Πέμπτη φάλαγγα. Με τρεις γιους σε ηλικία στρατεύσιμη, δεν τους δίνω για κρέας στα κανόνια. Εφεδρείες στον πόλεμο μέχρις εσχάτων που αποφάσισε ένα αποκαλούμενο προπύργιο του δυτικού πολιτισμού, το οποίο όμως δεν αναγνωρίζει καμία ανεκτικότητα, το ιερό και όσιο του Διαφωτισμού.
Τίποτε δεν ακούγεται τυχαία. Η σύγκρουση μαίνεται και η ελληνική κυβέρνηση έχει ήδη πάρει θέση. Σιωπά (μονόπλευρα) όχι μόνο στη σφαγή αμάχων αλλά και στο ενδεχόμενο εμπλοκής σε περιφερειακό πόλεμο.
Οσο κι αν ξεσκονίζουν κάποιοι τακτικά περικεφαλαίες και σάρισες, η Μέση Ανατολή πέφτει πολύ μακριά για να υποκαταστήσει την υπεράσπιση πατρίδας που διατρέχει κίνδυνο. Κατασκευάζεται ένας εχθρός εκεί όπου κάποτε ευδοκιμούσαν ίσες αποστάσεις και διάλογος με όλους. Εδαφος για προνομιακή παρέμβαση διπλωματικού κατευνασμού. Το ίδιο συνέβη και στο βορεινό μέτωπο, στα εδάφη της Ουκρανίας που δέχτηκαν τη ρωσική εισβολή.
Πέμπτη φάλαγγα λοιπόν. Ετσι χαρακτηρίζονται όσοι επιθυμούν και επιδιώκουν την ειρηνική συνύπαρξη. Η Συμφωνία των Πρεσπών έχει πτυχές που μένουν ακόμη ανοιχτές, ενώ η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν την καταγγέλλει παρά τις προεκλογικές διακηρύξεις. Από την άλλη, ο Μίτσκοσκι συντηρεί μια υποβόσκουσα έξαρση, διατηρώντας κι αυτός την εθνικιστική εκμετάλλευση της –λυμένης διπλωματικά– διαμάχης του ονόματος Μακεδονία. Απομένει για να ξεκαθαρίζουν τους «πεμπτοφαλαγγίτες» και στις δύο πλευρές των συνόρων. Παιχνίδι να γίνεται και στις κατά Μητσοτάκη «θαλάσσιες ζώνες» του Αιγαίου και της ΝΑ Μεσογείου. Πίσω από κλειστές πόρτες, έχοντας κάλυψη το προπύργιο της Δύσης για τους ριψάσπιδες πεμπτοφαλαγγίτες.
Πέμπτη φάλαγγα πάντως έχουμε ήδη. Βιώνουμε τον πόλεμο που μας έχει κηρύξει από καιρό στους μισθούς, στο ράφι, το φως και οσονούπω το νερό. Φάγαμε το «λίπος» των καταθέσεων στα μνημόνια και το μαχαίρι έφτασε πια στο κόκαλο. Σε αυτό τον πόλεμο όλοι επιλέγουμε θέση. (Διπλή η ανάγνωση του κειμένου για όσους ενδιαφέρονται και για τα τεκταινόμενα στα αντιπολιτευτικά κόμματα)