Στην αποκάλυψη ότι το «Πάρκο Ναυτικής Παράδοσης» αντί ναυτικού μουσείου θα αξιοποιηθεί ως… ψυχαγωγικό πάρκο προβαίνει ο καθηγητής στη σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του ΕΜΠ Νίκος Μπελαβίλας, αναδεικνύοντας για ακόμη μια φορά την λογική εμπορευματοποίησης που χαρακτηρίζει την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Πολιτισμού και τη δημοτική αρχή του Πειραιά.
«Στον Φαληρικό Όρμο αποφασίστηκε να κατασκευαστεί το «Πάρκο Ναυτικής Παράδοσης». Δεν θα είναι ακριβώς ναυτικό μουσείο αλλά κάτι σαν ψυχαγωγικό πάρκο με ιστορικά πλοία όπου το «Αβέρωφ» ή η τριήρης «Ολυμπιάς» θα παίζουν τον ρόλο της κερδοφόρας εμπορικής ατραξιόν. Συν τοις άλλοις με άγνωστα κριτήρια – το θρυλικό αντιτορπιλικό «Βέλος» αποκλείστηκε αλλά το πειραιώτικο εμπορικό «Liberty» του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου θα απομακρυνθεί από τον φυσικό του χώρο το λιμάνι του Πειραιά για να μεταφερθεί εκεί. Το πάρκο αυτό, με ένα θεόρατο κτίριο ύψους επτά ορόφων (!!!), μπαρ, ουζερί και ταβέρνες θα το χειριστεί ιδιώτης δωρητής, θα το κατασκευάσει και θα έχει και καθοριστικό ρόλο στο μελλοντικό διοικητικό συμβούλιο του φορέα. Το δε Υπουργείο Πολιτισμού αγνοείται. Δεν συμμετέχει ούτε στον σχεδιασμό, ούτε στη διοίκηση παρότι το πάρκο θα φιλοξενεί πλοία-μνημεία», επισημαίνει μεταξύ άλλων ο κ. Μπελαβίλας και καταλήγει επισημαίνοντας μεταξύ άλλων: « Είναι αδιανόητο τη ναυτική ιστορία να τη χειρίζονται ερασιτέχνες «δωρητές» ή δωρητές με αδιαφανείς όρους και με μία κυβέρνηση η οποία δεν έχει πλέον ούτε την ικανότητα ούτε την αξιοπιστία να κάνει έστω και μία σοβαρή δουλειά».
Ακολουθεί η ανάρτηση του Νίκου Μπελαβίλα:
Ένα ναυτικό λούνα-πάρκ αντί για διεθνές ναυτικό μουσείο.
Στον Φαληρικό Όρμο αποφασίστηκε να κατασκευαστεί το «Πάρκο Ναυτικής Παράδοσης». Δεν θα είναι ακριβώς ναυτικό μουσείο αλλά κάτι σαν ψυχαγωγικό πάρκο με ιστορικά πλοία όπου το «Αβέρωφ» ή η τριήρης «Ολυμπιάς» θα παίζουν τον ρόλο της κερδοφόρας εμπορικής ατραξιόν. Συν τοις άλλοις με άγνωστα κριτήρια – το θρυλικό αντιτορπιλικό «Βέλος» αποκλείστηκε αλλά το πειραιώτικο εμπορικό «Liberty» του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου θα απομακρυνθεί από τον φυσικό του χώρο το λιμάνι του Πειραιά για να μεταφερθεί εκεί. Το πάρκο αυτό, με ένα θεόρατο κτίριο ύψους επτά ορόφων (!!!), μπαρ, ουζερί και ταβέρνες θα το χειριστεί ιδιώτης δωρητής, θα το κατασκευάσει και θα έχει και καθοριστικό ρόλο στο μελλοντικό διοικητικό συμβούλιο του φορέα. Το δε Υπουργείο Πολιτισμού αγνοείται. Δεν συμμετέχει ούτε στον σχεδιασμό, ούτε στη διοίκηση παρότι το πάρκο θα φιλοξενεί πλοία-μνημεία. ‘
Η απόφαση για τη δημιουργία ενός θαλάσσιου μουσείου στο Δέλτα Φαλήρου ξεκινά από το Ναυτικό Μουσείο Ελλάδος και το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού πριν σχεδόν τριάντα χρόνια. Επιβεβαιώθηκε με δύο σχεδιασμούς και σχετικές μελέτες το 2004 και το 2017 και σε αυτό συμφωνούσαμε όλοι όσοι συμμετείχαμε στους μητροπολιτικούς σχεδιασμούς της Αθήνας και του Πειραιά. Ουδείς όμως εννοούσε ότι τελικά αντί για ένα διεθνούς εμβέλειας ναυτικό μουσείο, παράρτημα και συνέχεια του Ναυτικού Μουσείου Ελλάδος τελικά θα φτιάξουμε ένα ιδιωτικό λούνα-πάρκ με διακόσμηση και παιχνιδότοπους τα ιερά και τα όσια της ελληνικής ναυτιλίας. Η πρόταση του Ναυτικού Μουσείου αγνοήθηκε και τελικά η απόφαση ελήφθη χωρίς ουσιαστική συζήτηση, χωρίς προετοιμασία από την κυβερνητική πλειοψηφία.
