Πολλά έχουν γραφτεί και ειπωθεί για τους πέντε επικρατέστερους υποψηφίους των γαλλικών προεδρικών εκλογών: Εμανουέλ Μακρόν, Μαρίν Λεπέν, Φρανσουά Φιγιόν, Ζαν-Λυκ Μελανσόν και Μπενουά Αμόν. Ποιοί είναι όμως οι έξι υποψήφιοι οι οποίοι συμπληρώνουν την ενδεκάδα που κατεβαίνει στον πρώτο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών αυτήν την Κυριακή;
Ναταλί Αρτό: H τροτσκίστρια που δεν το βάζει κάτω
Εκμεταλλευόμενη την απουσία επίσημου υποψηφίου του γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, το οποίο στηρίζει τον Ζαν-Λυκ Μελανσόν σε μια προσπάθεια να ενισχύσει το εν δυνάμει εκλογικό του σώμα, η Ναταλί Αρτό του τροτσκιστικού κόμματος «Εργατικός Αγώνας» (Lutte ouvrière), πλασάρεται ως η εκπρόσωπος του κομμουνισμού. Παρότι στην παρθενική της εμφάνιση στις προεδρικές εκλογές του 2012, έπιασε το χαμηλότερο ποσοστό στην ιστορία του κόμματος (0,56%), η Αρτό δηλώνει παρούσα για να στηρίξει την φωνή της εργατικής τάξης.
Φρανσουά Ασελινό: O θιασώτης του Frexit
Πρόκειται για τον ίδιο φανατικά ευρωσκεπτικιστή υποψήφιο που το 2012 κατάφερε να μαζέψει μόλις 17 υπογραφές για τη συμμετοχή του στις τότε προεδρικές εκλογές. Φέτος, με τις 500 απαραίτητες υπογραφές ανά χείρας, προωθεί την πολιτική της εξόδου της Γαλλίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ), καθώς πιστεύει ότι το σημαντικότερο πρόβλημα της Γαλλίας βρίσκεται στο γεγονός ότι «οι Γάλλοι δεν είναι κύριοι της μοίρας τους».
Ζακ Σεμινάντ: O 75χρονος συνωμοσιολόγος
Έχοντας ως πρότυπο τον Αμερικανό ακροδεξιό Λίντον Λαρούς, ο πρεσβύτερος υποψήφιος των γαλλικών προεδρικών εκλογών ακούει στο όνομα Ζαν Σεμινάντ. Ίδρυσε το κόμμα «Αλληλεγγύη και πρόοδος» (Solidarité et progrès) το 1996 και αυτοπαρουσιάζεται ως «αντι-συστημικός» υποψήφιος, πρεσβεύοντας την έξοδο τόσο από την ευρωζώνη και την ΕΕ, όσο και από το ΝΑΤΟ. Αν και από το 1981 συμμετέχει σε εκλογικές εκστρατείες για τις προεδρικές εκλογές, εκτός από φέτος, μόνο το 2012 κατάφερε να μαζέψει τις πολυπόθητες 500 υπογραφές κερδίζοντας την εμπιστοσύνη μόλις του 0,28% των ψηφοφόρων. Εβδομήντα πέντε ετών σήμερα, ο Σεμινάντ υποστηρίζει ότι νεοφιλελευθερισμός και μαρξισμός συνωμοτούν με στόχο την παγκόσμια οικονομική κηδεμονία.
Νικολά Ντυπόν-Ενιάν: O «εναλλακτικός» από τα δεξιά
Άλλος ένας επικριτής της Ευρωπαΐκής Ενωσης (ΕΕ )είναι ο γκωλιστής Νικολά Ντυπόν-Ενιάν, ο οποίος ελπίζει να «χαράξει την δική του πορεία» ανάμεσα στην Μαρίν Λε Πεν και τον Φρανσουά Φιγιόν. Προτείνει τη δημιουργία μιας νέας συνθήκης πάνω στην οποία θα στηριχτεί μια «Ευρώπη εθνών και έργων», στο πλαίσιο της οποίας κάθε χώρα θα ανακτήσει τον έλεγχο των τεσσάρων όψεων της εθνικής κυριαρχίας: νομίσματος, συνόρων, προϋπολογισμού, νομοθεσίας. Και αν οι διαπραγματεύσεις δεν αποδώσουν καρπούς; « Έξοδος» είναι η απάντηση Νικολά Ντυπόν-Ενιάν.
Ζαν Λασάλ: O συντηρητικός συνήγορος των «μικρών»
Πρώτη φορά υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές είναι ο δήμαρχος ενός χωριού μόλις 160 κατοίκων στα Ατλαντικά Πυρηναία, ο οποίος αυτοαποκαλείται «υπερασπιστής των αγροτικών περιοχών και μιας ανθρωπιστικής, ρεαλιστικής οικολογίας». Υποστηρίζει την διοικητική αποκέντρωση, ώστε να «αποκτήσουν και πάλι οι δήμοι την χαμένη τους περηφάνια». Ο ηλικίας 61 ετών Λασάλ υπήρξε στενός συνεργάτης του Φρανσουά Μπαΐρού, κεντροδεξιού υποψηφίου στις προεδρικές εκλογές του 2012.
Φιλίπ Πουτού: Eνας εργάτης υπερασπιστής των 32 ωρών
Μηχανικός της Φορντ και βετεράνος συνδικαλιστής, ο 50χρονος Φιλίπ Πουτού είναι υποψήφιος για δεύτερη φορά με το Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα (Nouveau Parti anticapitaliste). Προωθεί τη μείωση των ωρών εργασίας σε 32 (τέσσερις ημέρες εργασίας) και σε 30 ώρες για τα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα, χωρίς καμία μείωση του μισθού. Τουναντίον, προτείνει άμεση και γενναιόδωρη αύξηση του βασικού μισθού σε 1.700 ευρώ καθαρά και αύξηση 300 ευρώ σε όλους τους υπόλοιπους μισθούς.
