Στις κάλπες προσήλθαν, την Κυριακή 23 Φεβρουαρίου οι Γερμανοί για να ψηφίσουν στις πρόωρες ομοσπονδιακές εκλογές. Η συμμετοχή των ψηφοφόρων ανήλθε στο 83,5%, κι έτσι σημειώθηκε η υψηλότερη συμμετοχή από την επανένωση της Γερμανίας πριν από 35 χρόνια.
Σύμφωνα με τα πρώτα επίσημα αποτελέσματα από την καταμέτρηση των ψήφων, η Χριστιανική Ένωση (CDU/CSU) κερδίζει τις εκλογές με 28,9% (+4,8 από το 2021), μένοντας ωστόσο μακριά από το όριο του 30%.
Οι πιθανές έδρες των κομμάτων
Προς το παρόν δεν έχει ξεκαθαρίσει εάν θα σχηματιστεί πεντακομματική ή επτακομματική βουλή. Σύμφωνα με την πρόβλεψη των Εκλογών της Ερευνητικής Ομάδας τα κόμματα με βάση τα ποσοστά τους θα έχουν ακόλουθη κατανομή των εδρών:
CDU/CSU: 186 έδρες
AfD: 131 έδρες
SPD: 107 έδρες
Πράσινοι: 81 έδρες
Αριστερά: 58 έδρες
———————–
FDP: 33 έδρες
BSW: 33 έδρες
Ερμηνεία ποσοστών και σενάρια κυβέρνησης
Οι Χριστιανοδημοκράτες (CDU/CSU) είναι όπως αναμενόταν οι νικητές των εκλογών, με ένα ποσοστό κάτω του 30% που αποδεικνύει ότι δεν διαθέτουν τη δυναμική που προέβλεπαν οι ίδιοι. Ο Μερτς υποσχέθηκε ότι θα σχηματίσει άμεσα κυβέρνηση ώστε να παρουσιάσει τη Γερμανία γρήγορα ενεργή στην Ευρώπη. Αυτό βέβαια σημαίνει… συμβιβασμούς.
Η ακροδεξιά Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) γύρω στο 20% έχει ήδη διπλασιάσει τα νούμερά της και έχει κάθε λόγο να πανηγυρίζει. Είναι στους κερδισμένους αυτών των εκλογών, κλέβοντας και τις εντυπώσεις θα έλεγε κανείς. Παράλληλα, έχει καταφέρει να επιβάλει την ατζέντα της.
Αντίθετα, οι πρώτες αντιδράσεις στους Σοσιαλδημοκράτες (SPD) μετά το 16% που σημαίνει μια ιστορική ήττα και ευκαιρία ανασύνταξης για την επόμενη μέρα. Ο Όλαφ Σολτς παραδέχτηκε πως ευθύνεται ο ίδιος και επιλογές του τόσο στα εσωτερικά όσο και στην εξωτερική πολιτική, δήλωσε όμως, ότι δίνει το «παρών» για να συνεχίσει τη μάχη. Ωστόσο, η συμμετοχή του κόμματός του ως μικρότερος εταίρος σε μια συγκυβέρνηση με τους Χριστιανοδημοκράτες δεν μοιάζει με την καλύτερη αφετηρία ενός restart.
Ποιος είναι ο νικητής των εκλογών Φρίντριχ Μερτς
Ο 69χρονος Μερτς, περιγράφεται από τους υποστηρικτές του ως η απάντηση στην κρίση αυτοπεποίθησης της Ευρώπης και είναι ένα γνώριμο πρόσωπο για τους βετεράνους του κόμματός του.
Πολιτικά, δεν υπήρξε ποτέ συναρπαστικός, όμως υπόσχεται να προσφέρει στη Γερμανία ισχυρότερη ηγεσία και να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της χώρας μέσα στα επόμενα τέσσερα χρόνια.
Η απόφασή του τον Ιανουάριο να επιχειρήσει τη σκλήρυνση της μεταναστευτικής πολιτικής με τη στήριξη ψήφων της ακροδεξιάς προκάλεσε αντιδράσεις, αποκαλύπτοντας έναν πολιτικό που δεν διστάζει να ρισκάρει σπάζοντας ταμπού, όπως αναφέρει το BBC.
