Σε ηλικία 80 ετών έφυγε από τη ζωή η Αμερικανίδα ποιήτρια Λουίζ Γκλικ, η οποία είχε βραβευτεί με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 2020 για τη «χαρακτηριστική ποιητική φωνή της που με την αυστηρή ομορφιά της κάνει παγκόσμια την ατομική εμπειρία».
Η ποίηση της Γκλικ χαρακτηρίζεται αυτοβιογραφική και διακρίνεται για την τεχνική ακρίβεια αλλά και την ευαισθησία πάνω στην ανθρώπινη κατάσταση με συχνές αναφορές στον μύθο. Τα έργα της περιλαμβάνουν έντονα στοιχεία από τον προφορικό λόγο, ενώ οι ιδιωματικές εκφράσεις που χρησιμοποιεί κάνουν την ποίησή της προσιτή στο ευρύ κοινό.
Γεννήθηκε στις 22 Απριλίου 1943 από οικογένεια ρωσοεβραϊκών καταβολών στη Νέα Υόρκη όπου και δημοσίευε έργα της για πάνω από έξι δεκαετίες. Έγραφε ποίηση από τα πέντε της. «Διάβασα πολύ μικρή» γράφει «Διάβαζα τις ιστορίες που μου είχαν αφηγηθεί νωρίτερα: τους ελληνικούς μύθους, τον “Μάγο του Οζ”. Προτού κοιμηθούμε ο πατέρας μου μας διάβαζε την ιστορία της Ιωάννας της Λορένης, μόνο που είχε διαγράψει το κομμάτι της πυράς». […] «Υπήρχε μια αίσθηση στο σπίτι μας ότι η τέχνη είναι κάτι ευγενές. Υπήρχε επίσης η αντίληψη της απεριόριστης δύναμης των γυναικών (ακόμη δεν έχει επιβεβαιωθεί στον κόσμο, αλλά το σπίτι μας ίσχυε με έναν τρόπο προφητικό). Και οι δύο γονείς μου γεννήθηκαν σε μητριαρχίες».
Σπούδασε στο Κολέγιο Σάρα Λόρενς και στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, χωρίς να αποφοιτήσει. Έχει τιμηθεί με όλα τα μεγάλα αμερικανικά λογοτεχνικά βραβεία (Pulitzer Prize, National Book Award, National Book Critics Circle Award, Bollingen Prize) και τη διετία 2003-2004 ήταν η «δαφνοστεφής ποιήτρια» των ΗΠΑ. Δίδασκε στα Πανεπιστήμια Γέιλ και Στάνφορντ.
Τα βιβλία της κυκλοφορούν στα ελληνικά από τις Εκδόσεις Στερέωμα.
