Στο θέατρο κολλάει, στο μετρό δεν κολλάει. Στις συναυλίες κολλάει, στις πλατείες κολλάει (όχι σε όλες), στα πάρτι κολλάει, μετά τις δώδεκα κολλάει, στις εκκλησίες δεν κολλάει. Αν είσαι πρόεδρος της Δημοκρατίας και φιλάς εικόνα τον Δεκαπενταύγουστο, δεν κολλάει – όλοι το ξέρουν αυτό. Οταν λαμβάνεις τη θεία κοινωνία μπροστά στον πρωθυπουργό δεν κολλάει, αν εκείνος κάνει ότι δεν σε βλέπει. Aν μπεις χωρίς μάσκα στον φούρνο της γειτονιάς κολλάει και κανονικά τρως και πρόστιμο.
Στο σουπερμάρκετ κολλάει, στα βιβλιοπωλεία κολλάει, στα νησιά κολλάει αλλά όχι συνέχεια. Στην αρχή δεν κολλάει. Οταν είναι δηλαδή να έρθει ζεστό χρήμα από το εξωτερικό. Μετά το χρήμα δεν έρχεται και τσουπ, ξαφνικά κολλάει. Και τι έγινε που πέρασαν τα σύνορα εκατομμύρια άνθρωποι χωρίς θερμομέτρηση; Αφού είπαν ότι δεν έχουν κορονοϊό τούς εμπιστευόμαστε. Δώσαμε τα χέρια, βρε αδερφέ, τα μιλήσαμε, τα συμφωνήσαμε. Τι να κάνουμε τώρα; Ξέρεις πόσο πάει το τεστ τη σήμερον ημέρα; Εντάξει, όχι όσο ένα νέο lockdown. Αλλά γιατί να σκεφτόμαστε αρνητικά; Αυτά θα μας φάνε στην Ελλάδα. Η μαύρη σκέψη και η μιζέρια. Που, αν θες να ξέρεις, σωματοποιούνται. Δεν μπορείς να φανταστείς πόση δύναμη έχει ο νους και πόσες σβούρες μπορεί να σε φέρει στη ζωή. Το ξέρεις ότι ο νους μπορεί να σε αρρωστήσει;
Γι’ αυτό πάνω απ’ όλα θετική σκέψη και ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Αν σκεφτόμαστε θετικά, θα τον διαλύσουμε τον κορονοϊό. Θα μαζευτούμε όλοι μαζί, θα του κάνουμε ξουξού και θα φύγει. Αν πιστεύουμε στην υπερκομψότητα, την υπεροχότητα και έχουμε και κορμί-λαμπάδα, το οποίο κάνουμε τουρ στα νησιά, δεν κολλάει που να θέμε. Αν όμως αρχίσουμε τα μαμουσουτού και τι θα γίνει από Σεπτέμβρη που θα κλαίνε ο πολιτισμός, η εστίαση, το εμπόριο και η εκπαίδευση… Σόρι, αλλά όχι. Αυτά είναι μπανάλ πράγματα που δεν αρμόζουν σε ανθρώπους της τάξεώς μας. Και παρακαλώ, μιλάτε μου στον πληθυντικό, θα με υποχρεώσετε. Είμαι κόρη ναυάρχου.