Μια ιστορία που προκαλεί σοκ και θέτει σοβαρά ερωτήματα για τις διαδικασίες και την αποτελεσματικότητα του στρατιωτικού συστήματος υγείας φέρνει στο φως της δημοσιότητας το Documento. Πρόκειται για την ιστορία μιας υπαξιωματικού που είχε αφιερώσει τη ζωή της στην υπηρεσία της Πολεμικής Αεροπορίας και έμεινε τυφλή και ανήμπορη μέσα σε λίγους μήνες. Σήμερα βρίσκεται αντιμέτωπη με τις συνέπειες ενός προβλήματος υγείας που θα μπορούσε ίσως να είχε αντιμετωπιστεί αποτελεσματικότερα, αν οι αρμόδιοι είχαν δράσει εγκαίρως.
Η υπαξιωματικός υπηρέτησε ως βοηθός νοσηλεύτρια στην Πολεμική Αεροπορία από το 2005 έως το 2023. Πριν από την ένταξή της στις Ενοπλες Δυνάμεις είχε δώδεκα χρόνια προϋπηρεσίας εργαζόμενη σε νοσοκομεία ενώ παράλληλα ολοκλήρωνε τις σπουδές της. Η εμπειρία και η αφοσίωσή της την έκαναν πρότυπο επαγγελματισμού, όπως μαρτυρούν οι συνάδελφοί της.
Συμμετείχε σε αποστολές υψηλών απαιτήσεων, όπως στο Αφγανιστάν, όπου το υγειονομικό προσωπικό κλήθηκε να ανταποκριθεί σε συνθήκες έντασης και κινδύνου. Οπως αναφέρει στο Documento συνάδελφός της, στο Αφγανιστάν «ήταν από τις καλύτερες συνεργάτιδες που είχα. Η βαθμολογία της στα φύλλα αξιολόγησης ήταν άριστη». Παράλληλα, είχε λάβει εξαιρετικές αξιολογήσεις από το προσωπικό γερμανικού νοσοκομείου στη Μαζάρ ελ Σαρίφ, στο οποίο εργάστηκε στο πλαίσιο της ελληνικής αποστολής στο Αφγανιστάν το 2009.
Η επιστροφή της στην Ελλάδα έφερε νέες προκλήσεις. Αντιμετώπιζε αυξημένες απαιτήσεις στην εργασία της στο 251 Γενικό Νοσοκομείο Αεροπορίας (ΓΝΑ), ενώ παράλληλα πάλευε με τις οικογενειακές υποχρεώσεις, καθώς ο σύζυγός της, υπαξιωματικός και αυτός στο Πολεμικό Ναυτικό, απουσίαζε συχνά σε αποστολές. Παρ’ όλα αυτά, η υπαξιωματικός κατάφερνε να αντεπεξέλθει μέχρι τη στιγμή που το σώμα της άρχισε να της στέλνει τα πρώτα ανησυχητικά σημάδια.
Εναρξη συμπτωμάτων
Το καλοκαίρι του 2020 άρχισε να αισθάνεται ισχυρούς πονοκεφάλους, σκοτοδίνη και ζαλάδα. Στις 16 Αυγούστου έχασε τις αισθήσεις της ενώ βρισκόταν σε παιδική χαρά μαζί με τον δίχρονο γιο της. Παρόλο που εξετάστηκε στο 251 ΓΝΑ, οι γιατροί απέδωσαν τα συμπτώματα σε υπέρταση, χωρίς να προχωρήσουν σε περαιτέρω διαγνωστικές εξετάσεις, όπως για παράδειγμα μαγνητική τομογραφία. Την παρέπεμψαν σε ψυχίατρο, ο οποίος της παρείχε φαρμακευτική αγωγή, δίχως αποτέλεσμα.
