Με αφορμή τη διαγραφή του Παναγιώτη Κουρουμπλή ο ΣΥΡΙΖΑ εμφάνισε για μια ακόμη φορά το γνωστό επικοινωνιακό του έλλειμμα, με αποτέλεσμα από το βράδυ της περασμένης Πέμπτης και τη διαγραφή Κουρουμπλή το ερώτημα όλων να είναι πώς κατάφερε η Κουμουνδούρου να βγάλει από τα σκοινιά (της πανδημίας) την κυβέρνηση.
Μάλιστα ο Αλέξης Τσίπρας είχε αποδειχτεί προφητικός, αφού μόλις την περασμένη Δευτέρα, στο κλείσιμό του στη συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας ενόψει της συζήτησης για τον προϋπολογισμό, είχε επιστήσει την προσοχή στους βουλευτές του να είναι προσεκτικοί, τεκμηριωμένοι και μαχητικοί, επειδή όπως τους είχε πει «έρχονται κρίσιμες ημέρες».
Η διαγραφή
«Να μη δίνουμε αφορμές στον αντίπαλο που έχει μιντιακή υπεροπλία» ήταν η χαρακτηριστική αναφορά του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Τελικά η αφορμή δόθηκε με την αναφορά Κουρουμπλή προς τους συναδέλφους του της ΝΔ περί «δολοφόνων». Και παρά το γεγονός ότι του ζητήθηκε μέσω της Ολγας Γεροβασίλη να ανασκευάσει, ο κ. Κουρουμπλής αρνήθηκε, με αποτέλεσμα τη διαγραφή του από την ΚΟ.
Ωστόσο μια… βόλτα στα social media θα δείξει ότι είναι πάρα πολλοί οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ που θεωρούν ότι ο κ. Κουρουμπλής είχε δίκιο, ότι οι ευθύνες της κυβέρνησης είναι εγκληματικές και ότι σημαντική μερίδα του κόμματος δεν έχει καμία διάθεση να κάνει αντιπολίτευση.
Εμφανίζεται έτσι ένα κόμμα –αν όχι διχασμένο– με έναν ομολογουμένως περίεργο δυϊσμό, ο οποίος λαμβάνει και εσωκομματικές διαστάσεις αφού η πλευρά των παλαιών στελεχών του Συνασπισμού και της Ομπρέλας εμφανίζεται ως εκείνη που προκρίνει μια πιο ήπια αντιπολίτευση στο όνομα του «ηθικού πλεονεκτήματος της Αριστεράς», ενώ η πλευρά των νεοεισερχομένων και της Προοδευτικής Συμμαχίας ως εκείνη που εμφανίζει συμπεριφορές άγνωστες με τα ήθη και έθιμα της Αριστεράς.
Αν για πολλούς η παραπάνω διαμάχη φαντάζει περιττή πολυτέλεια σε σχέση με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κόσμος αλλά και απέναντι στην έκταση και την ένταση του αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου, δεν παύει να είναι σοβαρό πρόβλημα, στο μέτρο που εμποδίζει την αξιωματική αντιπολίτευση να εκπέμψει ενιαία, συγκροτημένη και με την ένταση που απαιτείται αντιπολίτευση απέναντι στη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Περί… πλεονεκτήματος
Είναι πολύ δύσκολο για παράδειγμα να πείσεις τον κόσμο για τη διαγραφή Κουρουμπλή όταν εκείνοι που κουνούν το δάχτυλο και ξαφνικά ανακαλύπτουν το ήθος στην πολιτική είχαν καταθέσει πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για «εσχάτη προδοσία» για τη συμφωνία των Πρεσπών ή είχαν πει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αντάλλαξε τις συντάξεις με τη συμφωνία ή ότι «έκαψε 100 ανθρώπους στο Μάτι»!
Και είναι εξίσου δύσκολο να πείσεις τον κόσμο για τις αγαθές σου προθέσεις όταν ο ίδιος ο τομεάρχης Υγείας του κόμματος Ανδρέας Ξανθός αρνείται να υπογράψει ερώτηση 31 συναδέλφων του βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ για VIP ΜΕΘ (επειδή δεν το πιστεύει!) και καταθέτει δική του ερώτηση ένα 24ωρο μετά με το ίδιο αντικείμενο και κατόπιν αντίδρασης του Αλ. Τσίπρα. Και παρά ταύτα οι συνάδελφοί του της Ομπρέλας στη συνεδρίαση της ΚΟ της περασμένης Δευτέρας μίλησαν για «ανθρωποφαγία» απέναντι στον κ. Ξανθό. Πρόκειται για τα ίδια στελέχη που ζήτησαν την… κεφαλήν του κ. Κουρουμπλή επί πίνακι.
Για κάποιες σοβαρές φωνές εντός κόμματος όλα τα παραπάνω θα είχαν αποτραπεί σε μεγάλο βαθμό αν υπήρχε ένα οργανωμένο και συγκροτημένο επικοινωνιακό κέντρο το οποίο θα επεξεργαζόταν τα θέματα της επικαιρότητας (έχοντας γνώση και των εσωκομματικών συσχετισμών) και θα έδινε τις ανάλογες οδηγίες στους βουλευτές και στα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ για κρίσιμα ζητήματα όπως η φρασεολογία, η ένταση, τα επιχειρήματα, ο στόχος και η θέση.
