Περί προστασίας

Ολοι μιλούν για εξυγίανση, όλοι ζητούν το 50-50 στη διαιτησία, όλοι κόπτονται για καθαρό ποδόσφαιρο στην Ελλάδα. Ομως επειδή όλοι ξέρουν πολύ καλά πώς γίνονται οι δουλειές στους διαδρόμους της ΕΠΟ, κανείς δεν εμπιστεύεται κανέναν και μένουν όλοι στα λόγια και στις υποσχέσεις. Τι κάνουν στην πράξη; Ψάχνονται στο παρασκήνιο ποιος θα γίνει αφεντικό στα κέντρα αποφάσεων, ποιος θα ελέγχει τις ποδοσφαιρικές ενώσεις ανά την Ελλάδα για να κάνει το κουμάντο στην ομοσπονδία, με απώτερο σκοπό να μπορεί να ελέγχει την ΚΕΔ, δηλαδή τη διαιτησία.

Για να τα καταφέρουν όλα αυτά χρειάζονται λυκοφιλίες, πρόσκαιρες συμμαχίες και κυρίως τα απαραίτητα «όργανα», δηλαδή τους κατάλληλους ανθρώπους στις κατάλληλες θέσεις. Κι αυτούς κυνηγούν – αναζητούν όλοι, δήθεν για την προστασία της ομάδας τους. Δηλαδή το λιγότερο να παίρνουν τα σπόρια από τους διαιτητές και ταυτόχρονα να μη δίνουν ούτε ψίχουλα στους υπόλοιπους.

Σε ό,τι έχει να κάνει με το σήμερα, ποικίλες αντιδράσεις προκάλεσε η φερόμενη συνεργασία του Βαγγέλη Μαρινάκη με τον Γιάννη Παπαδόπουλο, τον άνθρωπο που λέγεται ότι ελέγχει ενώσεις, μιλάει με διαιτητές και γενικά τον αποκαλούν διάδοχο του Θωμά Μητρόπουλου, στις πιο… σύγχρονες παράγκες του ελληνικού ποδοσφαίρου. Και τον οποίο κατήγγειλε πολλές φορές η ΠΑΕ Ολυμπιακός διά του πρώην αντιπροέδρου της Αλ. Κούγια ως τον «αρχηγό εγκληματικής οργάνωσης στο ποδόσφαιρο». Ο Παπαδόπουλος λοιπόν βρισκόταν στο πλευρό του πρώην μεγαλομετόχου της ΑΕΚ Δ. Μελισσανίδη όλα τα χρόνια παρουσίας του στην Ενωση. Στα τέλη Σεπτεμβρίου έσπασε τη συνεργασία του με την ΑΕΚ και τον Μ. Ηλιόπουλο και φέρεται να τα βρήκε με τον Ολυμπιακό, που σχεδόν κάθε Κυριακή τον κατηγορούσε για όλα τα δεινά του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Ομως καμία σημασία δεν έχουν όλα αυτά. Και δεν έχουν γιατί, όπως διατυμπανίζουν οι παράγοντες, τέτοιες κινήσεις γίνονται όχι για να ευνοηθούν οι ομάδες τους αλλά για να τις… προστατέψουν. Από ποιους άραγε; Αφού οι ίδιοι κρατούν και τα μαχαίρια και τα καρπούζια…