Τη θλίψη τους για το θάνατο του Παύλου Ιωαννίδη, «ο οποίος αποδήμησε ήσυχα στο σπίτι του, πλήρης ημερών, τη Μεγάλη Παρασκευή» εκφράζουν ο πρόεδρος, τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου και οι άνθρωποι του Ιδρύματος Ωνάση, του οποίου ο εκλιπών ήταν ο τελευταίος από τα ισόβια μέλη του ΔΣ που είχαν επιλεγεί από τον ίδιο τον Αριστοτέλη Ωνάση.
«Η συμμετοχή του Παύλου Ιωαννίδη στα δρώμενα του Ιδρύματος υπήρξε πάντοτε ουσιαστική, αποτελεσματική και γενναιόφρων, όπως ήταν και ο ίδιος. Ο Παύλος Ιωαννίδης ήταν ένας αληθινός ευπατρίδης των αιθέρων και των θαλασσών» αναφέρεται στην ανακοίνωση του Ιδρύματος Ωνάση.
Ο Παύλος Ιωαννίδης διατέλεσε αντιπρόεδρος του ΔΣ του Ιδρύματος Ωνάση από το 1992 έως το 2005 και έκτοτε, ήταν επίτιμος αντιπρόεδρος του ΔΣ. Υπήρξε, εξάλλου, γενικός διευθυντής της ναυτιλιακής εταιρείας Springfield Shipping Co. Panama SA (1977-1988) και στη συνέχεια (1988-1995) της εταιρείας Olympic Shipping and Management SA, η οποία διαχειρίζεται τα πλοία που ελέγχει το Ίδρυμα Ωνάση. Ήταν πρόεδρος όλων των εταιρειών της Χριστίνας Ωνάση, ένας από τους εκτελεστές της διαθήκης της, καθώς και μέλος της επιτροπής διαχείρισης της περιουσίας της ανήλικης κόρης της, Αθηνάς, μέχρι το 1999.
Όπως επισημαίνεται στην ανακοίνωση του Ιδρύματος Ωνάση, ο Παύλος Ιωαννίδης, με τους εκλιπόντες πλέον Στέλιο Παπαδημητρίου (πρώην πρόεδρο του Ιδρύματος) και Απόστολο Ζαμπέλα, καθώς και τον Θεόδωρο Γαβριηλίδη, αποτέλεσαν από το 1977 έως το 2005 την τετρανδρία που οδήγησε τις τύχες του Ιδρύματος Ωνάση στην αρχή της ίδρυσής του και σε δύσκολους καιρούς. Στην περίοδο αυτή μπόρεσαν να αυξήσουν την περιουσία που κατέλειπε ο Αριστοτέλης Ωνάσης στο Ίδρυμα, να προστατεύσουν την περιουσία της εγγονής του Αθηνάς μέχρι την ενηλικίωσή της και να κάνουν τα πρώτα μεγάλα έργα του Ιδρύματος, όπως το Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο, το Πρόγραμμα Υποτροφιών κ.ά.
Το 2005 παρέδωσαν συλλογικά τη σκυτάλη, αλλά ο ίδιος μαζί με τον Απόστολο Ζαμπέλα συνέχισαν να παρέχουν τη γνώση τους και την εμπειρία τους στη νέα γενιά που τότε είχε αναλάβει τις τύχες του Ιδρύματος. Από τη θέση του επίτιμου αντιπροέδρου, στήριξε με πίστη όλες τις πρωτοβουλίες του Ιδρύματος και του νέου τότε προέδρου του ΔΣ Αντώνη Παπαδημητρίου, αντιλαμβανόμενος ότι οι νέοι καιροί απαιτούν νέες αντιλήψεις.
Ο εκλιπών γεννήθηκε στο Βερολίνο το 1924. Το 1943 πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση, αρχικά με την ομάδα του Νικηφόρου του ΕΛΑΣ και, κατόπιν, με τη FORCE 133, μια συμμαχική μονάδα που δρούσε στα βουνά της κατεχόμενης Ελλάδας. Τον Ιούνιο του 1944, κατόπιν εντολής του συμμαχικού αρχηγείου της Μέσης Ανατολής, διέφυγε από την Ελλάδα μαζί με δύο Άγγλους αξιωματικούς και, μέσω Τουρκίας, έφτασε στο Κάιρο.
