Άκουγα χθες τον Αλέξη Τσίπρα να λέει ότι «υπάρχει ένας κανόνας στις δυτικές δημοκρατίες. Όποιος τηρεί το Σύνταγμα και τους νόμους μένει. Όποιος παραβιάζει το Σύνταγμα και τους νόμους, φεύγει».
Στην αρχή με άγγιξαν αυτά τα λόγια. Αμέσως όμως γέλασα. Πραγματικά, γέλασα. Με τη νέα αυταπάτη του Κεμάλ. Που το 2015 νόμιζε ότι μπορεί ν’ αλλάξει τον κόσμο -την Ευρώπη τουλάχιστον- και σήμερα νομίζει ότι πολιτεύεται σε δυτική δημοκρατία.
Η Ελλάδα δυτική δημοκρατία;
Με λαό ο οποίος θα συγκλονιστεί που εξέλεξε πρωθυπουργό τον πιο διεφθαρμένο γόνο στην Ιστορία της χώρας και θα θελήσει τάχα να επανορθώσει.
Που θα επαναστατήσει επειδή ο Νίξον των Βαλκανίων παρακολουθούσε έτσι, χωρίς λόγο -όπως παραδέχτηκε ο ίδιος- τον αρχηγό του τρίτου κόμματος, την ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων, υπουργούς του, τις συζύγους τους και επιχειρηματίες από το πρωθυπουργικό του γραφείο.
Και πιστεύει ο Αλέξης Τσίπρας ότι μία αμόρφωτη μάζα που πιθηκίζει την Ευρωπαία, θα καταδικάσει τον πρωθυπουργό των κοριών, τον άνθρωπο που έφτιαξε τη Μητσοτάκης Α.Ε., το παράρτημα Ντογιάκος στη δικαιοσύνη και δεκάδες υποκαταστήματα στα ΜΜΕ. Κι επειδή αυτό το ανθρώπινο σκοτάδι – ο Μητσοτάκης- διέλυσε Διμοκρατία, Δικαιοσύνη, Τύπο, Θεσμούς, θα πάει σύσσωμος ο λαός στις κάλπες να γλιτώσει…
Δεν ξέρω τι ήταν ο Τσίπρας όταν ξεκινούσε. Αν ήταν πάρα πολύ Κνίτης, Μαρξιστής, Λενινιστής, αν ήθελε να τα τινάξει όλα στον αέρα. Ξέρω αυτό στο οποίο εξελίχθηκε: Σε έναν πολιτικό που σέβεται τη δημοκρατία όσο κανείς. Στην πράξη.
Όταν αναγκάστηκε να φέρει μνημόνιο και να παρακάμψει το πρόγραμμά του, προσέφυγε στις κάλπες για να εγκρίνει ο λαός το νέο πρόγραμμα. Κι αυτό ενώ είχε άλλα τριάμισι χρόνια μπροστά του.
Κι όταν, αργότερα, έχασε τις ευρωεκλογές με 10 μονάδες, αντί να βγει και να πει «σιγά, ευρωεκλογές είναι, δεν έγινε κάτι, έχω πλειοψηφία στη Βουλή, συνεχίζω κανονικά», πήγε πάλι σε πρόωρες κάλπες, σεβόμενος την αποδοκιμασία του ελληνικού λαού, ενώ είχε θητεία τέσσερις μήνες ακόμα. Πήγε ξέροντας ότι θα χάσει, γιατί αυτό επέβαλλε το δημοκρατικό του αίσθημα. Ποιος άλλος πρωθυπουργός τα έχει κάνει αυτά;
Κι όμως, αυτός ο βαθιά δημοκρατικός άνθρωπος στα μάτια της ελεγχόμενης από την προπαγάνδα και τα ΜΜΕ μάζας είναι… πρόεδρος δεκαπενταμελούς, νταουλιέρης, τριτοκοσμικός, μαδουραίος και ένα σωρό ακόμα.
Το μεγάλο λάθος του Τσίπρα είναι ότι αντιμετωπίζει τον ελληνικό λαό σαν ευρωπαϊκό και όχι σαν αυτό που είναι: ένας ημι-εκφυλισμένος λαός, κουτοπόνηρος, ξερόλας, που έχει τόση σχέση με τη δημοκρατία όση κάποιες φυλές που καθόλου κατώτερες σε πολιτισμό δεν είναι (δεν υπάρχουν λαοί δύο ταχυτήτων) αλλά που η δημοκρατία δεν είναι κομμάτι του συλλογικού τους dna.
Ένας ταλαιπωρημένος, προδομένος λαός, που κάποτε μετέφραζε τον θυμό του σε ξέσπασμα και τώρα σε μαζεμένους ώμους. Φοβικός και φοβισμένος, τρώει φράχτες, μασάει fake news, πίνει ραφάλ και καταπίνει στημένες πόζες του «γκόμενου» από τις διακοπές του.
Ας μάθει λοιπόν ο Τσίπρας ότι το νέο αφήγημα αυτού του κοπαδιού είναι «Μητσοτάκης, Μητσοτάκης, μη μας πάει ο Τσίπρας στη δραχμή».
Το τροφοδότησε με τη «Δήμητρα» ο Βαρουφάκης -το πιο εγωπαθές και εμπαθές πρόσωπο που πέρασε ποτέ από την ελληνική Αριστερά. Το έκανε επίτηδες για να πλήξει προσωπικά τον Τσίπρα, το εκμεταλλεύθηκε η ΝΔ και γύρω από αυτόν τον μύθο συσπειρώνει το κοκορόμυαλο κοινό της.
Ο Τσίπρας έχει πει ότι δε θα κάνει κυβέρνηση με τον Βαρουφάκη. Όμως δε φτάνει. Ας το φωνάζει μπας και ακουστεί, όσο υπάρχει λίγος χρόνος.
Διότι είναι τέτοια η αποβλάκωση μεγάλης μερίδας ψηφοφόρων, που πιστεύουν ότι αυτός που κράτησε τη χώρα στο ευρώ, την έβγαλε από τη χρεωκοπία, την έβαλε στις αγορές, ρύθμισε το χρέος και άφησε και 37 δισ. στα ταμεία, θα πάει «να φέρει Δήμητρες και να βάλει σε περιπέτειες στη χώρα». Αυτό επαναλαμβάνει πλέον σε κάθε ομιλία του ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Ας απαντάει λοιπόν σθεναρά στην προπαγάνδα ο Τσίπρας και ας μην απαξιοί, θεωρώντας αυτονόητο ότι «ο λαός έχει και μνήμη και κρίση», όπως έλεγε ο Ανδρέας. Το ‘80 μπορεί να είχε, τώρα δεν έχει ούτε μνήμη, ούτε κρίση, ούτε καταλαβαίνει τι του γίνεται.
Σοβαρή ατζέντα οι υποκλοπές, οι θεσμοί, τα εργασιακά, αλλά μη νομίζει ο Τσίπρας ότι είμαστε τίποτα Γάλλοι που θα βγούμε στη Σανζ Ελιζέ. Κάτι μπαστουνόβλαχοι που θα βγουν στους καρόδρομους είμαστε.
Αλλά μπαστουνόβλαχοι που θέλουν ευρώ, κι ας μην το έχουν στην τσέπη τους, παρά μόνο στη μορφή της «Δήμητρας» του Κούλη: Των pass που δίνει για να λέει ο μέσος Έλληνας «δόξα τω Θεώ, πήραμε Μαράτα και σήμερα».
