Μια εκ βαθέων συζήτηση με τον μπασίστα των Planet of Zeus Γιάννη Βράζο με αφορμή την κυκλοφορία του «Afterlife» και την περιοδεία που ξεκινά στις 7 Δεκεμβρίου από την Αθήνα.
«Επειτα από μια καταναγκαστική “αγρανάπαυση”, το τελευταίο που θέλαμε ήταν να βιαστούμε» λέει στο Documento o Γιάννης Βράζος, μπασίστας των Planet of Zeus, εξηγώντας τους λόγους για τους οποίους τα πέντε χρόνια που μεσολάβησαν από την κυκλοφορία του «Faith in physics» μέχρι το «Afterlife» είναι το μεγαλύτερο διάστημα ανάμεσα σε δύο άλμπουμ της μπάντας. Το αθηναϊκό heavy rock σχήμα μετρά αντίστροφα για την έναρξη της περιοδείας που θα ξεκινήσει το Σάββατο 7 Δεκεμβρίου από την Αθήνα (Floyd Live Venue) και θα ολοκληρωθεί το 2025 με το ευρωπαϊκό σκέλος που συμπίπτει με τα 25 χρόνια από την ίδρυσή τους.
«Η περίοδος του κορονοϊού υπήρξε καταστροφική για την μπάντα σε πολλά επίπεδα. Πέρα από την ευρωπαϊκή περιοδεία με τους Kvelertak που διακόπηκε ενώ προωθούσαμε ακόμη το “Faith in physics”, οδηγηθήκαμε σε ένα καθεστώς εγκλεισμού, το οποίο μας καθήλωσε τόσο πρακτικά όσο και ψυχολογικά. Η έλλειψη προοπτικής, η στέρηση του να μπορείς να σχεδιάσεις τα επόμενα βήματά σου μας αφαίρεσαν εξ ολοκλήρου το κίνητρο να παίξουμε μουσική. Οταν λοιπόν επανήλθε αυτό που ονομάζεται “κανονικότητα”, μπήκαμε στο στούντιό μας να αρχίσουμε να καταγράφουμε τις ιδέες μας, παίρνοντας τον χρόνο μας αυτήν τη φορά, για να πετύχουμε το συνθετικό και ηχητικό αποτέλεσμα που θέλαμε».
Υπό αυτό το πρίσμα θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο τίτλος του έκτου άλμπουμ των Planet of Zeus, «Afterlife», αποκτά και κάποιο συμβολισμό. «Είναι η ζωή μετά, όπως την αντιληφθήκαμε και τη βιώσαμε μετά την ίσως πιο ανατρεπτική και παράξενη περίοδο που έχει ζήσει ο σύγχρονος άνθρωπος. Κάποιου είδους restart τόσο προσωπικά για τον καθένα όσο και συλλογικά σαν ομάδα» εξηγεί ο Γ. Βράζος προτού αναφερθεί στα θέματα που απασχόλησαν στιχουργικά την μπάντα: «Από τον ημίθεο Ηρακλή και την εσωτερική του πάλη, από τον επίπλαστο σύγχρονο τρόπο ζωής, από τις στιγμές που χάνεις κάθε έλεγχο μέχρι το τι θα λέγαμε στα παιδιά μας και τι θα μπορούσαν να μας πουν οι δικοί μας άνθρωποι που δεν είναι πια μαζί μας είναι κάποια από τα ζητήματα που μας απασχόλησαν».
«Δεν είχαμε σκεφτεί να βγάλουμε δίσκο»
Οι Planet of Zeus ιδρύθηκαν το 2000 και από το 2006 μέχρι σήμερα είναι η ίδια τετράδα που το 2008 συστήθηκε στο κοινό με το «Eleven the hard way». Εύλογα αναρωτιέται κανείς γιατί πέρασαν οκτώ χρόνια μέχρι να κυκλοφορήσουν το πρώτο τους άλμπουμ. «Οταν ξεκινήσαμε δεν μας είχε περάσει από το μυαλό να ηχογραφήσουμε δίσκο. Παίζαμε μόνο live για τη χαρά που μας πρόσφερε αυτή η συνθήκη. Οταν συλλέξαμε κάποιο υλικό και νιώσαμε (σχετικά) έτοιμοι ήμασταν αρκετά τυχεροί να συνεργαστούμε με τον Θοδωρή Ζευκιλή που θα μας καθοδηγούσε σε αυτή την πρωτόγνωρη για μας διαδικασία της ηχογράφησης ενός άλμπουμ που ολοκληρώθηκε το 2006. Αν σε αυτά προσθέσεις και άλλα δυο χρόνια για την ανεύρεση δισκογραφικής στέγης, φτάνουμε αισίως στο 2008».
