Όποιος είναι διατεθειμένος να βάλει το χέρι στην τσέπη, είναι η σύντομη απάντηση στο ερώτημα, όπως υποστηρίζει σε άρθρο της στη βρετανική εφημερίδα «Guardian» η λέκτορας Κορεατικών Σπουδών στο πανεπιστήμιο της Μελβούρνης, Τσιόν Σουνγκ.
Η εδραίωση του καθεστώτος και η αποτροπή μιας αμερικανικής εισβολής κρύβονται πίσω από την ανάπτυξη του πυρηνικού προγράμματος του Κιμ Γιονγκ-ουν, «με τον οποίον η διεθνής κοινότητα δεν δείχνει ότι επιθυμεί να ξεκινήσει ειρηνευτικές συνομιλίες», σύμφωνα με τη Τσιόν Σουνγκ.
«Ο νέος πρόεδρος της Νότιας Κορέας Μουν Τζε-ιν ήταν ο μόνος που πρότεινε συνομιλίες με την Πιονγιάνγκ, η οποία αγνόησε αυτή την χειρονομία καλής θελήσεως. Την ίδια ώρα η Κίνα και η Ρωσία συμμετείχαν στις πρόσφατες κυρώσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ κατά της Βόρειας Κορέας. Η Πιονγιάνγκ επιδίδεται στο λεκτικό πόλεμο και τις στρατιωτικές προκλήσεις εναντίον της Ουάσινγκτον. Και πολλοί Αμερικανοί κυβερνητικοί θα επιθυμούσαν να απαντήσουν με τον ίδιο τρόπο, αλλά επέλεξαν να μην το κάνουν», γράφει.
Ποια είναι η λύση στη ρευστή και επισφαλή κατάσταση που επικρατεί; «Η Βόρεια Κορέα πρέπει να σταματήσει την ανάπτυξη του πυρηνικού της προγράμματος και σε αντάλλαγμα οι ΗΠΑ πρέπει να σταματήσουν ή να υποβαθμίσουν τα στρατιωτικά γυμνάσια που πραγματοποιούν από κοινού με άλλα κράτη στην περιοχή, να μειώσουν τα αμερικανικά στρατεύματα στη Νότια Κορέα και να συνάψουν μια ειρηνευτική συμφωνία με το καθεστώς του Κιμ τελειώνοντας και τυπικά τον πόλεμο της Κορέας (1950-1953)», εξηγεί η πολιτική επιστήμονας.
Δανειζόμενη τη διάσημη φράση του Τζέιμς Κάρβιλ, επικεφαλής της προεκλογικής εκστρατείας του πρώην Αμερικανού προέδρου Μπιλ Κλίντον το 1992 «Είναι η οικονομία, ηλίθιε!», υποστηρίζει ότι όποιο κράτος δεν επιθυμεί να φιγουράρει η Βόρεια Κορέα στον κατάλογο των πυρηνικών κρατών, πρέπει να βάλει το χέρι στην τσέπη.
«Κανείς δεν έχει προσφέρει μέχρι στιγμής κάποιο καρότο οικονομικής συνεργασίας στη Βόρεια Κορέα ώστε να εγκαταλείψει το πυραυλικό και πυρηνικό της πρόγραμμα. Ποιος είναι πρόθυμος να πληρώσει; Σίγουρα όχι οι ΗΠΑ υπό τον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, οι οποίες πιθανόν να μεταβιβάσουν τις ευθύνες στην Κίνα, η οποία με τη σειρά της αναμένεται να απειλήσει τη Νότια Κορέα για να βάλει η τελευταία το χέρι στην τσέπη» εξηγεί.
Παρά την κλιμακούμενη διεθνή ανησυχία, μια σχετικά ήσυχη περίοδο αναμένει για το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα η Τσιόν Σουνγκ. «Τώρα το καθεστώς της Πιονγιάνγκ θα αναμένει τις κινήσεις των γειτόνων», υποστηρίζει. Και ποιες θα είναι αυτές; «Η Σεούλ είναι πρόθυμη να δεχθεί τις διμερείς συζητήσεις ΗΠΑ και Βόρειας Κορέας. Το Πεκίνο είναι απασχολημένο με το συνέδριο του Κινεζικού ΚΚ και δεν είναι πρόθυμο να διαλεχθεί με την Πιονγιάνγκ, ενώ σίγουρα δεν είναι χαρούμενο με την πιθανότητα η Νότια Κορέα να «στεγάσει» αμερικανικά πυρηνικά. Το Τόκιο θέλει να βεβαιωθεί ότι οι βαλλιστικοί πύραυλοι της Πιονγιάνγκ δεν θα πετάξουν ξανά πάνω από το κεφάλι του. Και η Μόσχα παρεμβαίνει γιατί επιθυμεί να αυξήσει την επιρροή της στην Άπω Ανατολή» καταλήγει.
Μένει να αποδειχτεί κατά πόσον όλα αυτά μπορεί να συμβούν, ώστε να πέσουν οι τόνοι της αντιπαράθεσης, μακριά από οποιαδήποτε απόπειρα ανατροπής του Κιμ Γιουνγκ-ουν, κάτι που θα μετέτρεπε σε Κόλαση την περιοχή.
