Η πρώτη του απόπειρα στη σκηνοθεσία έλαβε χώρα το 1974, όταν γύρισε την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία «Ο ωρολογοποιός του Αγίου Παύλου», η οποία του απέφερε το βραβείο Louis-Delluc.
Οι ταινίες του Ταβιερνιέ πραγματεύτηκαν ζητήματα όπως ο ρατσισμός, ο πόλεμος, αλλά και σειρά άλλων κοινωνικών ζητημάτων που απασχόλησαν και συνέχισαν να απασχολούν την κοινή γνώμη.
Πριν στραφεί στη σκηνοθεσία, ο Ταβερνιέ είχε πραγματοποιήσει σπουδές στο πεδίο της νομικής, ενώ στη συνέχεια υπήρξε κριτικός κινηματογράφου σε γαλλικά περιοδικά, αλλά και συγγραφέας βιβλίων για το είδος του σινεμά που υποστήριξε με πάθος μέχρι το τέλος της ζωής του.
Το έργο του Ταβερνιέ εκτιμήθηκε ιδιαιτέρως στον χώρο του, παρά το γεγονός πως η αναγνώριση αυτή δεν «μεταφράστηκε» σε σημαντικές βραβεύσεις. Στη συνείδηση των κριτικών και του κοινού, ταινίες όπως ο «Λοχαγός Κονάν», «Η καταιγίδα στην ομίχλη» και «Η ζωή και τίποτα άλλο» αποτελούν δημιουργίες – σταθμούς στην πορεία του εκλιπόντα στην έβδομη τέχνη.
