Στην περιοχή του Υμηττού, σε ένα βουλκανιζατέρ στην οδό Αναγεννήσεως, αργά το βράδυ τα παλιά ποδήλατα διηγούνται στον Mario Volante ιστορίες ξεγνοιασιάς, έντασης, καθημερινότητας από τα παλιότερα χρόνια.
Τρίτη βράδυ ο τελευταίος πελάτης του βουλκανιζατέρ φεύγει. Ο Μάριος Φωτόπουλος μένει λίγο πίσω και έρχεται στο προσκήνιο ο Mario Volante. Τα φώτα του μαγαζιού δεν έχουν ανάψει ακόμη, η μπλουζ ροκ μουσική από τον υπολογιστή ακούγεται λίγο πιο έντονα και οι παλιές σέλες διαγράφουν σχήματα και σκιές στον τοίχο. Το αργόσυρτο μπλουζ γίνεται ροκ εν ρολ και θα ορκιζόμουν πως ο απογευματινός αέρας του Υμηττού γίνεται summer breeze του LA. Τα σημαιάκια στα ποδήλατα Chopper κινούνται και σχεδόν νομίζω πως θα δω αυτοκίνητα Hot Rods στην Αναγεννήσεως σαν αυτά της τηλεοπτικής σειράς «Happy days» ή της ταινίας «American graffiti».
Συστήνεται στο Documento με λίγο τρακ: «Είμαι ο Μάριος Φωτόπουλος με το nickname Mario Volante». Παρατηρώ τα χέρια του με τα πολλά fifties και sixties σχήματα και μοτίβα στα τατουάζ και τα ταλαιπωρημένα δάχτυλά του από τα εργαλεία. Μας εξηγεί πώς βρέθηκε να παλεύει με τη σκουριά και πώς την αφήνει να κερδίζει: «Αγαπώ αυτό που αποκαλούν πατίνα. Τη φυσική φθορά του χρόνου, τη σκουριά και τα σημάδια που αφήνει πάνω τους. Ενα από τα πιο παλιά ποδήλατα που έχω είναι αυτό το αγωνιστικό μοντέλο κούρσα του 1920 (μας δείχνει ένα ταλαιπωρημένο από τον χρόνο δίκυκλο με πολύ ιδιαίτερα χαρακτηριστικά), το οποίο έχω αφήσει όπως το πήρα».
Ο Μάριος Φωτόπουλος γεννήθηκε το 1988 και άρχισε να ασχολείται συστηματικά με τις αναπαλαιώσεις κλασικών ποδηλάτων το 2013. Στα 14 του ξεκίνησε να δουλεύει στο βουλκανιζατέρ του πατέρα του. Οταν τον ρώτησα τι από τα δύο θέλει να κάνει και αν θα κρατήσει το βουλκανιζατέρ, μου απάντησε: «Ναι, θα το κρατήσω, είναι του πατέρα μου, είναι οικογενειακή επιχείρηση και κομμάτι μου. Οταν τελειώνω την ημέρα μου σε αυτό, ξεκινάει η “ημέρα” μου με τα ποδήλατα, η οποία τελειώνει συνήθως στις 02.00 ή 03.00 τα ξημερώματα. Εχω έναν δεύτερο χώρο για τα ποδήλατα και θα ήθελα να φτιάξω και έναν τρίτο».
Μιλάει για τις αναπαλαιώσεις με λαχτάρα. Αυτό που τον ευχαριστεί είναι να ζωντανεύει ξανά τις αναμνήσεις όσων απευθύνονται σε εκείνον επαναφέροντας το πρώτο τους ποδήλατο στην αρχική του μορφή, δίνοντας προσοχή σε κάθε λεπτομέρεια. Αναζητάει τόσο σε βιβλία όσο και στο διαδίκτυο τα αρχικά σχέδια κάθε ποδηλάτου που φτάνει στα χέρια του. «Ακόμη και η βίδα που θα χρησιμοποιήσω θα είναι της δεκαετίας που κατασκευάστηκε. Μπορεί να είναι δύσκολο να βρω τα ανταλλακτικά αλλά το κάνω για να δω τον άνθρωπο που μου το έφερε να χαμογελάει».