Οι πονοκέφαλοι συνεχίστηκαν, συνοδευόμενοι από διαταραχές στην όραση και τρέμουλο στα άκρα. Η ίδια ανέφερε τα συμπτώματα στους αρμόδιους, ζητώντας πιο ενδελεχή έλεγχο. Ομως, όπως λέει ο σύζυγός της, «οι ανησυχίες της αγνοήθηκαν». Το ζευγάρι αναγκάστηκε να αναζητήσει λύσεις εκτός του στρατιωτικού νοσοκομείου, ενώ οι καθυστερήσεις στη διάγνωση και την αντιμετώπιση επιδείνωναν την κατάσταση.
Στις 29 Σεπτεμβρίου 2020, ύστερα από επιμονή του συζύγου της, έγινε δεκτή για περαιτέρω εξέταση στο 251 ΓΝΑ. Η αξονική τομογραφία αποκάλυψε την ύπαρξη μηνιγγιώματος, ενός όγκου στον εγκέφαλο που προκαλούσε τα σοβαρά συμπτώματα. Παρά τη σοβαρότητα της κατάστασης, της χορηγήθηκε συντηρητική θεραπεία, χωρίς να προγραμματιστεί χειρουργική επέμβαση.
Η υγεία της χειροτέρευε. Οι πονοκέφαλοι έγιναν αβάσταχτοι, ενώ η όρασή της μειωνόταν δραματικά. Σε λιγότερο από έναν χρόνο έφτασε στο σημείο να μην μπορεί να διακρίνει φως. Η οικογένειά της ξόδεψε όλες τις οικονομίες της για να καλύψει εξετάσεις και θεραπείες σε εξειδικευμένα κέντρα. Το 251 ΓΝΑ αποφάσισε να τη στείλει σε εξωτερικό ιδιωτικό κέντρο που έχει ρομποτικό μηχάνημα για επεμβάσεις. Η υπαξιωματικός υποβλήθηκε σε ακτινοβολίες για τη συρρίκνωση των όγκων, αλλά η ζημιά είχε ήδη γίνει. Συνέχισε να έχει αυξημένη ενδοκράνια πίεση και έτσι της τοποθετήθηκε μόνιμη βαλβίδα παροχέτευσης ενώ λαμβάνει ακόμη και σήμερα φάρμακα για την αντιμετώπισή της.
Πλήρης τύφλωση
Η υπαξιωματικός έμεινε τελικά τυφλή, κάτι που όμως δεν φαίνεται να αναγνωρίζει η Πολεμική Αεροπορία. Παρά τις γνωματεύσεις από κορυφαίους οφθαλμίατρους και εξειδικευμένα νοσοκομεία σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα που επιβεβαίωναν την πλήρη απώλεια της όρασης, οι αρμόδιες στρατιωτικές επιτροπές δεν αναγνώρισαν το πρόβλημα. Η απόφαση της Ανώτατης Αεροπορικής Υγειονομικής Επιτροπής (ΑΑΥΕ) το 2023 τη χαρακτήρισε ανίκανη για εργασία, αλλά με ποσοστό αναπηρίας μόλις 76%, παραβλέποντας την τύφλωση!
Ο σύζυγός της λέει χαρακτηριστικά στο Documento: «Προσκομίσαμε γνωματεύσεις από πανεπιστημιακά νοσοκομεία και ιδιώτες ειδικούς, αλλά μας αγνόησαν. Ηταν σαν να προσπαθούσαν να καλύψουν τις παραλείψεις τους».
Οικογένεια σε δοκιμασία
Η κατάσταση είχε σοβαρό αντίκτυπο στην οικογενειακή ζωή. Η υπαξιωματικός, που μέχρι τότε ήταν στήριγμα για το ανήλικο παιδί της και τον σύζυγό της, βρέθηκε να εξαρτάται απόλυτα από αυτούς. Οι οικονομικές δυσκολίες, σε συνδυασμό με την ψυχολογική πίεση, έκαναν την καθημερινότητα αφόρητη.
