Επειδή ο κύριος Μητσοτάκης αναφέρεται στην ανάρτησή του για τη σημερινή επέτειο στα “μηνύματα των αγωνιστών κατά της δικτατορίας”, θα τον παρακαλούσα, μιας κι έτυχε να ανήκω στο είδος που αναφέρει και τιμά μάλιστα ως ήρωες, φάρους και λοιπά επικά, να μη με μπλέκει με όσα γράφει. Θα έλεγα μάλιστα ότι αυτά τα περί ηρώων, που μυρίζουν μουσείο και κολακεία, καλό είναι να αποφεύγονται γενικώς, γιατί κρύβουν με ωραίες λέξεις άσχημες προθέσεις, αλλά φοβάμαι ότι δεν πρόκειται να το καταλάβει. Να μη με μπλέκει πάντως:
Πρώτον, διότι ψευδώς, ψευδέστατα, παραλείποντας ακόμα και τη λέξη χούντα από την ανάρτησή του, διατείνεται ότι στις 24 του Ιούλη “ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αποκαθιστούσε τη δημοκρατία στην πατρίδα μας”. Όταν είναι γνωστό πόσους και τι αγώνες, πόσα μαρτύρια, πόσο αίμα, πόσες φυλακές και εξορίες, πόσο ΕΑΤ ΕΣΑ, πόσες τραγωδίες κόστισε η ανατροπή της χούντας και η αποκατάσταση της δημοκρατίας.
Είναι επίσης γνωστή η επίμονη σιωπή του Καραμανλή σε όλη τη διάρκεια της νύχτας των συνταγματαρχών. Και είναι άλλο πράγμα ο ρόλος του Καραμανλή στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης και εντελώς άλλο η επιδεκτική απουσία του στους αγώνες για την ανατροπή της χούντας.
Δεύτερον, ο λαϊκισμός και ο διχασμός, που πρωταγωνιστούν στην ανάρτησή του, θα έπρεπε να ξέρει, κι αν δεν ξέρει να του το πουν, ότι ήταν ακριβώς το αιματοβαμμένο άλλοθι της χούντας για τα ανείπωτα που διέπραξε. Ο πόλεμος κατά του λαϊκισμού και του διχασμού, οι εμπύρετες κραυγές για το δεσμό ελευθερίας και ευθύνης, η εξύμνηση της ασφάλειας, με τη βοήθεια του γύψου, είχαν εξέχουσα θέση στον εργαλειοθήκη της χούντας. Και η επίκλησή τους από το σημερινό πρωθυπουργό δεν δείχνει τίποτε καλό για τα έργα και τις προθέσεις του.
Τρίτον, η δικαιολόγηση της ακρίβειας και της ενεργειακής ανασφάλειας ως “εξωγενών” προκλήσεων, που η κυβέρνησή του αντιμετωπίζει μάλιστα με επιτυχία, προσθέτει στις ιστορικές ανακρίβειες για το χτες και τα καθαρά ψέματα για το σήμερα. Βεβαιότητα που ενισχύει ο αυτοθαυμασμός του για το -δικό του- κράτος δικαίου, τα στοχευμένα μέτρα για την κοινωνία, την ανάταξη της οικονομίας και άλλα συναφή. Ο καθρέφτης στον οποίο ο κύριος Μητσοτάκης αντικρύζει την Ιστορία, την πολιτική του, τις ιδέες του και τον εαυτό του, είναι δυστυχώς γι’ αυτόν και για μας αδιόρθωτα και επικίνδυνα παραμορφωτικός.
Συνεπώς, τέταρτον, δεν έχουμε καθήκον γενικώς να προστατέψουμε σήμερα τη Δημοκρατία από το ψέμα και τη δημαγωγία, αλλά από το ψέμα και τη δημαγωγία -και άλλα πολύ χειρότερα- του κυρίου Μητσοτάκη. Ως εκ τούτου, θα ήθελα να μη με τιμά ως φάρο και δεν ξέρω γω τι άλλο, να μη με ακούει -ακούει, έτσι γράφει, τους ήρωες!- να μη με θυμάται και εν γένει να μη με μπλέκει με την ποιότητα της στάσης και των λόγων του.
ΥΓ. Υποθέτω ότι παρόμοιες απόψεις έχουν και χιλιάδες άλλοι “ήρωες”, αλλά προφανώς δεν έχω κανένα δικαίωμα να τους εκπροσωπώ με οποιονδήποτε τρόπο. Εξ ου και ο προσωπικός τόνος.
πηγή avgi.gr