Οσο για το πιο σπάνιο ποδήλατο: «Είναι αυτό που δουλεύω τώρα. Είναι ενός πελάτη. Εκανα δύο μήνες έρευνα για να βρω τη μάρκα του: είναι του 1947 και το δουλεύω ακόμη. Προσπαθώ να κρατήσω το γνήσιο χρώμα του γιατί είναι σημαντικό για την αξία του. Στη συνέχεια παίζουν ρόλο τα ανταλλακτικά του και η γνησιότητά τους. Μέχρι τώρα δεν έχω υπολογίσει την αξία του και προσπαθώ να βρω και την ιστορία του».
Αν η αναπαλαίωση είναι η ολοκλήρωση της προσπάθειας; Η ανακάλυψη είναι η αρχή ενός ακόμη ταξιδιού. Οταν ο Volante βρίσκει ένα παλιό ποδήλατο, αμέσως βλέπει με τη φαντασία του τι θα κάνει για να το αναπαλαιώσει. Δημιουργεί στο μυαλό του την εικόνα του έτοιμου για χρήση ποδηλάτου με το γνήσιο χρώμα του. Σέβεται το παρελθόν του, σέβεται τη σκουριά και την πατίνα. Η ανακατασκευή θα ξεκινήσει μόνο αν υπάρχουν προβλήματα στον σκελετό (κολλήσεις ή άλλες προσθήκες).
Στη συλλογή του υπάρχουν ποδήλατα από την Αμερική, την Αγγλία, την Ιταλία, τη Γαλλία και την Ολλανδία. Προτιμάει τα αμερικανικά τύπου Chopper. Τα Beach Cruiser είναι περισσότερο σπάνια (δεν είχαν εισαχθεί πολλά στην Ελλάδα) και για εκείνον είναι τα ομορφότερα. Αυτά δεν θέλει να τα πουλήσει ποτέ. Η συλλογή του αριθμεί 13 αμερικανικά ποδήλατα τα οποία εύχεται να μη χρειαστεί να τα πουλήσει. «Η δεκαετία κατά την οποία σταμάτησαν να κυκλοφορούν όμορφα ποδήλατα είναι του ’80. Δεν ασχολούμαι με ποδήλατα που βγήκαν από τότε και μετά γιατί έχουν πλαστικά φτερά αντί για σιδερένια, δεν είναι τόσο στιβαρά, οι κατασκευαστές δεν ενδιαφέρονταν για τις λεπτομέρειες».
Ενα άλλο είδος οχημάτων που έχει κερδίσει τον θαυμασμό του Volante είναι τα αυτοκίνητα παιχνίδια με πετάλια (παλινδρομικά) αλλά και τα μοντέλα των καρουσέλ. «Υπάρχουν πολλά που είναι απομιμήσεις μοντέλων παραγωγής». Ομως δεν μένει μόνο στην αναπαλαίωση. Χαίρεται τα ποδήλατα που έχει. Συμμετέχει σε μαραθώνιους κλασικών ποδηλάτων πολλών χιλιομέτρων. Πάντως πιστεύει πως η Αθήνα προσφέρεται για να κινηθείς στους δρόμους της κάνοντας πετάλι. Για τους οδηγούς υποστηρίζει: «Ο καλύτερος οδηγός είναι αυτός που έχει οδηγήσει αυτοκίνητο, μοτοσικλέτα και ποδήλατο, αφού ξέρει να συμπεριφερθεί καλύτερα στον δρόμο και στους γύρω του».
Αν έχετε ένα παλιό ποδήλατο που θέλετε να βγάλετε βόλτα ξανά ή θέλετε να συμμετάσχετε σε κλασικό αγώνα με δίκυκλα εποχής και ψάχνετε ένα Olympic Deluxe, ένα Bianchi, ένα Peugeot AMF, ένα Huffy, ένα τσεχοσλοβακικό ESKA ή ένα γαλλικό Velosolex, ο Mario Volante μπορεί να σας βοηθήσει. Το ποδήλατο είναι έργο της βιομηχανοποιημένης τέχνης και έτσι πρέπει να το αντιμετωπίζουμε.