Παράλληλα, το γεγονός ότι η απώλεια της όρασης δεν αναγνωρίστηκε επίσημα την εμπόδιζε να διεκδικήσει τα δικαιώματά της. «Η γυναίκα μου αφιέρωσε τη ζωή της στην υπηρεσία, αλλά όταν χρειάστηκε στήριξη το σύστημα την άφησε στο σκοτάδι» λέει ο σύζυγός της.
Τα ερωτήματα
Η περίπτωση της υπαξιωματικού εγείρει σοβαρά ερωτήματα:
Θα μπορούσε η κατάσταση να είχε προληφθεί αν οι γιατροί είχαν δώσει την πρέπουσα σημασία από την αρχή;
Ηταν οι διαδικασίες του στρατιωτικού νοσοκομείου επαρκείς για τον χειρισμό μιας τόσο σοβαρής περίπτωσης;
Γιατί οι αρμόδιες επιτροπές αγνόησαν τις ξεκάθαρες ιατρικές γνωματεύσεις;
Η ίδια και ο σύζυγός της συνεχίζουν να παλεύουν για τη δικαίωσή της. Ο στόχος τους δεν είναι μόνο η προσωπική αποκατάσταση, αλλά και η διασφάλιση ότι κανείς άλλος δεν θα περάσει τα ίδια.
Τι αποκαλύπτει η υπόθεση για το «χακί» σύστημα υγείας
Η περίπτωση της υπαξιωματικού αποτελεί χαρακτηριστικό ακραίο παράδειγμα αντιφατικότητας και εντέλει αυθαιρεσίας. Πέρα από τη δικαίωσή της, με την αναγνώριση της αλήθειας και την επίλυση των αντιφατικών στοιχείων που προβλημάτισαν τους επιστήμονες, παραμένουν σοβαρά ερωτήματα για τις αποφάσεις των αρμόδιων υγειονομικών επιτροπών της Πολεμικής Αεροπορίας.
Παράδοξες αποφάσεις
Είναι απαραίτητο να εξεταστεί αν η έλλειψη της προσοχής στα προβλήματα υγείας της, η καθυστέρηση στις απαραίτητες εξετάσεις και η συνολική αντιμετώπιση του προβλήματος συνέβαλαν στην απώλεια της όρασής της και σε άλλες βλάβες στην υγεία της.
Ερωτήματα εγείρονται επίσης για τις παράδοξες και αβάσιμες αποφάσεις των υγειονομικών επιτροπών της αεροπορίας, οι οποίες αγνόησαν την πλήρη τύφλωσή της, παρότι αυτό αποδεικνυόταν ξεκάθαρα από τον ιατρικό φάκελό της και είχε τεθεί επίσημα υπόψη τους.
Η «σιωπή» των επιτροπών γύρω από την τυφλότητα της υπαξιωματικού πρέπει να διερευνηθεί εάν συνδέεται με προηγούμενες παραλείψεις και λάθη. Το θέμα αυτό δεν αφορά μόνο την ίδια, αλλά και τις δημόσιες αρχές και την κοινωνία συνολικά, καθώς τέτοιου είδους περιπτώσεις καταδεικνύουν ευρύτερες παθογένειες στο σύστημα που μας επηρεάζουν όλους.
Μάθημα για το μέλλον
Η ιστορία που αποκαλύπτει σήμερα το Documento δεν είναι απλώς μια τραγωδία. Είναι μια υπενθύμιση ότι τα συστήματα υγείας, στρατιωτικά ή πολιτικά, οφείλουν να λειτουργούν με διαφάνεια, υπευθυνότητα και ανθρωπιά. Οι παραλείψεις και οι καθυστερήσεις μπορούν να έχουν ολέθριες συνέπειες, όπως απέδειξε αυτή η υπόθεση.
Η περίπτωση αυτή παραμένει υπό εξέταση. Οι αρμόδιες αρχές καλούνται να εξηγήσουν τις αποφάσεις τους και να λάβουν μέτρα για να διασφαλίσουν ότι τέτοια περιστατικά δεν θα επαναληφθούν. Οπως τονίζει ο σύζυγος της υπαξιωματικού, «η ιστορία της γυναίκας μου δεν αφορά μόνο εμάς. Είναι ένα ζήτημα που αφορά όλους όσοι υπηρετούν και εμπιστεύονται το σύστημα».