Μπορούμε να ονειρευτούμε ένα διεθνές ναυτικό μουσείο της ελληνικής ναυτιλίας, με πλωτά εκθέματα τα εμπορικά και πολεμικά πλοία-μνημεία μας. Μπορούμε να φανταστούμε ένα δίκτυο χώρων που θα ξεκινάει από το Σιλό Σιτηρών του ΟΛΠ και το Μουσείο Εναλίων Αρχαιοτήτων με το φορτηγό «Liberty», τους γερανούς του μεταπολεμικού λιμανιού, τις ναυπηγικές δεξαμενές «Βασιλειάδη» δίπλα του. Που θα περνάει από τον αρχαίο ναύσταθμο της Ζέας, το Ναυτικό Μουσείο Ελλάδος και το Αρχαιολογικό Μουσείο Πειραιά – με όλο τον αρχαίο Πειραιά στα εκθέματά του αλλά και την Επανάσταση του ’21 στη θάλασσα και το οποίο θα φθάνει στο Δέλτα στο μεγάλο πλωτό μουσείο με το θωρηκτό «Αβέρωφ» και το υποβρύχιο «Πρωτεύς» των μεγάλων πολέμων, το ιστιοφόρο «Ευγένιος Ευγενίδης», το καλωδιόπλοιο του ΟΤΕ «Θαλής», το «Βέλος» της αντιδικτατορικής αντίστασης και την ανακατασκευασμένη τριήρη «Ολυμπιάς». Μία διαδρομή τριών σημείων επισκέψιμη. Ένα απλωμένο στην ακτογραμμή ενιαίο ναυτικό μουσείο αντάξιο της θαλασσινής ιστορίας μας. Με ορίζοντα να φτάσει κάποτε στον Τύμβο των Σαλαμινομάχων και τη θάλασσα της Ναυμαχίας της Σαλαμίνας. Αυτή είναι η αρχαία ακτογραμμή, ότι γέννησε τον Πειραιά και την Αθήνα των 3.000 χρόνων. Από το πρώτο λιμάνι της αθηναϊκής δημοκρατίας στο Δέλτα Φαλήρου, στους ναυστάθμους των κλασικών χρόνων στη Ζέα και το Μικρολίμανο, στο μεγάλο κεντρικό λιμάνι της βιομηχανικής επανάστασης του 19ου αιώνα και του Μεσοπολέμου ως την Κυνόσουρα και τον αρχαίο λιμένα Αμπελακίων των Περσικών Πολέμων.
Η υπόθεση της ναυτοσύνης και της παράδοσής της είναι κομμάτι της ταυτότητας του Πειραιά. Είναι θέμα από το οποίο δεν μπορεί να είναι απούσα η αρχαιολογική υπηρεσία ούτε βέβαια το ιστορικό Ναυτικό Μουσείο Ελλάδος. Είναι αδιανόητο τη ναυτική ιστορία να τη χειρίζονται ερασιτέχνες «δωρητές» ή δωρητές με αδιαφανείς όρους και με μία κυβέρνηση η οποία δεν έχει πλέον ούτε την ικανότητα ούτε την αξιοπιστία να κάνει έστω και μία σοβαρή δουλειά. Ας φύγουν με το καλό να δούμε τι θα κάνουμε με όλα αυτά τα εξαιρετικά σημαντικά θέματα για την πόλη μας. Για την επαφή μικρών και μεγάλων με την Ιστορία, για τους επισκέπτες Έλληνες και ξένους της Αθήνας και του Πειραιά, για την αναβίωση όλης της παραλίας του Σαρωνικού με όρους επιστημονικής γνώσης, βιωσιμότητας και αξιοπρέπειας απέναντι στη μνήμη και στο περιβάλλον.
