Με νύχια και δόντια ο Μητσοτάκης κρατά κρυφή την συμφωνία που υπέγραψε στην τριμερή του Βερολίνου.
Μπορεί να ομολόγησε ότι έγινε συμφωνία – «αποτύπωση σε πρακτικά μιας προφορικής συμφωνίας» εκεί κατέληξε- αλλά μούγκα για το περιεχόμενό της. Παράλληλα αποδεικνύεται μέγας ψεύτης αφού ισχυρίζεται ότι ενημέρωσε τους πολιτικούς αρχηγούς οι οποίοι τον διαψεύδουν.
Γιατί όμως κρύβει το περιεχόμενο της περίφημης αυτής τριμερούς συμφωνίας; Γιατί φοβάται την αντίδραση του λαού, όχι για την αποκλιμάκωση της έντασης και τον διάλογο που είναι απαραίτητοι όροι για ειρηνική επίλυση , αλλά για το πλαίσιο και το περιεχόμενο του διαλόγου. Γιατί θα μάθει η κοινωνία ότι άλλα λέει μέσα και άλλα έξω. Γιατί τα «αποτυπωμένα πρακτικά της συμφωνίας» θα του χάλαγαν το αφήγημα περί αντίστασης στην τουρκική επιθετικότητα που καθημερινά με τα πετσο- ταϊσμένα μίντια πλασάρει.
Πίσω από την μυστική διπλωματία στην οποία επιδίδεται ο Μωυσής, κρύβεται ο οδικός χάρτης που συμφωνήθηκε στο Βερολίνο από τους εκπροσώπους Ελλάδος , Τουρκίας και Γερμανίας. Αποκλιμάκωση της έντασης, διάλογος αλλά και μία ατζέντα διαλόγου που δεν περιέχει απλά την μόνη διαφορά με την Τουρκία , αυτή της υφαλοκρηπίδας , αλλά αρκετά θέματα που προβάλει ο Ερντογάν και που στα λόγια και για εσωτερική κατανάλωση αρνείται ο Κυριάκος.
Αυτό ακριβώς το περιεχόμενο του διαλόγου είναι τα το μεγάλο αγκάθι για τον Μητσοτάκη. Για αυτόν τον λόγο κατέφυγε στην μυστική διπλωματία. Για αυτό το λόγο αρνείται την σύγκλιση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών. Πρόκειται για διάλογο που θα καταλήγει στην συνεκμετάλλευση που θα πλήττει κυριαρχικά μας δικαιώματα. Η Μέρκελ που θα εποπτεύει τον διάλογο, το είπε άλλωστε με τον τρόπο της. «Την Ελλάδα θα την υποστηρίξουμε όπου έχει δίκιο». Και τα τεράστια και αδιαμφισβήτητα συμφέροντα της Γερμανίας στην Τουρκία, δείχνουν που, κατά την Μέρκελ, έχει δίκιο ο… Ερντογάν. Αν πιστεύει κάποιος ότι η Γερμανία θα κινηθεί με βάση το Διεθνές Δίκαιο και όχι τα συμφέροντά της, όταν αυτά έρχονται σε αντίθεση με αυτό, τότε διακατέχεται από μεγάλη πλάνη.
Άλλωστε ο Μητσοτάκης με την συμφωνία που υπέγραψε με την Αίγυπτο δείχνει που το πάει. Το ότι δέχτηκε η ΑΟΖ να μην επεκτείνεται ανατολικότερα του 28 ου μεσημβρινού, δημιουργεί πρόσφορο έδαφος στα τουρκικά επιχειρήματα για μηδενική ΑΟΖ στο Καστελόριζο και μειωμένη σε Ρόδο, Κάρπαθο , Κάσο και ανατολικά της Κρήτης. Εκεί δηλαδή που έκοβε βόλτες το «Ορουτς Ρεις».
Όσον αφορά τον Ερντογάν η προκλητικότητα του, δεν σημαίνει άρνηση του διαλόγου εκ μέρους του, αλλά προσπάθεια καθορισμού της ατζέντας του διαλόγου. Ήδη με τις όποιες παρεμβάσεις τους Γερμανία και ΗΠΑ δείχνουν να ευνοούν μία διευρυμένη ατζέντα όπως θέλει η Τουρκία. Το πιθανότερο είναι ο Ερντογάν να επιστρέψει στον διάλογο πριν τις 24 Σεπτεμβρίου όπως έχει υποσχεθεί στην Μέρκελ. Η Κομισιόν δεν θα προχωρήσει σε κυρώσεις και ο διάλογος θα αρχίσει. Μόνο που με την πολιτική του Μητσοτάκη τα κυριαρχικά μας δικαιώματα θα αμφισβητηθούν. Το ξαναλέμε. Όχι απλά συνεκμετάλλευση, αλλά συνεκμετάλλευση που θα πλήττει κυριαρχικά μας δικαιώματα. Πρόκειται τελικά για μία πολιτική που θα δικαιώσει τους φόβους του Αλέξη Τσίπρα που τόνιζε ότι «το χειρότερο που μπορεί να μας συμβεί για τα εθνικά μας συμφέροντα δεν είναι να πάμε σε ένα διεθνές δικαστήριο και να χάσουμε κάτι από αυτά που υποθέταμε ότι μπορεί να κερδίζαμε, αλλά να τα χάσουμε χωρίς να πάμε καν σε διεθνές δικαστήριο».
