Σε βίντεο που έχει διαρρεύσει στα ΜΜΕ εμφανίζονται τουλάχιστον πέντε αστυνομικοί των ΜΑΤ, χωρίς διακριτικά φυσικά, να σέρνουν βίαια στις σκάλες έναν νεαρό άνδρα και να τον ξυλοκοπούν ενώ τους φωνάζει ότι πονάει. Μπροστά σ’ αυτή την εικόνα, είναι παντελώς αδιάφορο αν ο συγκεκριμένος παρανόμησε. Διότι ακόμη κι αν πράγματι συνέβη κάτι τέτοιο, το μόνο που όφειλαν να κάνουν οι πραιτοριανοί του Τάκη Θεοδωρικάκου ήταν να του περάσουν χειροπέδες, πράγμα πολύ εύκολο αν αναλογιστει κανείς πρώτον ότι είναι πλήρως εξοπλισμένοι και ένοπλοι ενώ εκείνος όχι, δεύτερον ότι είναι τουλάχιστον πέντε ενώ εκείνος ένας και τρίτον ότι δεν υπάρχει απολύτως κανένας γύρω τους που να εμποδίζει με οποιονδήποτε τρόπο τη σύλληψη.
Τι τους δυσκόλευε επομένως να του περάσουν χειροπέδες χωρίς να τον δείρουν; Τίποτα απολύτως φυσικά, πέρα ίσως από το γεγονός ότι έχουν μάθει να λειτουργούν σαν κοινοί μπράβοι. Τους ξέραμε και τους ξέρουμε. Πριν συζητήσουμε λοιπόν για τις καταλήψεις και τη βία στα πανεπιστήμια, ας συζητήσουμε για την υπέρμετρη βία που ασκούν τα όργανα του κράτους απέναντι σε άοπλους ανθρώπους, για τον βασανισμό τους, για τα κατηγορητήρια που στήνουν φορτώνοντάς τους ακόμη και με κακουργήματα τα οποία σε ορισμένες περιπτώσεις υποβαθμίζουν οι εισαγγελείς, σε άλλες όμως, όπως στην περίπτωση του Ινδιάνου, οδηγούν αδίκως ανθρώπους στη φυλακή για μήνες, χωρίς ποτέ οι υπεύθυνοι γι’ αυτό να διερευνώνται και να διώκονται.
Η τελευταία περίπτωση μάλιστα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Συμπτωματικά, την ημέρα ενός ακόμη αστυνομικού πογκρόμ στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, αποκαλύφθηκε –χάρη και στην επιμονή του Documento για την υπόθεση- ότι το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Αθηνών υπό τους δικαστές Γεώργιο Κασίμη, Χαράλαμπο Γεωργακόπουλο και Αικατερίνη Πετροπούλου, υιοθετώντας την εισαγγελική πρόταση του αντεισαγγελέα Πρωτοδικών Διονύση Πολυζωγόπουλου, αποφάνθηκε να παύσουν οι κατηγορίες σε βάρος του Ινδιάνου, ο οποίος είχε συλληφθεί για τον ξυλοδαρμό ενός ειδικού φρουρού στη Ν. Σμύρνη τον χειμώνα του 2021. Στον νεαρό άνδρα, ο οποίος όπως αποδείχθηκε δεν βρισκόταν καν στο σημείο των γεγονότων, είχαν αποδοθεί βαρύτατες, κακουργηματικού χαρακτήρα κατηγορίες, για τις οποίες οδηγήθηκε στη φυλακή στην οποία παρέμεινε χωρίς να έχει δικαστεί για επτά ολόκληρους μήνες.
Ο βαφτισμένος από την Αστυνομία για επικοινωνιακούς λόγους Ινδιάνος αποδείχθηκε τελικά αθώος. Όμως η στέρηση της ελευθερίας του δεν είναι απλώς ένα ακόμη φιάσκο. Είναι αντιθέτως βασανισμός, δηλαδή βαρύ έγκλημα οι ενορχηστρωτές του οποίου πρέπει να λογοδοτήσουν. Όπως βέβαια θα έπρεπε να λογοδοτήσουν κι εκείνοι οι φέροντες όπλο και εθνόσημο αστυνομικοί που αντί της δουλειάς τους επιλέγουν να ξυλοκοπούν πολίτες, αλλά βέβαια και η φυσική και πολιτική ηγεσία τους. Πριν από την πάταξη της παραβατικότητας ή της εγκληματικότητας στα πανεπιστήμια ή αλλού, πρέπει ως κοινωνία να διεκδικήσουμε την πάταξη της κρατικής εγκληματικότητας που φέρει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του κ. Μητσοτάκη και των υπουργών του.