όψη του νομίσματος. Γιατί η άλλη είναι όσοι συμμετέχουν στο ξεκοκάλισμα των 7 δις των απευθείας αναθέσεων. Αυτοί είναι περήφανοι για την κυβέρνηση Μητσοτάκη και θα την ψηφίσουν και με τα δύο χέρια.
Στην ίδια κατηγορία, οι ενημερωμένοι από τη θηριώδη καθεστωτική προπαγάνδα, οι οποίοι -ηλικιωμένοι κυρίως αλλά πρώτοι πρώτοι στην κάλπη- αναμασούν Πορτοσάλτε και Οικονόμου στις παρέες και στα καφενεία.
Το «παιχνίδι» δεν είναι καθόλου εύκολο, αν υπολογίσεις ότι αντίπαλος της ΝΔ είναι ένα μη – κόμμα. Δεν ξέρω τι θα κάνει στο συνέδριό του, αλλά η αλήθεια είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάφερε να γίνει σοβαρό κόμμα στα δυόμισι χρόνια αντιπολίτευσης, όπως και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν καλύτερος ως κυβέρνηση παρά ως αντιπολίτευση.
Τι μένει; Ένας Τσίπρας. Που αν τον δεις μεμονωμένα (πχ στη συνέντευξη στον Χατζηνικολάου) σου αναπτερώνεται το ηθικό και αν τον δεις ενταγμένο στον κομματικό του σωλήνα γκριζάρει, χλωμαίνει και εξαϋλώνεται.
Άρα, Τσίπρας -συν δυο τρία στελέχη- από τη μία, και από την άλλη εταιρεία Μητσοτάκη, ΝΔ, στρατός τρολ, δημοσιογραφικός στρατός προπαγάνδας, πακτωλός χρημάτων, ολιγάρχες – οι πάντες. Κερδίζονται έτσι εκλογές;
Κι όμως, για να επιστρέψω στο αρχικό ερώτημα «ποιος θα κερδίσει;», σε όσους με ρωτάνε απαντώ ότι ο Μητσοτάκης θα χάσει. Σε αντίθεση με όσα δείχνουν οι δημοσκοπήσεις και σε αντίθεση με όσα πιστεύουν ακόμα και εκείνοι που ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ.
Στην ερώτηση «πού το στηρίζεις ότι ο Μητσοτάκης θα χάσει τις εκλογές;», η απάντησή μου είναι απλή: Στο ότι δεν μπορεί ένας λαός να είναι τόσο ηλίθιος δύο φορές συνεχόμενα. Συνήθως κάνει ένα διάλειμμα.