Πέντε φιλμ που ξεχωρίζουν στο 65ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Πέντε φιλμ που ξεχωρίζουν στο 65ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Η τρυφερή επανασύνδεση ενός πατέρα με την κόρη του, ένα ισπανικό δράμα τσεχοφικών αποχρώσεων, μια πρωτότυπη αντιμετώπιση πένθους, ένας σύγχρονος Άμλετ και μια παράξενη ερωτική ιστορία συνθέτουν το δραματουργικό τοπίο των πέντε ταινιών που σας προτείνουμε από το επερχόμενο κινηματογραφικό φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Το «Βασίλειο» (The Kingdom) της γαλλίδας Ζιλιάν Κολονά που θα προβληθεί στους Ανοιχτούς Ορίζοντες διαδραματίζεται στην Κορσική του 1995. Εκεί η έφηβη Λεσιά οδηγείται από έναν άγνωστο της άντρα σε μια απομονωμένη έπαυλη όπου βρίσκει τον πατέρα της, ο οποίος κρύβεται για να αποφύγει τον πόλεμο που έχει ξεσπάσει στον υπόκοσμο. Καθώς σφίγγει ο κλοιός γύρω τους και ο θάνατος χτυπά με όλη του τη δύναμη, πατέρας και κόρη θα μάθουν να αντιμετωπίζουν, να κατανοούν και να αγαπάνε ο ένας τον άλλον. Η ταινία θα κυκλοφορήσει αργότερα στις ελληνικές αίθουσες από το Cinobo.

Στα «Νεκρά φύλλα» (The Undergrowth) της ισπανίδας Μάκου Ματσίν, που θα παιχτούν στις ειδικές προβολές του τμήματος «Film Forward», τρεις αδελφές, η Κάρμεν, η Έλσα και η Μόρα καλλιεργούν στα Κανάρια Νησιά την γη που κληρονόμησαν από τους γονείς τους. Το νησί έχει μητριαρχικό χαρακτήρα αφού οι περισσότεροι άνδρες έχουν ξενιτευτεί. Οι αδερφές έρχονται αντιμέτωπες με την αντιφατική φύση της κληρονομιάς, συγχρόνως καθήκον, βάρος και μελλοντική υπόσχεση για μια βιώσιμη ύπαρξη. Στο μεγάλου μήκους ντεμπούτο της η Μάκου Ματσίν μετεωρίζεται διακριτικά μεταξύ του ντοκιμαντέρ παρατήρησης και της στρατευμένης σκηνοθεσίας. Μέσω της ανοικοδόμησης ενός νέου κόσμου οι τρόποι που επιστρατεύουν οι τρεις γυναίκες για την αντιμετώπιση της ζωής εξιστορούνται μέσα από το σώμα. Μια τσεχοφική ταινία στην οποία οι λέξεις είναι μετρημένες, ενώ τα μέρη και οι άνθρωποι αποκαλύπτονται μέσα από εικόνες και αλληγορίες. Τα πεσμένα φύλλα δηλώνουν το πέρασμα, αλλά και το πέρας του χρόνου.

Με το «Φως-φάντασμα» (Ghostlight) των Κέλι Ο’Σάλιβαν και Άλεξ Τόμσον που συμμετέχει στους Ανοιχτούς Ορίζοντες, γινόμαστε μάρτυρες της μάχης που δίνει ένας δύσθυμος μεσήλικας εργάτης να διαχειριστεί την πρόσφατη απώλεια του γιου του. Καθώς παράλληλα έχει να αντιμετωπίσει την παραβατική συμπεριφορά της έξυπνης αλλά ατίθασης κόρης του, βυθίζεται όλο και περισσότερο στην οργή και στη μοναξιά, ώσπου, συμπτωματικά, μπλέκει με μια ερασιτεχνική θεατρική ομάδα που κάνει πρόβες κοντά στο εργοτάξιο όπου εργάζεται, ανεβάζοντας «Ρωμαίο και Ιουλιέτα». Από το δίδυμο του «Sain Frances», το φιλμ είναι ο ορισμός του ανεξάρτητου σινεμά: γυρισμένη με λιτή αφήγηση και με όχημα ένα σενάριο γεμάτο από αξιομνημόνευτες ατάκες, η ταινία αφηγείται μια γλυκόπικρη ιστορία συμφιλίωσης και υπέρβασης του τραύματος διά της λυτρωτικής δύναμης της τέχνης. Κι ακόμα, αποτελεί μια χαμηλόφωνη ωδή στον παρεξηγημένο θεσμό της οικογένειας. Το γεγονός ότι οι τρεις βασικοί πρωταγωνιστές –πατέρας, μητέρα και κόρη– είναι οικογένεια στην πραγματική ζωή προσδίδει στην ταινία επιπλέον συναισθηματική φόρτιση.

Επίσης στους Ανοιχτούς Ορίζοντες προβάλλεται το «Κάθε εσύ και κάθε εγώ» (Every You Every Me) του γερμανού Μίκαελ Φέτερ. Εδώ η Ναντίν και ο Πάουλ, εργάτες σε δυστοπικό εργοστάσιο εξόρυξης κάρβουνου, είναι παντρεμένοι επί επτά χρόνια και μεγαλώνουν δύο παιδιά. Ο γάμος τους, λόγω της παρορμητικής συμπεριφοράς του Πάουλ, της πιεστικής καθημερινότητας και της συναισθηματικής απόστασης που φέρνει ο χρόνος, απειλείται. Με έκδηλη μελαγχολία και προφανή συμπόνια για τους δυο πρωταγωνιστές η ταινία παρακολουθεί το χρονικό της διάλυσης ενός γάμου, αλλά και της προσπάθειας του ζεύγους (ιδίως της Ναντίν), να σωθεί μια πληγωμένη μα βαθιά και ουσιαστική σχέση. Εντυπωσιακό ντεμπούτο ενός νεαρού σκηνοθέτη, που διεισδύει με απρόσμενη ωριμότητα στο μυστήριο που συνιστά η σχέση ενός ζεύγους, συνυφαίνοντας το μεταφυσικό στοιχείο –ο άνδρας αλλάζει μορφή ανάλογα με το πώς τον βλέπει η γυναίκα, άλλοτε ως ενήλικα κι άλλοτε ως έφηβο ή ακόμα και ως ταύρο– με το γειωμένο, αυστηρό κοινωνικό δράμα.

Τέλος, το ρουμάνικο «Εκεί που πάνε οι ελέφαντες» (Where Elephants Go) των Καταλίν Ροτάρου και Γκάμπι Σάργκα, η συγκυρία στην οποία βρίσκεται μια οικογένεια που μαστίζεται από την αρρώστια και την φτώχια είναι απελπιστική. Ώσπου μια μέρα εμφανίζεται στη ζωή τους ο Μαρσέλ, ένας ψυχρός θεατρικός συγγραφέας που θα αλληλεπιδράσει μαζί τους. Ο ξενόφερτος επισκέπτης θα αρχίσει να αμφισβητήσει τις πεποιθήσεις του, λόγω της ακαταμάχητης επιθυμίας της κόρης της οικογένειας να αδράξει τη ζωή της με όλο της το είναι. Μια σύνθετη εκδοχή ενός ευάλωτου αλλά και αλαζόνα σύγχρονου Άμλετ, και μια σειρά από συνειδησιακά και άκρως συναρπαστικά κινηματογραφικά παιχνίδια που υφαίνουν μια μοναδική ιστορία για το μυστήριο της ύπαρξης.

Documento Newsletter