Τι γίνεται εκεί έξω;
Άραγε πέφτει ο Μητσοτάκης; Άραγε διαβάζουν οι Γερά Γερούν, οι Βάστα Σόιμπλε, οι Μακεδονομάχοι με τις πανοπλίες και τα γυμνά οπίσθια New York Times, βλέπουν BBC, ενημερώνονται από τον Guardian και ξαφνικά κατάλαβαν ότι η μαριονέτα των ολιγαρχών που ψήφισαν έχει γίνει παγκόσμιος περίγελος;
Άραγε μία πεταλούδα που θα πετάξει στη Βραζιλία θα προκαλέσει καταιγίδα στην Κίνα και ένας αρθρογράφος που θα γράψει στους ΝΥΤ θα αλλάξει τα μυαλά του παραιτημένου τηλεθεατή που ενημερώνεται από Αυτιά και Καμπουράκη;
Επειδή βλέπω πολλή… αισιοδοξία για απαλλαγή από τον εθνικό ωτακουστή, να σημειώσω ότι τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται.
Καταρχάς η ΝΔ δεν είναι ένα κανονικό κόμμα με κανονικούς βουλευτές. Είναι μία παμπάλαια συμμαχία κοτζαμπάσηδων όπου ο κάθε βουλευτής έχει το δικό του μαντρί, τα δικά του γίδια και όλοι μαζί συναποτελούν αυτό που έπρεπε να βαφτιστεί κόμμα για να μπορέσει να συμμετάσχει σε δημοκρατικές εκλογές μετά τη Μεταπολίτευση. Ως γνωστόν οι στάνες σε εκλογές δεν κατεβαίνουν.
Όταν μιλάμε λοιπόν για κοινοβουλευτική ομάδα που «πώς είναι δυνατόν να μην ντρέπεται για την κατάντια των θεσμών και να στηρίζει έναν διεφθαρμένο;», ας μην ξεχνάμε την προέλευση αυτών των βουλευτών, αυτών των τζακιών, αυτών των απογόνων των γαιοκτημόνων της κακιάς ώρας.
Να εξαιρέσω 5 – 10 έντιμους ανθρώπους που έχει η ΝΔ στη βουλή και οι οποίοι αναθεματίζουν την ώρα και τη στιγμή που η μοίρα τους το έφερε να πρέπει να κάνουν τη νοημοσύνη τους πουρέ και να στηρίξουν αυτόν τον περιορισμένης αντίληψης συμπλεγματικό γόνο, προκειμένου να μη χάσουν τη βουλευτική τους έδρα.
Άρα, «εξέγερση» νεοδημοκρατών βουλευτών μην περιμένετε. Θα πουν σε όλα μπε.
Πάμε στον ξένο Τύπο τώρα.
Όντως, αυτό που γίνεται στα μεγάλα διεθνή δίκτυα με την κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν έχει ξανασυμβεί σε συνθήκες δημοκρατίας. Τον έχουν καταλάβει όλοι, έχουν δει όλο το τοπίο: Από τις παρακολουθήσεις των πολιτικών του αντιπάλων μέχρι την πρωτοφανή εξαγορά του 90% των ΜΜΕ μιας χώρας και των δημοσιογράφων τους ώστε να εγκατασταθεί ένα ακλόνητο μονοπρόσωπο καθεστώς.
Γιατί όμως γράφουν και ξαναγράφουν τα διεθνή ΜΜΕ για την Ελλάδα;
Μα επειδή υπάρχει τροφή για τους αναγνώστες τους: Τα έργα και οι ημέρες του πιο διεφθαρμένου πρωθυπουργού της Ε.Ε., πέρα από τη δημοσιογραφική ουσία, είναι και ενδιαφέρον ανάγνωσμα. Σαν πολιτικό θρίλερ, στο οποίο όμως ο φαύλος κυβερνήτης δεν είναι προϊόν μυθοπλασίας αλλά πραγματικότητας. Και τα αληθινά θρίλερ είναι τα πιο δυνατά.
Όμως το ότι τα μεγάλα διεθνή ΜΜΕ γράφουν για τη σαπίλα και το σκοτάδι Μητσοτάκη, δε σημαίνει ότι θα πέσει. Και για τη Χούντα τα ίδια ακριβώς έγραφαν και έμεινε 7 χρόνια. Και σκεφτείτε ότι τότε υπήρχε μία ΥΕΝΕΔ για την αποχαύνωση των Ελλήνων πολιτών, όχι δέκα.
Κάποτε, βέβαια, όλοι οι εφιάλτες τελειώνουν. Θα τελειώσει και αυτός. Να είστε σίγουροι όμως ότι σε 50 χρόνια, θα συνεχίζουν να υπάρχουν νοσταλγοί αυτού του διεφθαρμένου ερεβώδους καθεστώτος Μητσοτάκη, όπως υπάρχουν και της Χούντας. Μόνο που αντί για «έφτιαξε δρόμους», θα λένε «αγόρασε Ραφάλ».
