H κοινωνία είδε έκπληκτη βουλευτές και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να αντιγράφουν τις καταδικασμένες πρακτικές του νοσηρού παρελθόντος.
Ετρεξε ο Τσίπρας να μαζέψει τα σπασμένα για τις τροπολογίες και τις μετατάξεις, αλλά κανένας από αυτούς, βουλευτές και στελέχη, δεν είχε το θάρρος να ζητήσει συγγνώμη για το πλήγμα που κατάφεραν στην κυβέρνηση και την Αριστερά (την Παρασκευή ζήτησε συγγνώμη η κ. Χριστοδουλοπούλου, όχι όμως από την κοινωνία αλλά από την κυβέρνηση και τους συντρόφους της). Ελπίζω να συμφωνεί ο επιστήθιος φίλος μου ο Αρίστος, προς τον οποίο απευθύνεται η σημερινή επιστολή.
Αγαπητέ Αρίστο,
Διαφώνησες με το περιεχόμενο της πρόσφατης επιστολής μου προς τον πρωθυπουργό. Και επιμένεις ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπέστη βαριά ήττα επειδή υποβάθμισε τη διαχείριση κ.λπ., αλλά γιατί δεν προχώρησε σε ριζοτομικές επιλογές «αριστερής κατευθύνσεως».
Δεν είχα σκοπό να επανέλθω. Αλλά αυτή η υπόθεση με τις τροπολογίες και τις μετατάξεις με ωθεί να μιλήσουμε και πάλι για τα συγκεκριμένα πεδία υπό το βάρος νέων γεγονότων, που πλήττουν ευθέως τον ΣΥΡΙΖΑ και την Αριστερά. Μιλώ για μια σειρά από ανεκδιήγητες επιλογές και για φάλτσα ολκής, λίγες εβδομάδες πριν από τις εκλογές.
Τροπολογίες και μετατάξεις, λοιπόν. Καρμπόν το παρελθόν, φίλε μου! Ο,τι γινόταν πάντα, εμφανίστηκε κάπως σαν… φυσικό φαινόμενο. Χωρίς καμία συναίσθηση του τι σημαίνει η πράξη τους –και χωρίς αιδώ– κάποιοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ υπηρέτησαν ιδιοτελώς αυτό που άλλοτε κατήγγελλαν. Τις πελατειακού τύπου εξυπηρετήσεις της τελευταίας στιγμής.
Εξανέστησαν δε όταν ο Σωκράτης Φάμελλος αρνήθηκε να δεχθεί τις τροπολογίες. Τι κι αν τους έλεγε ότι πρέπει να προστατευτεί η Βουλή –αλλά και η κυβέρνηση– από την κακοπροαίρετη κριτική; Τίποτε εκείνοι. Σαν να ζούσαν σε άλλο σύμπαν, εγκλωβισμένοι στην ψηφοθηρική ανάγκη τους ενόψει εκλογών.
Η κατάσταση χειροτέρεψε όταν άρχισαν τα δημοσιεύματα και τα μιντιακά σχόλια για «όργιο ρουσφετιών στη Βουλή». Κάτι έλεγε ο Βούτσης, κάτι ψέλλιζαν οι κυβερνητικοί, ώσπου ήρθε η δήλωση της Τασίας Χριστοδουλοπούλου και πάγωσε τους πάντες, επιβεβαιώνοντας πανηγυρικά τους επικριτές.
Παραδέχτηκε ανοιχτά ότι για την υπόθεση της κόρης της (μετάταξη στη Βουλή) χρειάστηκαν γνωριμίες και διασυνδέσεις! Ετσι ακριβώς, φίλε μου. Και από ποιον η ωμή παραδοχή; Μήπως από κάποιον επιτήδειο που επιβιβάστηκε ιδιοτελώς και ιδιωφελώς στο άρμα της εξουσίας; Οχι βέβαια. Από τη σημαία –μια από τις σημαίες, τέλος πάντων– της αριστερής συνείδησης του κυβερνώντος κόμματος.
Για σκέψου τώρα και μόνο η λέξη «διασυνδέσεις» πώς λειτουργεί στην κοινωνία. Πόσο ηχηρά ενισχύει τη δυσπιστία εκείνων που πιστεύουν ότι «όλοι ίδιοι είναι». Σκέψου τον θυμό και την οργή των ανθρώπων που ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ αλλά δεν διανοήθηκαν ποτέ να συνδέσουν την ψήφο τους με προσωπικά οφέλη. Σκέψου, προπάντων, την απογοήτευσή τους.
Χρειάστηκε να παρέμβει οργισμένος ο Τσίπρας για να συμμαζέψει αυτό το αφασικό ασκέρι που δεν καταλαβαίνει «πού πάν’ τα τέσσερα». Ακόμη και για την απίστευτη εκείνη είδηση ότι ο ΣΕΓΑΣ… δεν βρήκε εισιτήρια για την εθνική ομάδα στίβου (και γι’ αυτό δεν θα πήγαινε στο Μινσκ για το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα) χρειάστηκε να παρέμβει πάλι ο Τσίπρας για να δοθεί το πρωθυπουργικό αεροπλάνο.
Αλλά να ήταν μόνο αυτά; Ο ένας δίνει μαθήματα δημοσιογραφίας στους συναδέλφους της ΕΡΤ, ο άλλος διατείνεται ότι ο λαός δεν κατάλαβε τις εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ και κάτι άλλοι μιλούν είτε για… συμμετρική συρρίκνωση –πάρ’ τ’ αυγό και κούρευ’ το, δηλαδή– είτε για… αδιαμεσολάβητη επικοινωνία με την κοινωνία προσεχώς.
Α, παραλίγο να το ξεχάσω: ενώ είχε ξεσηκωθεί θύελλα προ μηνός για τον βιασμό κ.λπ., αντί να το ξεκαθαρίσουν νωρίς και ακαριαία, το άφησαν τελευταία στιγμή, δίνοντας τροφή σε δηλητηριώδη σχόλια και απαξιωτικές δηλώσεις, οι οποίες συν τοις άλλοις σκίασαν τη σπουδαία τομή που επιφέρουν οι νέοι Ποινικοί Κώδικες.
Αυτά, φίλε μου. Και λίγα λέω. Αλλά αν πάλι δεν καταλαβαίνεις ότι είναι ολέθρια και μελαγχολικά, τι να πω; Πάσο…
Για σκέψου πώς λειτουργεί στην κοινωνία η λέξη «διασυνδέσεις». Πόσο ηχηρά ενισχύει τη δυσπιστία εκείνων που πιστεύουν ότι «όλοι ίδιοι είναι»