Με αυτή την κίνηση, σηματοδότησε μια σαφή απομάκρυνση από την κεντρώα πολιτική γραμμή που είχε χαράξει η Άνγκελα Μέρκελ, πρώην εσωκομματική του αντίπαλος.
Αν και απέτυχε να αλλάξει τη νομοθεσία, κατάφερε να ταράξει την προεκλογική εκστρατεία που ξεκίνησε μετά την κατάρρευση της κυβέρνησης του Όλαφ Σολτς στα τέλη του περασμένου έτους.
Ο Μερτς έχει προκαλέσει αρνητικές αντιδράσεις και στο παρελθόν: στη δεκαετία του ’90, είχε ψηφίσει κατά νομοσχεδίου που ποινικοποιούσε τον βιασμό εντός γάμου, υποστηρίζοντας ότι ήδη ήταν έγκλημα.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι δεν είναι πολύ δημοφιλής μεταξύ των νέων και των γυναικών, αν και η σύζυγός του έχει υπερασπιστεί δημοσίως τις απόψεις του.
Όπως και να έχει, οι Βρυξέλλες αναμένουν με αγωνία την άφιξή του: «Ήρθε η ώρα να ξεκολλήσει η Γερμανία από το τέλμα της», λέει διπλωμάτης της ΕΕ, σύμφωνα με το BBC.
Το ρήγμα με τη Μέρκελ και η επιστροφή του στη CDU
Σύντομα, καθιερώθηκε ως ανερχόμενο στέλεχος της δεξιάς, πιο παραδοσιακής πτέρυγας του κόμματος. «Είναι εξαιρετικός ρήτορας και βαθύς στοχαστής», λέει ο βουλευτής της CDU, Κλάους-Πέτερ Βίλς, που τον γνωρίζει πάνω από 30 χρόνια.
Ο ίδιος περιγράφει τον Μερτς ως «μαχητή», κάτι που αποδεικνύεται από τις τρεις προσπάθειές του να ηγηθεί του κόμματος. Όμως, η μεγάλη του ήττα ήρθε στις αρχές της δεκαετίας του 2000, όταν έχασε τη μάχη για την ηγεσία της CDU από την Άνγκελα Μέρκελ.
Η σχέση τους υπήρξε ψυχρή: εκείνη ήταν η διακριτική επιστήμονας από την Ανατολική Γερμανία, εκείνος ο σίγουρος δικηγόρος από τη Δύση.
Το 2009, ο Μερτς αποχώρησε από την πολιτική, δηλώνοντας ότι ήθελε «χρόνο για περισυλλογή». Στην πραγματικότητα, ακολούθησε καριέρα στον χρηματοπιστωτικό τομέα, κατέχοντας ανώτερες θέσεις σε διεθνείς εταιρείες και αποκτώντας μεγάλη περιουσία.
Επιστρέφοντας στη Βουλή, θέλησε να απομακρύνει τη CDU από το κεντρώο στίγμα που της είχε δώσει η Μέρκελ.
Τον Ιανουάριο, η απόφασή του να περάσει μη δεσμευτική πρόταση για αυστηρότερη μεταναστευτική πολιτική, με τις ψήφους του AfD, προκάλεσε σάλο.
Ο ίδιος αρνήθηκε κάθε άμεση συνεργασία με την AfD, όμως η κίνησή του προκάλεσε μαζικές διαδηλώσεις και σφοδρή κριτική από την ίδια τη Μέρκελ, η οποία σπάνια παρεμβαίνει δημοσίως.
Οι επικριτές του θεωρούν ότι πρόκειται για ανεύθυνο προεκλογικό τέχνασμα, ενώ οι υποστηρικτές του πιστεύουν ότι προσπαθεί να προσελκύσει ψηφοφόρους από την ακροδεξιά.
Διαβάστε επίσης
Γερμανία: Η στροφή προς τα δεξιά και η μοναδική επιλογή του Μερτς – Ανάλυση μετά τα exit polls
Γερμανία: «Ιστορικό αποτέλεσμα – Διπλασιάσαμε τη δύναμή μας» – Η αντίδραση του ακροδεξιού ΑfD
Γερμανία: Οι πρώτες αντιδράσεις μετά τα exit poll – «Ανακούφιση» στο CDU