Σήμερα η ζωή στον… Πλανήτη Δία δεν είναι φυσικά η ίδια, ενώ η προσέγγιση σε κομβικά ζητήματα απέχει έτη φωτός από τα πρώτα χρόνια της ανεμελιάς. «Κάποτε απλώς σε ενδιέφερε να παίξεις ζωντανά χωρίς να είσαι και ακριβώς έτοιμος να το κάνεις και χωρίς να σε αφορούν υλικοτεχνικά ζητήματα όπως σήμερα, που τα πράγματα είναι πιο σοβαρά ή επαγγελματικά αν προτιμάς. Υπάρχουν υποχρεώσεις, πολλές εργατοώρες πάνω σε ζητήματα διαδικαστικά που δεν άπτονται της μουσικής και σίγουρα καλούμαστε εδώ και χρόνια να σταθούμε στο ύψος του πήχη που εμείς οι ίδιοι έχουμε θέσει για τους εαυτούς μας αλλά και για τον κόσμο που μας ακολουθεί και μας στηρίζει».
Αυτό που δεν έχει αλλάξει όλα αυτά τα χρόνια, σύμφωνα με τον μπασίστα των Planet of Zeus, είναι ότι η μπάντα είναι η κοινή διέξοδος των μελών της απ’ ό,τι ζούσε ή ζει ο καθένας στην πορεία όλων αυτών των χρόνων. «Ενα συγκεκριμένο μέρος στο μυαλό μας έχει δεσμευτεί για πάντα στην ίδια την μπάντα. Σε τι ποσοστό, εξαρτάται κάθε φορά από τις εξελίξεις και από το τι συμβαίνει στις προσωπικές μας ζωές. Το γεγονός ότι είμαστε οι ίδιοι τέσσερις άνθρωποι όλα αυτά τα χρόνια πολλοί θα μπορούσαν να το χαρακτηρίσουν και άθλο. Για μας είναι η ζωή μέσα σε μια οικογένεια με τις διακυμάνσεις που έχουν οι σχέσεις ζωής».
«Το “Macho libre” έθεσε τον πήχη ψηλά»
Στην οικογένεια των Planet of Zeus δεν υπάρχουν «παιδιά και αποπαίδια», κάποιο άλμπουμ δηλαδή που να αγαπούν περισσότερο. Συμφωνούν όμως ποιο είναι το πιο κομβικό: «Νομίζω ότι όλοι μας θα σου πούμε το ίδιο. Το “Macho libre” το 2011 αποτέλεσε για μας την εκκίνηση της συνειδητοποίησης ότι κάτι έχουμε κάνει καλά κι αυτό έχει ανταπόκριση. Είναι επίσης κομβικό για μια ολόκληρη σκηνή και έθεσε τον πήχη ψηλά όχι μόνο για μας αλλά και για μπάντες έπειτα από μας, τόσο από το μουσικό ιδίωμα που υπηρετούμε εμείς όσο και μπάντες από τον ευρύτερο σκληρό ήχο».
Η επιβράβευση για τους Planet of Zeus έρχεται μέσα από τις συναυλίες καθώς ανήκουν σε μια γενιά ελληνικών συγκροτημάτων που συσπειρώνουν πολύ κόσμο. «Πέρα από το στοιχείο της προσωπικής προτίμησης του καθενός στη μουσική, θέλω να πιστεύω ότι ο κόσμος με την παρουσία του στα live μας επιβραβεύει τη συνολική μας εικόνα όλα αυτά τα χρόνια. Από την ποιότητα που έχουν οι συναυλίες μας μέχρι τη στάση μας σε θέματα κοινωνικοπολιτικά, μιας και δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε τοποθετηθεί δημόσια γι’ αυτά» καταλήγει ο Γ. Βράζος.
INFO
To «Afterlife» των Planet of Zeus κυκλοφορεί από την Ihaveadrum Records
