Πριν ακόμη ανακαλυφθούν οι όροι “διαδραστικό σινεμά” και “αμφίδρομη σχέση σκηνοθέτη και θεατή” ο Άλφρεντ Χίτσκοκ είχε ήδη (ψυχ)αναλύσει διεξοδικά και δημιουργικά τα συγκεκριμένα ζητήματα. Μεγαλύτερη απόδειξη της χειραφέτησης του θεατή από τον κορυφαίο Χιτς ήταν ο “Σιωπηλός μάρτυρας” του 1954 με τον Τζέιμς Σπέιντερ σε ρόλο ηδονοβλεψία καρφωμένο στην καρέκλα του (το πιάσατε το υπονοούμενο, έτσι;) αλλά η πιο διασκεδαστική της εφαρμογή ήταν το αξεπέραστο “Σκιά των τεσσάρων γιγάντων” που κυκλοφορεί και πάλι στα θερινά.
Aκούστε το podcast