Τιμήθηκε για ανδρεία κατά τη διάρκεια του πολέμου από τον Βασιλιά της Αγγλίας Γεώργιο ΣΤ΄ με το King’s Medal for Courage (KMC) της Βρετανικής Αυτοκρατορίας και με δίπλωμα τιμής από́ τον Άγγλο Στρατάρχη Lord Alexander. Τις διακρίσεις αυτές επέστρεψε, σε ένδειξη διαμαρτυρίας, στον Charles Peake, Άγγλο Πρέσβη στην Αθήνα, στις 10 Μαΐου 1956, ημέρα απαγχονισμού των Κυπρίων αγωνιστών της ΕΟΚΑ, Καραολή και Δημητρίου. Το 1944 εκπαιδεύτηκε ως πιλότος καταδιωκτικών αεροπλάνων στο κέντρο της RAF στη Νότια Ροδεσία και υπηρέτησε στην Ελληνική Βασιλική Αεροπορία (ΕΒΑ) μέχρι το 1947.
Εργάστηκε στην TAE και στη συνέχεια στην Ολυμπιακή Αεροπορία, διαδοχικά ως αρχιεκπαιδευτής, γενικός αρχιχειριστής, διευθυντής πτητικής εκμετάλλευσης και γενικός διευθυντής, μέχρι την πώληση της Ολυμπιακής στο ελληνικό κράτος (1975).
Έχοντας βαθιά γνώση του τρόπου που λειτουργούν οι αεροπορικές εταιρείες και μακροχρόνια πείρα στην εκπαίδευση, εισήγαγε αργότερα στη ναυτιλία τη φιλοσοφία των αεροπορικών εταιρειών με στόχο να περιοριστεί στο ελάχιστο η αδυναμία του ανθρώπινου παράγοντα. Αυτό προϋπέθετε την αυστηρή τήρηση των διαδικασιών σύμφωνα με τα Εγχειρίδια και τα Checklists της εκάστοτε εταιρείας, των εθνικών και διεθνών κανονισμών, αλλά και την εμπέδωση ομαδικής και συντονισμένης εργασίας, την ενημέρωση προ και μετά την εργασία, την ανάπτυξη σωστής νοοτροπίας και αυτοπειθαρχίας. Τον Οκτώβριο του 1982 εφάρμοσε επιτυχώς το airline concept στον στόλο του Ομίλου Ωνάση. Το γεγονός αυτό υπήρξε ένα πρωτοποριακό βήμα που αποσκοπούσε στην περαιτέρω βελτίωση της ασφάλειας λειτουργίας του πλοίου, καθώς και στην προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος.
Διατέλεσε επίσης: μέλος του ΔΣ της Ενώσεως Ελλήνων Εφοπλιστών (ΕΕΕ) επί 26 χρόνια (1979-2005), μέλος του ΔΣ της Ενώσεως Προστασίας Θαλάσσιου Περιβάλλοντος (HELMEPA) επί 9 χρόνια, ισόβιο μέλος του Αμερικανικού Νηογνώμονα (ABS), μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής του από το 1990 και μέλος του ΔΣ για 10 χρόνια, μέχρι τον Απρίλιο του 2004, πρόεδρος της Ελληνικής Εθνικής Επιτροπής του ABS για 10 χρόνια, μέλος του βρετανικού ασφαλιστικού φορέα UK P&I Club για 8 χρόνια, μέχρι τον Φεβρουάριο του 1994. Ο Παύλος Ιωαννίδης, τέλος, εξέδωσε την αυτοβιογραφία του, με τίτλο «Κι αν δεν είσαι… θα γίνεις» (Α.Α. Λιβάνης, 2007).
«Το Διοικητικό Συμβούλιο του Ιδρύματος συνήλθε εκτάκτως και εξέδωσε ψήφισμα με το οποίο εκφράζει τα ολόθερμα συλλυπητήριά του στη σύζυγο του εκλιπόντος κα Κάτια Ιωαννίδου, στον γιο του Γιάννη, στον εγγονό του Παύλο και στη λοιπή οικογένειά του. Θα κατατεθεί στέφανος. Τέλος, στη μνήμη του θα γίνει χορηγία 100.000 ευρώ στην ΕΛΕΠΑΠ, την οποία ο εκλιπών είχε στηρίξει και εν ζωή» σημειώνεται επίσης στην ανακοίνωση του Ιδρύματος Ωνάση.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
