«Έφυγε» σε ηλικία 93 ετών ο σπουδαίος σκηνοθέτης θεάτρου και δάσκαλος, Λεωνίδας Τριβιζάς. Την είδηση γνωστοποίησε ο Σπύρος Μπιμπίλας, με ανάρτησή του στο Facebook.
«Καλό ταξίδι σε έναν από τους μεγάλους σκηνοθέτες του θεάτρου μας, τον Λεωνίδα Τριβιζά, που γεννήθηκε στην Κέρκυρα στις 3-5-29, και που το τίμησε δημιουργώντας σπουδαίες παραστάσεις και εκπαίδευσε δεκάδες σπουδαίους ηθοποιούς! Το ΛΑΙΚΟ Πειραματικό θέατρο του στο Θέατρο ΠΟΡΕΙΑ άφησε εποχή!», ανέφερε ο Σπύρος Μπιμπίλας.
Ποιος ήταν ο Λεωνίδας Τριβιζάς
Ο Λεωνίδας Τριβιζάς γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1929. Σκηνοθέτησε έργα κλασικού αλλά κυρίως σύγχρονου, ξένου δραματολογίου και σε μικρότερη κλίμακα νεοελληνικά έργα. Συμμετείχε στην ίδρυση και λειτουργία εναλλακτικών, πειραματικών θεατρικών σχημάτων που παρουσίασαν ένα δραματολόγιο στηριγμένο σε καλλιτεχνικά και κοινωνικοπολιτικά κριτήρια (Κυκλικό Θέατρο, Λαϊκή Πειραματική Σκηνή). Επιπλέον, ασχολήθηκε με την αναβίωση του αρχαίου δράματος, προσεγγίζοντάς το μέσω μιας ανανεωτικής και μοντέρνας αισθητικής.
Φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης, από όπου αποφοίτησε το 1956. Οι πρώτες σκηνοθετικές του απόπειρες πραγματοποιήθηκαν το 1958 με τον βραχύβιο θίασο Ελεύθερο Θέατρο και το 1960 με τη Νέα Σκηνή του Κωστή Λειβαδέα. Στη συνέχεια ίδρυσε το δικό του θεατρικό σχήμα, το Κυκλικό Θέατρο (1961–1963).
Ακολούθησαν οι συνεργασίες του με το Εθνικό Θέατρο (1965–1967) και στο ελεύθερο θέατρο με τον θίασο του Αλέκου Αλεξανδράκη και τον θίασο του Δημήτρη Χορν. Την περίοδο της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών (1967-1974) αυτοεξορίστηκε στο Παρίσι, όπου μεταξύ άλλων παρακολούθησε τα μαθήματα του Ρολάν Μπαρτ στην École pratique des hautes études. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα πρωτοστάτησε στην ίδρυση και λειτουργία του Λαϊκού Πειραματικού Θεάτρου (1975–1984) και της ομώνυμης Δραματικής Σχολής. Επανήλθε ως σκηνοθέτης το καλοκαίρι του 1996 σκηνοθετώντας την τραγωδία του Σαίξπηρ Βασιλιάς Ληρ (θίασος Κ. Καζάκου).
Τελευταία καταγεγραμμένη σκηνοθετική του δουλειά υπήρξε η παράσταση Ο Φάλσταφ, μια ελεύθερη απόδοση της σαιξπηρικής κωμωδίας Οι πρόσχαρες κυρίες του Ουίνδσορ (θίασος Κ. Καζάκου, 1998).