Ενόψει των ευρωεκλογών άνοιξε, έστω και με καθυστέρηση, η συζήτηση για τα ευρωπαϊκά ζητήματα. Αν και δυστυχώς είναι πολύ συνηθισμένο οι ευρωεκλογές να «χρησιμοποιούνται» από τα κόμματα για εσωτερικούς εθνικούς λόγους, είτε ως εργαλείο πίεσης για τις επόμενες εθνικές εκλογές είτε ως επίσημη δημοσκόπηση έπειτα από εθνικές εκλογές. Μάλιστα ο Ελληνας πρωθυπουργός απέδωσε στις ευρωεκλογές χαρακτηριστικά «εθνικής κάλπης», με σκοπό να συσπειρώσει τους ψηφοφόρους του κόμματος και να αποφύγει τη «χαλαρή» ψήφο.
Τα ζητήματα που θα απασχολήσουν την επόμενη πενταετία την ΕΕ είναι πολλά και δύσκολα και το πώς θα διαμορφωθούν οι πολιτικές ισορροπίες θα επηρεάσει τη ζωή μας και μάλιστα σε μεγαλύτερο βαθμό απ’ όσο πιστεύουμε. Το κλίμα, η μετανάστευση, οι πόλεμοι, οι ενεργειακές προκλήσεις, η αύξηση των ανισοτήτων, οι συνέπειες της πανδημίας είναι μόνο μερικά από τα ζητήματα που θα απασχολήσουν την ΕΕ και τους πολίτες της και το αποτέλεσμα της κάλπης θα μας δώσει μια ένδειξη για το πού θα πάνε τα πράγματα.
Σε αυτό το ήδη περίπλοκο πλαίσιο έχει αναγνωριστεί από τα περισσότερα κόμματα στην Ελλάδα και την ΕΕ ευρύτερα ότι η άνοδος της ακροδεξιάς, εφόσον επιβεβαιωθεί, θα είναι τεράστια πρόκληση.
Σε έρευνα του περιοδικού «Politico» μεταξύ των εν ενεργεία ευρωβουλευτών υπάρχει ανησυχία για την άνοδο της ακροδεξιάς μεταξύ των σοσιαλιστών και σε μικρότερο βαθμό των συντηρητικών. Για τους σοσιαλιστές σημαντικά είναι τα ζητήματα του κλίματος, οι ανισότητες, ο πόλεμος, ο λαϊκισμός, ο Τραμπ κ.λπ. Για τους συντηρητικούς το πιο σημαντικό είναι η Ρωσία, ο πόλεμος, η ασφάλεια της ΕΕ, η μετανάστευση, η Κίνα κ.λπ.
Προφανώς δεν ανησυχούν οι ίδιοι οι ακροδεξιοί για την άνοδό τους (Ομάδα των Ευρωπαίων Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών – ECR, Ομάδα Ταυτότητας και Δημοκρατίας – ID), αφού γι’ αυτούς τα πιο σημαντικά είναι η μετανάστευ
Στις σημερινές εκλογές το πιο προβληματικό και ανησυχητικό ζήτημα θεωρώ ότι έχει να κάνει με την επιλογή του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος να υιοθετήσει ακόμη πιο δεξιές θέσεις
ση και στη συνέχεια η διάβρωση της εθνικής κυριαρχίας και η πράσινη μετάβαση. Μικρή ανησυχία για τη Ρωσία και δεν ασχολούνται καθόλου με την Ουκρανία.
Στις σημερινές εκλογές το πιο προβληματικό και ανησυχητικό ζήτημα θεωρώ ότι έχει να κάνει με την επιλογή του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος να υιοθετήσει πιο ακροδεξιές θέσεις με το επιχείρημα ότι με αυτό τον τρόπο θα αποφευχθεί η ενίσχυση της ακροδεξιάς. Σχεδόν ταυτόχρονα η Μελόνι ανακοίνωσε ότι θα τεθεί επικεφαλής στη λίστα των Αδελφών της Ιταλίας, δηλώνοντας ότι με αυτό τον τρόπο θέλει να φέρει την Ιταλία στο επίκεντρο, αν και μοιάζει να στέλνει ξεκάθαρο ακροδεξιό μήνυμα στο ΕΛΚ. Αλλωστε και ο αντιπρόεδρος της Επιτροπής είχε δηλώσει ότι δεν βλέπει τη Μελόνι ως ακροδεξιό κίνδυνο αλλά ως χρήσιμο ανάχωμα στον Πούτιν και στους φίλους του.
Φοβάμαι ότι αυτή η λογική «να γίνουμε light ακροδεξιά για να μην έρθει η ακροδεξιά» θα γυρίσει μπούμερανγκ στην ΕΕ με ευθύνη του ΕΛΚ.
