Σοκ έχει προκαλέσει στον καλλιτεχνικό κόσμο ο πρόωρος θάνατος του Έλληνα ζωγράφου με τη διεθνή παρουσία και το ιδιαίτερο προσωπικό στίγμα.
Ο Στέλιος Φαϊτάκης υπήρξε ένας ταλαντούχος εικαστικός με ισχυρό αποτύπωμα, ο οποίος μπόλιασε τα έργα του με τη δύναμη διαφορετικών παραδόσεων συμβάλλοντας στη διαμόρφωση της σύγχρονης εικαστικής σκηνής της χώρας.
Απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών και αγιογράφος , άφησε σπουδαίο έργο με ανθρωποκεντρικό πυρήνα και πολλά στοιχεία αλληγορίας, ενώ το παράδοξο, η φαντασία, η ειρωνεία, το δράμα καθώς και οι συμβολικοί και αινιγματικοί του κώδικες έκαναν τη ζωγραφική του μοναδική.
Όπως έγραφε ο ίδιος στον ιστότοπό του:
«Ριζωμένος στη Βυζαντινή τέχνη, ερευνώ, ανακαλύπτω και χρησιμοποιώ μια πληθώρα τρόπων καλλιτεχνικής δημιουργίας που πηγάζουν από διαφορετικές παραδόσεις, όπως τη μεξικανική μνημειακή ζωγραφική, την τέχνη του Θιβέτ, της Ιαπωνίας, τη σχολή της Φλάνδρας και άλλες. Επιπλέον, συνδυάζω τις πολιτισμικές παραδόσεις με στοιχεία που προκύπτουν από την προσεκτική παρατήρηση της σύγχρονης παγκόσμιας κουλτούρας. Σεβόμενος τις επιρροές μου, προσπαθώ ταυτόχρονα να διατηρήσω έναν αμιγώς προσωπικό χαρακτήρα και η δουλειά μου να μην αναπαράγει το ύφος των παλιών μαστόρων.
Στα έργα μου χρησιμοποιώ όλων των ειδών τις επιφάνειες, σε διαφορετικές διαστάσεις, από μινιατούρες σε χαρτί μέχρι τοιχογραφίες, παντρεύοντας παραδοσιακά με σύγχρονα υλικά και τεχνικές.
Θεματικά, ο πυρήνας της δουλειάς μου είναι η αποκαλούμενη «ανθρώπινη κατάσταση», η οποία προκύπτει από τα διαρκώς αναπάντητα ερωτήματα της ύπαρξης. Σε αυτό το πλαίσιο, το έργο μου αντλεί την έμπνευσή του από τη θρησκεία και την πνευματικότητα, τη φιλοσοφία, από άλλες μορφές τέχνης, την επιστήμη, τις ανθρώπινες σχέσεις, την ιστορία κ.ά. και τοποθετεί όλα αυτά τα στοιχεία σε διάλογο μεταξύ τους με σκοπό να δημιουργήσει μια σύνθετη αφήγηση.
Η ειρωνεία, το δράμα, οι μεταφορές και οι συμβολικοί κώδικες αποτελούν τα περαιτέρω εργαλεία που συνεργάζονται για να δημιουργήσουν ένα γρίφο, μια παράθεση συγγενών εικόνων με αινιγματικές σχέσεις μεταξύ τους, που πάντα όμως καταλήγουν σε ένα σημείο αρμονικής ισορροπίας.
Θέλησή μου είναι να προσφέρω στον θεατή μια ευκαιρία να αποδράσει από τον ορθολογισμό που επιβάλλει η εποχή της υψηλής τεχνολογίας και της μηχανοποίησης των ανθρώπινων σχέσεων, να βρεθεί σε τόπους που βρίσκονται πέρα από τον χρόνο, να θέσει εκείνα τα ερωτήματα που θα διευρύνουν την αντίληψή του και να βελτιώσει τη σχέση του με τον κόσμο που τον περιβάλλει.
Η Δυτική σκέψη, τείνοντας όλο και περισσότερο προς μια μηχανιστική αντίληψη του κόσμου και του ίδιου του ανθρώπου, έχει συστηματικά απορρίψει έννοιες όπως «μαγεία» και «μυσταγωγία» υποβαθμίζοντας την σημασία τους. Η δουλειά μου είναι εδώ για να συνεισφέρει στο να επανέλθουν εκεί όπου αισθάνομαι πως τους αξίζει να βρίσκονται, ειδικά όταν εμπλέκεται η τέχνη: στην κορυφή των φιλοφρονήσεων».
Οι δημιουργίες του Στέλιου Φαϊτάκη έχουν παρουσιαστεί σε πολλά μέρη του κόσμου, όπως στην Μπιενάλε της Ρίγα (2018), στην Documernta 14 στο Κάσελ (2017), στην Αγία Πετρούπολη, στην Μπιενάλε της Βενετίας, στο Palais de Tokyo Παρίσι και αλλού, ενώ στο Παρίσι πραγματοποίησε και την τελευταία του έκθεση το 2018 στην γκαλερί Rabouan Moussion.
Εκτός από τη ζωγραφική είχε πάθος με τις πολεμικές τέχνες , έχοντας παρακολουθήσει σεμινάρια οστεοπαθητικής και μεθόδων παραδοσιακής κινέζικης ιατρικής.