Η υπαξιωματικός, παρά την αδικία που υπέστη, δεν έχει χάσει την ελπίδα της. Συνεχίζει να παλεύει όχι μόνο για τη δική της δικαίωση αλλά και για να γίνει η φωνή όλων όσοι νιώθουν ότι το σύστημα τους έχει εγκαταλείψει.
Αποδεκατίζουν τα νοσοκομεία, την πληρώνουν οι στρατιωτικοί
Η υπόθεση αυτή αποτελεί πραγματικά μια συγκλονιστική περίπτωση που αναδεικνύει σημαντικά ζητήματα στη λειτουργία των στρατιωτικών νοσοκομείων και τη διαχείριση σοβαρών περιστατικών υγείας. Είναι αδιανόητο ότι φέρεται να μην ελήφθησαν υπόψη τόσα δεδομένα, κάτι που θέτει ερωτήματα για τη διαφάνεια και την αποτελεσματικότητα των διαδικασιών που ακολουθήθηκαν. Παράλληλα, λόγω της τρέχουσας επικαιρότητας, εκφράζω τον φόβο μου μη χαθεί το δέντρο, δηλαδή η υπόθεση της παθούσας συναδέλφου, προς «όφελος» του δάσους, δηλαδή της επιδίωξης ό,τι προκύπτει στην επικαιρότητα να χρησιμοποιείται ως επιχείρημα προς όφελος των όποιων μεταρρυθμίσεων. Θεωρώ απαραίτητο η πολιτεία να σταθεί άμεσα δίπλα στη συνάδελφο. Οι αρμόδιες επιτροπές οφείλουν να παρέχουν πλήρη τεκμηρίωση για τις αποφάσεις τους, ώστε να υπάρχει σαφής και αντικειμενική αποτύπωση του τι συνέβη και πώς. Η Πανελλαδική Ομοσπονδία Ενώσεων Στρατιωτικών (ΠΟΕΣ) έχει επισημάνει πολλές φορές ότι η χρόνια υποστελέχωση των στρατιωτικών νοσοκομείων ενδεχομένως έχει συμβάλει στην υποβάθμιση της παροχής υπηρεσιών υγείας στα στελέχη. Αυτή η υποστελέχωση, η οποία συχνά οδηγεί σε υπερφόρτωση του προσωπικού και μειωμένη ποιότητα υπηρεσιών, δεν μπορεί και δεν πρέπει να χρησιμοποιείται ως άλλοθι για λάθη ή παραλείψεις. Αντιθέτως, είναι επιτακτική ανάγκη να τεθούν επί τάπητος οι πολιτικές αποφάσεις που οδηγούν στην υποβάθμιση των στρατιωτικών νοσοκομείων και των υπηρεσιών υγείας. Το έχουμε πει πολλές φορές ως ΠΟΕΣ και το επαναλαμβάνουμε: όταν οι γιατροί καλούνται να καλύψουν κενά άλλων μονάδων ή τομέων, δημιουργείται μια κατάσταση υποβάθμισης. Αυτή η αποδυνάμωση της παροχής υγειονομικής περίθαλψης είναι ένα ζήτημα που απαιτεί άμεση προσοχή και δράση από όλους τους αρμόδιους φορείς, ώστε να διασφαλιστούν
η υγεία και η αξιοπρέπεια των ανθρώπων που υπηρετούν τη χώρα μας.
Το χρονικό του γολγοθά της υπαξιωματικού που κατέληξε με πλήρη απώλεια όρασης
16 Αυγούστου 2020
Η υπαξιωματικός, ευρισκόμενη εκτός υπηρεσίας, παρουσιάζει έντονη σκοτοδίνη, ζαλάδα και λιποθυμία.
Αναφέρει εντατικοποιημένο πρόγραμμα εργασίας πριν από το συμβάν.
