Ολοκληρώθηκε στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής η πρώτη συζήτηση του νομοσχεδίου του υπουργείου Υγείας. Η συζήτηση κινήθηκε γύρω από φλέγοντα ζητήματα όπως η παράταση ρυθμίσεων για την αντιμετώπιση της πανδημίας και την προστασία της δημόσιας υγείας. Ενώ κυρώθηκε η σύμβαση δωρεάς μεταξύ του κοινωφελούς ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος» και του ελληνικού Δημοσίου για την αναβάθμιση του γενικού νοσοκομείου της Σπάρτης. Τέλος καταργήθηκε το πρόστιμο των 100 στους ανεμβολίαστους άνω των 60 ετών. Για τον κύριο Πλεύρη «τότε που εφαρμόστηκε. ήταν άλλοι οι δείκτες της επιδημιολογικής κατάστασης, ενώ αυτή τη στιγμή, λόγω της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού, οι εμβολιασμένοι έχουν ξεπεράσει το 90%».
«Είναι επιλογή της κυβέρνησης η σύμπραξη του δημοσίου με τον ιδιωτικό τομέα γιατί πιστεύουμε ότι θα δώσει μεγαλύτερες δυνατότητες και ευελιξίες στο ΕΣΥ. Θα είναι ένα διαφορετικό μοντέλο διαχείρισης των δημόσιων νοσοκομείων που θα λειτουργούν με τεχνοοικονομικούς όρους. Ως δημόσια ευθύνη μας, θα είναι η στελέχωσή του και η πλήρης λειτουργία του. Θα θέλαμε να το επεκτείνουμε και σε άλλα νοσοκομεία, γιατί πιστεύουμε ότι με τη συνδρομή και δωρεών, θα έχουμε πολύ καλύτερες δημόσιες υπηρεσίες υγείας. Δεν έχουν βάση τα περί δήθεν ιδιωτικοποίησης των δημόσιων νοσοκομείων, επειδή δίνεις τη δυνατότητα να λειτουργήσουν με όρους και πολύ καλύτερα, και να μπορεί το ΕΣΥ να συνεργάζεται με τον ιδιωτικό τομέα» είπε ο κύριος Πλεύρης απ’ το βήμα της Βουλής.
Φυσικά η συνεργασία του δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα συνήθως καταλήγει με την επικάλυψη του πρώτου από τον δεύτερο. Ο κύριος Πλεύρης έκρινε την ιδιωτική πρωτοβουλία άκρως σημαντική για ένα σύστημα υγείας που έχει γονατίσει από επιλογή της κυβέρνησης. Για να λέμε τα σύκα – σύκα και την σκάφη- σκάφη η μια επιλογή ακολουθεί την άλλη. Έτσι μετά την κατάρρευση του ΕΣΥ έρχεται μια σύμπραξη με το ιδιωτικό. Αλήθεια θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως σύμπραξη μια συνεργασία που έρχεται μετά την κατάρρευση ενός εκ των δύο μελών της; Μήπως η συνεργασία ιδιωτικού – δημοσίου έχει ελαφρώς εξαναγκαστικότερο χαρακτήρα από αυτόν που υπονοείται με την χρήση της λέξης «σύμπραξη»; Έχει άραγε η κυβέρνηση κάποιο ολοκληρωμένο σχέδιο για την υγεία ή μήπως επιλέγει συστηματικά να βασίζεται στην ευγενική καλοσύνη του ιδιώτη ή καλύτερα την ευγενική του χορηγία (αφού ιδιώτης και καλοσύνη δύσκολα συμπράττουν);
