Πέθανε η Kατερίνα Ιατροπούλου, αγωνίστρια κατά της χούντας και κινηματική δικηγόρος.
Ηταν η δικηγόρος που αντιστάθηκε στη χούντα και υπερασπίστηκε με πάθος και αφοσίωση τα δικαιώματα των κρατουμένων, υπερασπίστηκε ανθρώπους που καταδικάζονταν με βαριά κατηγορητήρια λόγω την ιδεολογία τους, μετανάστες και πρόσφυγες και ναρκομανείς.
Η αγωνίστρια δικηγόρος γεννήθηκε στην Τρίπολη. Είχε σπουδάσει στη Νομική δίνοντας εξετάσεις σχεδόν κρυφά και εγκαταστάθηκε στα Άνω Πατήσια αρχικά, ενώ έμαθε τα Προπύλαια διαδηλώνοντας με τη Νεολαία Λαμπράκη. Όπως έλεγε η ίδια όπου υπήρχε ζωή και κίνηση ανθρώπων και ιδεών, εκεί θα την έβρισκες.
Το 1982 άρχισε να εκδίδει το περιοδικό «της Φυλακής» για τα δικαιώματα των κρατουμένων.
Σε συνέντευξη της είχε αναφέρει ότι «λίγοι παλέψαμε τη χούντα. Εγώ εντάχθηκα στο Πατριωτικό Μέτωπο ως δίαυλος επικοινωνίας μεταξύ Ρήγα Φεραίου και κάποιων ακόμα υποτυπωδών αντιστασιακών πυρήνων. Συγκεντρώναμε πληροφορίες και έντυπα, έκανα τη διανομή. Η εν γένει εμφάνισή μου βοηθούσε να περνώ απαρατήρητη, ώσπου τον Ιούνιο του ’68, δίχως να πολυκαταλάβω πώς, βρίσκομαι δαρμένη στην απομόνωση της Μπουμπουλίνας» όπου έμεινε 25 μέρες.
Διέφυγε στο Λονδίνο και το 1976 έχει επιστρέψει στην Ελλάδα και έχει ξεκινήσει να εργάζεται ως δικηγόρος. Μετακόμισε στα Εξάρχεια και είχε το γραφείο της στην οδό Ναυαρίνου.
Γνωρίστηκε με τον γερμανό αγωνιστή Ρολφ Πόλε τον οποίο και παντρεύτηκε. Ο Πόλε είχε διαφύγει στην Ελλάδα όταν αφέθηκε ελεύθερος μετά από ομηρία πολιτικού του CDU καθώς είχε καταδικαστεί το 1974 δύο χρόνια μετά την προφυλάκιση του, σε εξήμισι χρόνια φυλακή για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση, κατοχή όπλων και υποστήριξη της Φραξιάς Κόκκινος Στρατός (RAF). Ο ίδιος ο Πόλε αρνιόταν κατηγορηματικά ότι ήταν υποστηρικτής της. Όταν του ζητήθηκε από τον δικαστή να παράσχει πληροφορίες για τον εαυτό του, διάβασε τους στίχους του τραγουδιού Mein Name ist Mensch (Το όνομά μου είναι Άνθρωπος).
Ο Πόλε συνελήφθη στην Ελλάδα το 1976, όπου αρχικά το Συμβούλιο Εφετών Αθηνών απέρριψε το αίτημα για την έκδοσή του στην Γερμανία. Τελικά εκδόθηκε στη Γερμανία με απόφαση του Αρείου Πάγου και το 1982 αφέθηκε ελεύθερος μετά από έξι χρόνια φυλάκισης. Εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Ελλάδα και στην Αθήνα όπου εργάστηκε ως καθηγητής γερμανικών και μεταφραστής. Παντρεύτηκε με την Κατερίνα Ιατροπούλου η οποία ήταν μέλος της ομάδας υπεράσπισής του όταν ήταν να εκδοθεί στην Γερμανία.
Στη συνέντευξή της η Κατερίνα Ιατροπούλου σημείωνε πως τα Εξάρχεια παίξανε σπουδαίο ρόλο μεταπολιτευτικά, έφτιαξαν συνειδήσεις. Ήταν επίσης –κι εν μέρει παραμένουν– καταφύγιο και άσυλο κάθε διαφορετικού. Αντικατέστησαν, επίσης, την Αριστερά σε μια σειρά ζητήματα που εκείνη σνόμπαρε (φυλακές, σεξουαλικότητα, πορνεία, αποποινικοποίηση ουσιών, ψυχασθένεια, άρνηση στράτευσης κ.λπ.).
«Άσε που και ως γειτονιά είναι πολύ ιδιαίτερα, με γωνιές μοναδικές. Αλλάξανε, βέβαια, πια, όπως όλα, ίχνη όμως του παλιού χαρακτήρα τους συναντάς ακόμα Σάββατα στην Καλλιδρομίου στη λαϊκή, στη Μουριά, στον Ηριδανό, στην πλατεία και στα στέκια ολόγυρα. Θυμάμαι τη νύχτα της δολοφονίας του Γρηγορόπουλου, οπότε έσμιξαν αι γενεαί των Εξαρχείων πάσαι. Τίποτα δεν χάνεται τελικά, η μνήμη παραμένει ζωντανή σε αυτή την πόλη και στα δύσκολα αφυπνίζεται»
«Όχι, δεν νιώθω τελικά πως υπήρξα κάποιο ιδιαίτερο άτομο. Απλώς αντιστάθηκα» είχε πει η Κατερίνα Ιατροπούλου μιλώντας για τη ζωή της.
