Το «Piano voices» του Σάκη Παπαδημητρίου είναι ένα βινύλιο που αξίζει μια θέση στη δισκοθήκη όσων αγαπούν τη free jazz μουσική..
Είχε πάρα πολλά χρόνια να κυκλοφορήσει δουλειά του Σάκη Παπαδημητρίου σε δίσκο βινυλίου. Η αλήθεια είναι πως ταιριάζει το format του βινυλίου στη μουσική που δημιουργεί κάθε φορά αυτός ο διανοούμενος, ίσως ένας από τους τελευταίους αυθεντικούς διανοούμενους της μουσικής στη Θεσσαλονίκη και τη χώρα γενικότερα.
Συνθέτης, πιανίστας, συγγραφέας και ραδιοφωνικός παραγωγός, ο Παπαδημητρίου στα 84 του χρόνια συνεχίζει να εξερευνά το τοπίο της μουσικής μέσα από ένα ατέρμονο ταξίδι που του/μας επιφυλάσσει η συγκεκριμένη τέχνη. Οι εννέα συνθέσεις του, δηλαδή οι εννέα φωνές για πιάνο, ηχογραφήθηκαν μια κι έξω από τον Γιάννη Μαυρίδη σε στούντιο της Θεσσαλονίκης το διήμερο 18 και 19 Μαΐου του 2017 και δεν υπέστησαν κανένα «μοντάζ» ή «overdubs» (προστιθέμενοι ήχοι). Τι επεξεργασία να γινόταν στα κομμάτια ενός δημιουργού που ξέρει πάρα πολύ καλά τι και πώς να το κάνει; Διότι εγώ στον δίσκο αυτό δεν ακούω αυτοσχεδιασμούς τυχαίους κατά πώς θα έλεγε κανείς ενδεχομένως αμύητος στην αυτοσχεδιαστική πιανιστική τζαζ.
Στο «Piano voices» έχουμε εννέα καλοσχηματισμένες συνθέσεις που ακούγονται σαν πλήρη ορχήστρα με τον τρόπο που παίζει ο Παπαδημητρίου. Στο κομμάτι «Piano voices C», λόγου χάρη, ακούμε έως και τον ήχο από τα πιατίνια… ανύπαρκτων ντραμς, εκεί που στο «Piano voices G» παραμονεύει ο ήχος τού επίσης ανύπαρκτου σαντουριού. Κοινότοπο αυτό που θα πω, αλλά το έργο πραγματικά διέπεται από μια cinematic αισθητική, την οποία συναντάμε σε σάουντρακ του εξωτερικού. Ή μάλλον καθόλου κοινότοπο εφόσον ο Παπαδημητρίου είναι γνωστός και για το ότι πολλές φορές έχει συνοδέψει με το πιάνο του ζωντανά την προβολή πολλών βουβών κινηματογραφικών ταινιών.
Εδώ, λοιπόν, ελλείψει πλάνων που θα γεννούσαν τη συγκεκριμένη μουσική, οι συνθέσεις του Παπαδημητρίου αποτελούν έξοχο δείγμα πνευματικότητας στην τέχνη, με το πιάνο να αποκτά φυσική υπόσταση σε έναν απόλυτα ευθυγραμμισμένο διάλογο με τον εκτελεστή του. Σχεδόν ακούς αυτήν τη «συνομιλία» σε κομμάτια όπως το «Piano voices B», στοιχείο που ξεφεύγει ακόμη κι από τα διευρυμένα όρια της αβανγκάρντ ή της free jazz μουσικής.
Ως εκ τούτου θα συμφωνήσω 100% με το δελτίο Τύπου της έκδοσης που λέει πως το «Piano voices» είναι ένα συνονθύλευμα της σοφίας που απέκτησε ο Σάκης Παπαδημητρίου στο μακρύ καλλιτεχνικό του ταξίδι. Αυτό το ταξίδι που ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του 1960 στην πόλη του, από την Αμερικανική Βιβλιοθήκη της Μητροπόλεως, την «Τέχνη» και τη «Διαγώνιο» του Χριστιανόπουλου μέχρι να μπει στη ζωή του ο Μάιλς Ντέιβις και οι άλλοι θρύλοι της τζαζ.
INFO
Το άλμπουμ «Piano voices» του Σάκη Παπαδημητρίου κυκλοφορεί από την Pikap Records
