Την στιγμή που έχουν ξεσηκωθεί έντονες αντιδράσεις για το νέο νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης, καθώς μεγάλες μερίδες του επιστημονικού και νομικού κόσμου θεωρούν ότι πλήττεται βάναυσα το κράτος δικαίου, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος αναφέρει ότι η νομοθετική πρωτοβουλία του κ. Φλωρίδη έχει την «υπογραφή» του Μαξίμου και του ίδιου του Μητσοτάκη.
Συγκεκριμένα, η αυστηροποίηση των ποινών και το εκδικητικό «πνεύμα» του νέου νομοσχεδίου για αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα, ανοίγουν μεγάλους κινδύνους για την ελευθερία του Τύπου, καθώς για το πλημμέλημα της δημόσιας συκοφαντικής δυσφήμισης οι δημοσιογράφοι, μπορεί να οδηγούνται στη φυλακή.
Ο Παύλος Μαρινάκης στην ενημέρωση των πολιτικών συντακτών, υπεραμύνθηκε του νομοσχεδίου για τις αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα, αναφέροντας ότι «αυτό που προανήγειλλε ο υπουργός δικαιοσύνης έχει μία πολύ σημαντική παρέμβαση σε σχέση με το τι ίσχυε μέχρι τώρα, την κατάργηση του αδικήματος της απλής δυσφήμισης, που είναι προς όφελος της ελευθερίας του Τύπου. Διότι η διαφορά μεταξύ απλής δυσφήμισης και συκοφαντικής δυσφήμισης, είναι ότι στην απλή δυσφήμιση υπάρχει διάδοση ενός γεγονότος. Στη συκοφαντική δυσφήμιση που την θεωρώ ένα από τα πιο επαχθή αδικήματα κατά της τιμής και της υπόληψης του οποιουδήποτε πολίτη, προϋποτίθεται ότι υπάρχει γνώση του ψευδούς του γεγονότος, άρα δόλος. Εάν με ρωτάτε, εάν πρέπει να τιμωρείται με μία ποινής φυλάκισης ένα πολύ βαρύ αδίκημα, η απάντηση η δική μου και της κυβέρνησης, και φαντάζομαι και της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών είναι ναι».
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος υπερασπιζόμενος τις λογικές της αυστηροποίησης των ποινών σημείωσε ότι «υπάρχει μία συγκεκριμένη παρέμβαση, με την οποία ξεκινάει ο διάλογος από το υπουργείο Δικαιοσύνης για τον τρόπο έκθεσης των ποινών των πλημμελημάτων, την φυλάκιση. Θέλουμε να αντιμετωπίσουμε μία στρέβλωση που υπάρχει πάρα πολλά χρόνια. Να έχουμε ουσιαστικά ποινές ονομαστικές, εικονικές. Ποινές που δεν εφαρμόζονταν ποτέ. Είναι κάτι που το έχουμε πει και προεκλογικά. Το περιέγραψε και ο πρωθυπουργός και κατά την προεκλογική περίοδο. Μία από τις παρεμβάσεις που κάνουμε είναι να υπάρχει πραγματική έκθεση συνολικά στα πλημμελήματα, δηλαδή πραγματική φυλάκιση».
Όλα αυτά την στιγμή που στην Ευρωπαϊκή Ενωση η κυρίαρχη άποψη είναι η συκοφαντική δυσφήμιση να είναι αστικό και όχι ποινικό αδίκημα.
Μάλιστα, στον ποινικό λαϊκισμό που εδραιώνει η κυβέρνηση που αντιτίθεται στη παγκόσμια επιστημονική κοινότητα, ακόμη και τα φίλτρα που προστατεύουν τους πολίτες και τους δημοσιογράφους αίρονται, καθώς πλέον η απόφαση για την φυλάκιση ενός δημοσιογράφου, αλλά και κάθε πολίτη που διώκεται για πλημμέλημα, θα επαφίεται ως επί το πλείστον σε έναν μόνο δικαστή, καθώς υποβαθμίζονται τα τριμελή πλημμελειοδικεία του πρώτου βαθμού.
Ειδικά το τελευταίο γίνεται με το επιχείρημα της επιτάχυνσης των διαδικασιών στην απονομή της δικαιοσύνης. Το θέμα είναι να μη επιταχυνθούν με αυτές τις νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης οι «κοινωνικοί αποκλεισμοί» και η συρρίκνωση της ελευθερίας του Τύπου.
