Κάθε αύξηση του κατώτατου µισθού είναι προφανώς ευπρόσδεκτη για όλους όσοι θα ωφεληθούν. Και ένα πενηντάρικο παραπάνω στην Ελλάδα της κινεζοποίησης είναι υπόθεση.
Επίσης, προφανώς ο Κυριάκος Μητσοτάκης, οι κολαούζοι και οι λογογράφοι του προσπαθούν κυριολεκτικά να βγάλουν από τη µύγα ξίγκι. Γιατί άλλο είναι να δηλώνεις µε ακροβασίες ότι η αύξηση του κατώτατου µισθού «ισοδυναµεί µε µια συνολική αύξηση 9,7% σε σχέση µε τον κατώτατο µισθό του 2021» και άλλο να ξεχνάς, πολύ βολικά, ότι ο πληθωρισµός που πέρυσι ήταν αρνητικός φέτος ακούµπησε το 8,9%, που σηµαίνει ότι ο πληθωρισµός έχει ήδη φάει το πενηντάρικο που έδωσες!
Παρότι ο Μητσοτάκης και οι συν αυτώ φαίνεται να πιστεύουν ότι µπορούν να πλασάρουν ως απόλυτη αλήθεια ό,τι κάθε φορά αποφασίσουν, η πραγµατικότητα είναι πλέον πολύ ζόρικη για να επιτρέψει να την εµφανίζουν κατά πώς τη φαντασιώνονται µερικά κολεγιόπαιδα που αγνοούν βασικές ανάγκες της καθηµερινότητας.
Μια αύξηση µισθού λοιπόν δεν κρίνεται στατικά από ένα νούµερο που εκφωνείται σε τηλεοπτικές δηλώσεις, αλλά από το κοινωνικό πλαίσιο µέσα στο οποίο θα αποδειχτεί αρκετή ή απλώς… ασπιρίνη. Και το πλαίσιο στην καθηµερινότητα της σηµερινής Ελλάδας καθορίζεται από τα καύσιµα που… πετάνε, τις αυξήσεις τιµών για τα βασικά που χρειάζεται µια οικογένεια για την επιβίωσή της, τα ενοίκια που έχουν φτάσει στον θεό και τις τιµές της µεγαβατώρας που µας καίνε. Για αυτά όµως ούτε λέξη από τον λαλίστατο!
∆εν είναι τυχαίο ότι οι λογογράφοι τού πρωθυπουργού απέφυγαν όπως ο διάβολος το λιβάνι κάθε αναφορά σε αυτές τις κρίσιµες για την καθηµερινότητά µας παραµέτρους. Οτι το (µεικτό!) πενηντάρικο της αύξησης του κατώτατου µισθού δεν τοποθετήθηκε στο πλαίσιο της κοινωνικής πραγµατικότητας µέσα στην οποία ζούµε αλλά έγινε πολύ µελετηµένα… κάλυµµα µέσα στο οποίο έστω και για λίγες ηµέρες επιχειρείται να κρυφτούν τα προβλήµατα για να ντερλικώσουν µε την ησυχία τους το Πάσχα οι βουλευτές της Ν∆ και οι παρατρεχάµενοί τους, έχοντας ένα παραµυθάκι να ταΐσουν τους ψηφοφόρους τους.
Σύντοµα πάντως θα διαπιστώσουν ότι, για άλλη µια φορά, δεν τα λογάριασαν καλά. Γιατί όταν σε µια χώρα µε κατώτατο µισθό 713 ευρώ η µεγαβατώρα κοστίζει 256 ευρώ παρά κάτι ψιλά και στη Γερµανία µε υπερδιπλάσιο κατώτατο µόνο… 120, δηλαδή κάτω από τα µισά, το πολιτικό συµπέρασµα για την κυβέρνηση είναι απλό: η κατάσταση τους έχει ξεφύγει, απέχει πολύ λίγο από το να είναι τα πάντα εκτός ελέγχου και ο επικεφαλής της είναι καιρός να µαζεύει τα πράγµατά του.
