Για να μην καθυστερώ την απάντηση στο ερώτημα του τίτλου, αυτή είναι: πολύς κόσμος. Και όχι κόσμος της ΝΔ, κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ. Ή, τελοσπάντων, κόσμος που λοξοκοιτάει προς τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο μητσοτακικός ψηφοφόρος δεν έχει πολλά να χωρίσει με αυτόν του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ. Δηλαδή γιατί να πιαστούν στα χέρια; Επειδή το ένα κόμμα άλλαξε όνομα για να αποφύγει τα χρέη του και ξανάλλαξε χωρίς τα χρέη του, ενώ το άλλο δεν άλλαξε όνομα και απλώς δεν τα πληρώνει και τα διογκώνει;
Ή να τσακωθούν για το ποιος χρεοκόπησε περισσότερο τη χώρα; Ή για το αν πιο… έντιμος πολιτικός είναι ο Ευάγγελος Βενιζέλος ή ο Κυριάκος Μητσοτάκης; Ή αν έκλεψε ο ένας ή ο άλλος περισσότερο στη Siemens;
Ή μήπως το πετσωμένο σύστημα των ΜΜΕ θα στεναχωρηθεί αν η ΝΔ πάρει 30 ή 35% και το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ 15 ή 10% αντίστοιχα, εφόσον μαζί θα μπορούν να σχηματίσουν μία κυβέρνηση – μαριονέτα των ολιγαρχών;
Δεν έχουν κάτι να χωρίσουν πλέον τα δύο κόμματα της χρεοκοπίας, τα οποία εδώ και καιρό άλλωστε συναποτελούν «το κόμμα της Novartis». Υπουργοί που τα άρπαξαν και που ύστερα συνασπίστηκαν για να στείλουν στο δικαστήριο αυτούς που αποκάλυψαν την εμπλοκή τους.
Το πρόβλημα είναι στην αντίπερα όχθη. Και εξηγούμαι: χθες γνώρισα τον πέμπτο άνθρωπο μέσα σε λίγες εβδομάδες που, ενώ αποστρέφεται πλέον τον Μητσοτάκη, δεν προτίθεται να ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ με ένα και μόνο επιχείρημα: «Θα συγκυβερνήσει με το ΚΙΝΑΛ. Ας βγει ο Μητσοτάκης».
Και ρωτάω: Ποιος αλήθεια μάς φόρεσε το ΠΑΣΟΚΟΚΙΝΑΛ ως πιθανό συγκυβερνήτη σε μία «προοδευτική κυβέρνηση»; Ποιος αποφάσισε να φέρει στο προσκήνιο το πιο απαξιωμένο κόμμα, τη μόνη τελικά πολιτική πληγή που έθαψαν βαθιά στο χρονοντούλαπο οι Έλληνες και δε θέλουν να τη βγάλουν – τουλάχιστον οι πραγματικά προοδευτικοί πολίτες;
Η απλή αναλογική στην Ελλάδα είναι από μόνη της το εκλογικό σύστημα που δουλεύει για το τρίτο κόμμα. Για τον «ρυθμιστή». Γιατί βάλαμε ξαφνικά βραχνά στο κεφάλι μας τον Νίκο Ανδρουλάκη, τον πολιτικό γιο του Ευάγγελου Βενιζέλου και πολιτικό εγγονό του Κώστα Σημίτη;
«Και με ποιον θα συγκυβερνήσει ο Τσίπρας αν έρθει πρώτος;», θα ρωτήσετε. Είτε με κανένα πραγματικά προοδευτικό κόμμα, είτε μόνος του στις δεύτερες εκλογές, είναι η απάντηση.
Φυσικά και ποιος είμαι εγώ να πω στον Τσίπρα τι θα κάνει. Όμως κάθε φορά που σε συνέντευξή του ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ λέει «πρέπει να αποφασίσει το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ πού θέλει να ανήκει», ας γνωρίζει ότι υπάρχουν εν δυνάμει ψηφοφόροι του που τους πιάνει σύγκρυο.
Γιατί για το πού ανήκει το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ δε θα αποφασίσει το ίδιο. Έχουν αποφασίσει οι Έλληνες ψηφοφόροι: Στη μαύρη βίβλο της Ιστορίας.
Και μην ακούσω για δημοκρατικούς πολίτες ψηφοφόρους του Ανδρέα Παπανδρέου. Αυτοί έχουν χαιρετήσει προ πολλού εκείνο το ιστορικό ΠΑΣΟΚ και βρίσκονται στον ΣΥΡΙΖΑ. Στο σημερινό ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ έχουν απομείνει τα ορφανά του Σημίτη. Που είτε δεν αντέχουν να κρύψουν τον μητσοτακικό τους πόθο (Λοβέρδοι), είτε προσπαθούν να τον κρύψουν μέχρι να σερβιριστεί μπροστά τους το πιάτο της εξουσίας (Ανδρουλάκηδες).
Δε θα συνεργαστεί ποτέ ο Ανδρουλάκης με τον ΣΥΡΙΖΑ. Στοίχημα. Αλλά πιέζοντάς τον να πάρει θέση υπέρ μίας «προοδευτικής κυβέρνησης», τελικά αυτός που πιέζεται είναι ο προοδευτικός ψηφοφόρος που θα το σκεφτόταν να ψηφίσει τον Τσίπρα ως καθαρό πολιτικό, αλλά λερωμένο από το κόμμα των λαμόγιων με τίποτα.
Παραφράζοντας Απόστολο Κακλαμάνη: Αν θέλουμε σκουπιδιάρικο στην εξουσία, έχουμε ήδη μπλε. Δε χρειάζεται να φέρουμε πράσινο.