18 Αυγούστου 2020
Εξετάζεται στο 251 Γενικό Νοσοκομείο Αεροπορίας (ΓΝΑ).
Της χορηγείται συντηρητική φαρμακευτική αγωγή για υπέρταση, χωρίς να υποβληθεί σε περαιτέρω διαγνωστικές εξετάσεις.
Σεπτέμβριος 2020
Συμπτώματα: Εντονότερες κεφαλαλγίες, διαταραχές όρασης, τρόμος και αιμωδία στο αριστερό άκρο.
Η υπαξιωματικός ζητά περαιτέρω εξετάσεις, αλλά δεν λαμβάνεται υπόψη.
29 Σεπτεμβρίου 2020
Υστερα από έντονη κρίση και έπειτα από παρέμβαση του συζύγου της εισάγεται στο 251 ΓΝΑ.
Η αξονική τομογραφία εγκεφάλου δείχνει μηνιγγίωμα (1 εκ.).
Διαγιγνώσκεται με ιδιοπαθή ενδοκράνια υπέρταση.
7 Οκτωβρίου 2020
Λαμβάνει εξιτήριο. Συστήνεται μαγνητική τομογραφία (MRI), η οποία δεν πραγματοποιείται.
Συνεχίζει να εμφανίζει μειωμένο οπτικό πεδίο και άλλα συμπτώματα.
Μάρτιος 2021
Εισάγεται ξανά στο 251 ΓΝΑ.
24 Μαρτίου 2021
Η γνωμάτευση της ΑΑΥΕ διαπιστώνει καλοήθη ενδοκράνια υπέρταση και μείωση της όρασης και στους δύο οφθαλμούς. Τίθεται σε τρίμηνη διαθεσιμότητα.
Μάιος 2021
Ιατρική βεβαίωση του 251 ΓΝΑ επιβεβαιώνει βαριά απώλεια όρασης.
14 Ιουνίου 2022
Νέα γνωμάτευση της ΑΑΥΕ διαπιστώνει πλήρη τυφλότητα (μη αντίληψη φωτός).
8 Αυγούστου 2022
Επικυρώνεται ξανά η βαριά απώλεια όρασης με ιατρική βεβαίωση.
21 Σεπτεμβρίου 2022
Γνωμάτευση ΑΑΥΕ επαναλαμβάνει τη διαπίστωση πλήρους τυφλότητας.
30 Δεκεμβρίου 2022
Γνωμάτευση ΑΑΥΕ συνεχίζει να καταγράφει τη μη αντίληψη φωτός.
Μάρτιος 2023
Νέα ιατρική βεβαίωση του 251 ΓΝΑ επιβεβαιώνει τη μη αποκατάσταση της όρασης.
25 Μαΐου 2023
Η ΑΑΥΕ εκδίδει γνωμάτευση αποστρατεύοντας την υπαξιωματικό με αναπηρία 76%, χωρίς καμία αναφορά στην πλήρη τυφλότητά της.
6 Ιουνίου 2023
Κατατίθεται προσφυγή για τροποποίηση της γνωμάτευσης.
28 Νοεμβρίου 2023
Η Αναθεωρητική Υγειονομική Επιτροπή Αεροπορίας (ΑΝΥΕΑ) αγνοεί και πάλι την τυφλότητα.
Η υπαξιωματικός ασκεί προσφυγή ενώπιον του Διοικητικού Πρωτοδικείου και του Ελεγκτικού Συνεδρίου.
Οκτώβριος 2024
Η Ανωτάτη Στρατού Υγειονομική Επιτροπή (ΑΣΥΕ) αποφαίνεται ότι η υπαξιωματικός είναι 100% ανίκανη για εργασία λόγω πλήρους τυφλότητας.
Διαβάστε επίσης
Washington Post: «Ξένες δυνάμεις επιδιώκουν να ελέγξουν τη Συρία»
Από τον Έβρο ξεκινά το κλείσιμο στρατοπέδων – Ποια κλείνουν