Σε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον συμπέρασμα σχετικά με την ανάκαμψη των κοραλλιογενών υφάλων, σε περιοχές που αυτοί έχουν αποδεκατιστεί εξαιτίας της ανθρώπινης δραστηριότητας και κυρίως του ψαρέματος με δυναμίτη, κατέληξαν ερευνητές από την Ινδονησία και το Ηνωμένο Βασίλειο.
Σύμφωνα με τις παρατηρήσεις τους στους κοραλλιογενείς υφάλους του νοτίου Σουλαβέζι της Ινδονησίας, γύρω από το νησί Πουλάου Μποντοσούα, οι περιοχές στις οποίες εφαρμόστηκε το πρόγραμμα υποβοηθούμενης αποκατάστασης MARS, οι πληθυσμοί των κοραλλιογενών υφάλων έπειτα από τέσσερα χρόνια εντατικής προσπάθειας ανέκαμψαν. Τα κοράλλια της περιοχής είχαν διαλυθεί και συνθλιβεί, πριν από τριάντα ολόκληρα χρόνια και στον βυθό της περιοχής είχαν μείνει οι γνωστοί λευκοί σκελετοί τους.
Όμως, όπως αναφέρεται στην σχετική δημοσίευση στην επιθεώρηση Current Biology, το σύστημα υποβοηθούμενης αποκατάστασης, κατάφερε να «αναζωογονήσει» τους υφάλους και τους βοήθησε να αναπτύσσονται τελικά μέσα στην τετραετία με τον ίδιο ρυθμό που αναπτύσσονται οι κοντινοί τους υγιείς ύφαλοι.
Το πρόγραμμα αποκατάστασης MARS, έχει μια σχετικά απλή λογική, η οποία όμως κατά τα φαινόμενα λειτουργεί. Οι ειδικοί παίρνουν θραύσματα ζωντανών κοραλλιών από άλλους υφάλους, τα τοποθετούν σε ένα εξαγωνικό χαλύβδινο πλέγμα (reef stars) και στη συνέχεια τα «μεταμοσχεύουν» στις περιοχές που οι ύφαλοι έχουν μείνει μόνο σκελετοί κοραλλιών. Σταδιακά τα κοράλλια αυτά, σταθεροποιούν τα απομεινάρια των νεκρών υφάλων και προοδευτικά επεκτείνονται πάνω σε αυτόν αναζωογονώντας τον.
Σε έναν χρόνο μέσα τα μικρά αυτά κομμάτια κοραλλιών έχουν γίνει κανονικές αποικίες, ενώ τον επόμενο χρόνο επεκτείνονται τόσο που καλύπτουν την απόσταση και έρχονται σε επαφή με τα κοράλλια των γειτονικών υγιών υφάλων. Μέσα σε τέσσερα χρόνια έχουν καταφέρει να αναπτυχθούν τόσο που δεν καταλαβαίνει κανείς ότι οι ύφαλοι αυτοί ήταν κάποτε χωρίς ζωή.
Βέβαια η μελέτη των ειδικών έχει και κάποιους περιορισμούς, δεδομένου του γεγονότος, ότι για να επιτευχθούν αυτά τα αποτελέσματα χρησιμοποιήθηκε μόνο ένα είδος κοραλλιού, οπότε δεν είναι ξεκάθαρο εάν το ίδιο μπορεί να συμβεί και με άλλα είδη. Ένας άλλος περιορισμός είναι πως το είδος που χρησιμοποιήθηκε είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο στην λεύκανση των κοραλλιογενών υφάλων, που είναι το αποτέλεσμα της ανόδου της θερμοκρασίας των υδάτων εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής.
Όπως σημειώνουν οι ειδικοί για το θέμα αυτό, υπάρχουν κάποιες ενδείξεις ότι η αντοχή των κοραλλιών σε υψηλότερες θερμοκρασίες μπορεί επίσης να αυξηθεί με φυσικό τρόπο. Το κατά πόσον αυτή η προσαρμογή των κοραλλιών μπορεί να συμβαδίσει με την αύξηση της θερμοκρασίας των ωκεανών θα εξαρτηθεί από την παγκόσμια δράση για τη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα.
Διαβάστε επίσης:
