Έφυγε από τη ζωή η αντιστασιακός και συγγραφέας Αργυρώ Πολυχρονάκη-Κοκοβλή, μια θρυλική μορφή της μεταπολεμικής περιόδου μαζί με το άνδρα της Νίκο Κοκοβλή. Η Αργυρώ Κοκοβλή έφυγε στα 94 της, και η κηδεία της θα γίνει αύριο Δευτέρα.
Πέρα από το πλούσιο συγγραφικό της έργο είχε συμβάλλει σημαντικά στη δημιουργία του Μουσείου Εθνικής Αντίστασης στο Θέρισσο και στη διατήρηση της ιστορικής κληρονομιάς.
Η Αργυρώ Κοκοβλή γεννήθηκε στη Δρακώνα Κεραμειών και συμμετείχε από νωρίς στην αντίσταση μέσα από τις γραμμές της ΕΠΟΝ.
Το 1947 συλλαμβάνεται και κρατείται στη φυλακή και στις αρχές του 1948 βγαίνει στο βουνό και εντάσσεται στο Δημοκρατικό Στρατό όπου και γνωρίζει το μετέπειτα σύζυγο της Νίκο.
Είναι από τους λιγοστούς φυγάδες που παραμένουν στην παρανομία και μετά το τέλος του εμφυλίου κάνοντας πολιτική δουλειά (έκδοση προκηρύξεων).
Μένουν καταδιωκόμενοι και επικηρυγμένοι μέχρι το 1962 (16 χρόνια) όταν και δραπέτευσαν κρυφά στο εξωτερικό μαζί με τέσσερις ακόμα συντρόφους τους ύστερα από εντολή της Κ.Ε. του ΚΚΕ.
Μετά από έξι μηνών περιπέτειες έφθασαν στη Σοβιετική Ένωση, όπου έζησαν 14 χρόνια. Επαναπατρίστηκαν το 1976.
Ο Νίκος ήταν πτυχιούχος Οικονομικών Επιστημών και η Αργυρώ Κοινωνικών Επιστημών και Δημοσιογραφίας. Έγραψαν μαζί τα βιβλία: Βάσανα και καημοί, Στα βουνά της Κρήτης και στην παρανομία, ΕΣΣΔ – Προσδοκίες και πραγματικότητα, Μνήμες που ποτέ δεν σβήνουν, και το “Άλλος δρόμος δεν υπήρχε” που έγινε και ντοκιμαντέρ.
Την Αργυρώ Κοκοβλή αποχαιρετά με ανακοίνωσή του ο ΣΥΡΙΖΑ Χανίων:
«Η συντρόφισσα Αργυρώ Κοκοβλή δεν είναι πια μαζί μας. Για την αγωνίστρια της Λευτεριάς κλαίνε τα βουνά της Κρήτης. Για την αγωνίστρια του σοσιαλισμού και της δικαιοσύνης μιλά κάθε δρόμος των Χανίων. Για την θαρραλέα υπερασπίστρια των ανανεωτικών ιδεών ξέρει η στέπα της Τασκένδης. Για την αφοσιωμένη μητέρα κυλά το δάκρυ του γιου της Γιώργου. Εμείς, οι συντρόφισσες και οι σύντροφοι της στον ΣΥΡΙΖΑ Χανίων, την αποχαιρετούμε σιωπηλοί. Με τους ώμους σκυφτούς από τη βαριά της πολιτική κληρονομιά, με την καρδιά γεμάτη από την αγάπη της, με το βήμα σταθερό στο μονοπάτι που εκείνη χάραξε. Γιατί, Αργυρώ μας, το ξέρουμε: άλλος δρόμος δεν υπάρχει!».
O Πάνος Σκουρλέτης:
«Η συντρόφισσά μας Αργυρώ Πολυχρονάκη – Κοκοβλή ήταν ένα παράδειγμα προς μίμηση για κάθε άνθρωπο που πιστεύει στην ανάγκη για έναν καλύτερο κόσμο και τη δυνατότητα της Αριστεράς να τον δημιουργήσει. Όλη η ζωή της ήταν συνυφασμένη με τους αγώνες της Αριστεράς, με τις αγωνίες, τα βάσανα, τις ελπίδες που αναδύθηκαν σε μια μακρόχρονη, κρίσιμη, ιστορική διαδρομή της χώρας μας και του αριστερού κινήματος πριν και μετά τον πόλεμο. Αυτό το κίνημα το υπηρέτησε τις τελευταίες δεκαετίες μέσα από τις γραμμές της κομμουνιστικής ανανέωσης, επίμονη στην αποκάλυψη σημαντικών πλευρών των αγώνων του λαού μας και με κριτικό πνεύμα. Χαμογελαστή και αισιόδοξη, θα μας θυμίζει πάντα ότι άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Στον γιο σου τον Γιώργο και στα εγγόνια σου, εκφράζω τη βαθιά μου λύπη και τα συλλυπητήριά μου».
