Αν εκφραζόμουν στα τρικαλινά, θα το έγραφα «ποια είναι η ψήφος συμπαθείας και τι ρόλο βαράει στον ΣΥΡΙΖΑ;», αλλά επειδή έχουν ανέβει οι θερμοκρασίες εντός και εκτός Κουμουνδούρου προσπάθησα για τίτλο κάπως πιο κομψό.
Κι αφού ξηγήθηκα στα πατριωτάκια μου, μην τυχόν και νομίσουν ότι σκάρτεψα στην Αθήνα, πάμε σε έναν διάλογο που είχα προσφάτως με τον φίλο μου τον Βασίλη. Ο οποίος Βασίλης είναι ελεύθερος επαγγελματίας, με μαγαζί δικό του. Μαγαζάκι για την ακρίβεια, αλλά το δουλεύει έξυπνα και κάπως πορεύεται. Τον μαδήσανε φέτος οι γαλάζιοι, δύσκολα να του πάρεις κουβέντα που να μην θυμίζει καραγωγέα, αλλά όταν ηρεμεί συζητάει και κάτι άλλο εκτός από την εφορία. Όπως τα τεκταινόμενα στον ΣΥΡΙΖΑ, για παράδειγμα…
Για μην τα πολυλογώ, ο Βασίλης είναι αριστερός με πεντιγκρί οικογενειακό και μπορντοροδοκόκκινος άνευ αμφιβολιών. Τον ΣΥΡΙΖΑ τον ψήφιζε με φανατισμό ως τις ευρωεκλογές του Ιουνίου, οπότε και το γύρισε στη Νέα Αριστερά. «Μπήκα στο παραβάν Χρήστο», μου είπε, «κράτησα στο ένα χέρι το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ και στο άλλο το ψηφοδέλτιο της Νέας Αριστεράς, το ζύγισα από εδώ, το σκέφτηκα από εκεί, έλειπε κι ο Τσίπρας που τον αγαπάω, έκλεισα τα μάτια και το ‘ριξα στον Χαρίτση». «Το μετάνιωσες;», τον ρώτησα. «Τι σημασία έχει;», μου απάντησε. «Δεν έχει νόημα, να τα ψειρίζουμε τώρα…»
Και συνεχίσαμε την κουβέντα περί αριστεράς και αριστερών, για να φτάσουμε κάποια στιγμή στον Κασσελάκη. Οπότε γύρισε ο κολλητός και μου είπε:
«Εμένα αυτός δεν με ψήνει. Δεν μου ταιριάζει και δεν τον θεωρώ αριστερό. Αλλά για να είμαι εντάξει, πρέπει να παραδεχτώ κάτι:
Ο τρόπος που του ξηγηθήκανε στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν ήταν ωραίος. Και θα το βρούνε μπροστά τους, γιατί ο κόσμος ξέρει και καταλαβαίνει»!
Το σημείωσα.
Το σημείωσα και το επιβεβαίωσα και σε άλλες κουβέντες με φίλους και γνωστούς.
Είτε συμπαθούσαν είτε αντιπαθούσαν τον Κασσελάκη, η πλειοψηφία συμφωνούσε ότι η συμπεριφορά της Κεντρικής Επιτσοπής απέναντι στον πρώην πλέον πρόεδρο του κόμματος δεν θύμιζε ιδιαιτέρως Ζαμπούνη και σαβουάρ βιβρ. Γλυκά το λέω, γιατί είμαστε οικογενειακή ιστοσελίδα, μην τρομάξουν τα παιδιά. Αλλά καταλαβαινόμαστε υποθέτω…
Τον θυμήθηκα τον Βασιλάκη χτες το βράδυ που είδε το φως της ημέρας η έρευνα της ALCO για τον ALPHA και απεικόνισε αυτό που όλες και όλοι υποπτευόμασταν:
Η βάση του ΣΥΡΙΖΑ, οι ψηφοφόροι του, δεν γουστάρουν αποκλεισμό υποψηφιότητας Κασσελάκη!
Με νούμερα, για να είμαστε ακριβείς.
Στην ερώτηση “συμφωνείτε ή διαφωνείτε με την απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ για αποκλεισμό της υποψηφιότητας του Στέφανου Κασσελάκη για την προεδρία του κόμματος;”, ορίστε η απάντηση από όσους και όσες ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ το 2023:
Διαφωνώ: 59 %
Συμφωνώ: 37 %.
Ανάλογα ήταν τα νούμερα και στην ερώτηση «πιστεύετε ότι η υποψηφιότητα Κασσελάκη θα οδηγούσε νέα εκλογή του στην προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ;», με απάντηση από όσους και όσες ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ το 2023:
Ναι: 57 %
Όχι: 23 %.
Για να τα λέμε όλα, θα σημειώσω ότι το «διαφωνώ» και το «ναι» κερδίζουν και στο σύνολο των ψηφοφόρων, αλλά με πολύ μικρότερες διαφορές.
Και θα προχωρήσω στο παρασύνθημα:
Είναι λάθος, είναι μεγάλο λάθος να υποτιμάς την ψήφο συμπαθείας.
Την προτίμηση, δηλαδή, που πηγάζει περισσότερο από την καρδιά και λιγότερο από το μυαλό.
Ξέρω, ξέρω τα χλευάζουν κάτι τέτοια οι απόφοιτοι των πολιτικών και κοινωνικών επιστημών, αλλά μέσα στη ζωή είναι και μέσα απ’ την ζωή προκύπτουν.
Και ο καθένας με την καθεμιά έχουν το δικαίωμα κάποιες φορές να βάλουν το συναίσθημα πάνω απ’ την ιδεολογία και την τυπολατρεία.
Λάθος; Σωστό; Όπως θα έλεγε και ο Βασίλης, για να τα ψειρίζουμε είμαστε τώρα;
Ιδίως στη χώρα που δεν ξέρεις τι θα σου ξημερώσει, τι θα σου φέξει και αν θα γυρίσεις στο σπίτι σου αρτιμελής…
Πηγή: newpost.gr
