O Χίρο Τανιγκούτσι, ένας από τους αριστοτέχνες των γιαπωνέζικων κόμικς, συγγραφέας κυρίως του έργου “A Distant Neighbourhood” (“Τα Μικρά Όνειρα της Νιότης μου”), πέθανε σήμερα σε ηλικία 69 ετών, ανακοίνωσε ο εκδότης του στη Γαλλία, ο οίκος Casterman.
Ο Tανιγκούτσι, που διακρίθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1980 με το “The Times of Botchan” και δέκα χρόνια αργότερα με το “The Lonely Gourmet” (“Το μοναχικό γεύμα”), υποβαλλόταν σε δύσκολη ιατρική αγωγή τις τελευταίες εβδομάδες, σύμφωνα με τους οικείους του.
O καλλιτέχνης που έγινε διάσημος για άλλα έργα του όπως το “The Walking Man” οδηγούσε τον αναγνώστη βαθιά στο εσωτερικό των γιαπωνέζικων γειτονιών και σε ιστορίες ανθρώπινες και γαλήνιες.
Ο Τανιγκούτσι προσήλκυσε πολλούς αναγνώστες παγκοσμίως. Οι επιρροές του στην τέχνη του σκίτσου ήταν μάλλον ευρωπαϊκές, στο πρόσωπο για παράδειγμα του Γάλλου Ζαν Ζιρό, γνωστού με το ψευδώνυμο Moebius, σκιτσογράφου και σεναριογράφου κόμικς, με τον οποίο δημοσίευσε το “Icare” (“Ίκαρος”).
Το 2015, το διεθνές φεστιβάλ κόμικς της Ανγκουλέμ, στη νοτιοδυτική Γαλλία, τον τίμησε με μεγάλο αναδρομικό αφιέρωμα. Τότε, το σύνολο των έργων του που είχαν εκδοθεί στα γαλλικά από τον οίκο Casterman πωλήθηκαν σε πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα.
Δώδεκα χρόνια νωρίτερα, ο Τανιγκούτσι είχε τιμηθεί με το βραβείο καλύτερου σεναρίου στην Ανγκουλέμ για τον πρώτο τόμο του έργου του “Τα Μικρά Όνειρα της Νιότης μου”.
Ο Τανιγκούτσι που απέσπασε πολλά βραβεία, ήταν ένας πραγματικός ιχνηλάτης μεταξύ του manga και των δυτικών κόμικς. Οικοδόμησε ένα πλούσιο και ανθρωπιστικό έργο, εξαιρετικό σε ποικιλία ύφους και είδους.
Γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1947 στο Τοτόρι της Ιαπωνίας από φτωχή οικογένεια. Άρχισε τα κόμικς το 1970 με το “A Desiccated Summer”.
Το φονικό τσουνάμι και το πυρηνικό δυστύχημα στη Φουκουσίμα το 2011 τον σημάδεψαν, όπως είχε ομολογήσει στο AFP από το μικρό εργαστήρι του στο Τόκιο που ήταν γεμάτο από βιβλία, τονίζοντας ότι παραλίγο να εγκαταλείψει τη δουλειά του γιατί δεν έβλεπε πλέον, μεσούσης μιας τέτοιας καταστροφής, την χρησιμότητα του έργου του. “Οι αναγνώστες, οι Γάλλοι κυρίως, είναι αυτοί που με ενθάρρυναν να συνεχίσω”, δήλωνε τότε.
