Ένας πραγματικός επαναστάτης της ζωής και του Ιταλικού Κινηματογράφου, ποιητής και πεζογράφος, ο τραγικά αδικοχαμένος Πιερ Πάολο Παζολίνι, γεννήθηκε στις 5 Μαρτίου του 1922, χρονιά που ανεβαίνει στην εξουσία ο Μουσολίνι.
Γιος φασίστα στρατιωτικού γραφειοκράτη, βίωσε από νωρίς την αυταρχικότητα και κατάλαβε πως τα ελεύθερα πνεύματα αυτού του κόσμου οφείλουν να αντιβαίνουν, τους κανόνες. «Το να σκανδαλίζεις είναι δικαίωμα. Το να σκανδαλίζεσαι, απόλαυση», έλεγε ο ίδιος.
Ήταν ένας δηλωμένος Μαρξιστής και ταγμένος Αντιφασίστας, κάτι που αποτυπωνόταν σχεδόν σε όλες τις ταινίες του. Παντού θα βρούμε να υπάρχουν κοινωνικά και πολιτικά σχόλια για τα λαϊκά και αστικά στρώματα, τα οποία ακολουθούν τις αρχές του Μαρξισμού, όπως «Το θεώρημα» (1968) και το «Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο».
Κορυφαία μορφή της ιταλικής αριστερής διανόησης, ο Παζολίνι γύρισε 23 ταινίες (Ακατόνε, Μάμα Ρόμα, Οιδίπους, Οι Μάγισσες, κ.ά.), ενώ έγραψε και τα σενάρια 11 ταινιών άλλων σκηνοθετών.
Στενά συνδεδεμένος με τον τρόπο που αυτός ένιωθε τον αγροτικό κόσμο είναι και ο τρόπος που παρατηρεί τον κόσμο του Προλεταριάτου των συνοικισμών της Ρώμης. Σε μια συνέντευξή που δίνει στη La Stampa την Πρωτοχρονιά του 1975 μιλάει γι’ αυτούς ακριβώς τους συνοικισμούς. “Ήταν ένας κόσμος περιθωριακός και τρομερός στη σκληρότητά του, αλλά διατηρούσε ένα δικό του κώδικα τιμής και γλώσσας ο οποίος δεν αντικαταστάθηκε με τίποτα. Σήμερα τα παιδιά των συνοικισμών τρέχουν με μηχανές και βλέπουν τηλεόραση αλλά δεν ξέρουν να μιλάνε, μόλις που καταφέρνουν να τραυλίζουν πια. Είναι το βασικό πρόβλημα όλου του αγροτικού κόσμου ή τουλάχιστον της κεντρικής και νότιας Ιταλίας”.
Την ίδια εκείνη περίοδο, μετά τους αγώνες των εργατών γης στο Φριούλι, γράφει την πρόζα Οι Μέρες του Αγαθού Ντε Γκάσπερι που αργότερα θα γίνει μυθιστόρημα και θα εκδοθεί το 1962 με τίτλο Το Όνειρο μιας Υπόθεσης.
Ο Πιερ Πάολο Παζολίνι δολοφονήθηκε στις 2 Νοεμβρίου 1975 στην παραλία της Όστια, κοντά στη Ρώμη. Πατήθηκε αρκετές φορές με το δικό του αυτοκίνητο, και μέρος του σώματός του κάηκε με βενζίνη μετά το θάνατό του. Το έγκλημα για πολύ καιρό θεωρήθηκε σαν φόνος εκδίκησης τύπου Μαφίας, και είναι απίθανο ότι έγινε από ένα μόνο άτομο. Ο Giuseppe (Pino) Pelosi (1958–2017), τότε 17 ετών, συνελήφθη να οδηγεί το αυτοκίνητο του Παζολίνι και ομολόγησε τον φόνο. Καταδικάστηκε το 1976. Το 2005, απέσυρε την ομολογία του, και υποστήριξε ότι άγνωστοι είχαν σκοτώσει τον Παζολίνι. Είπε ότι αναγκάστηκε να ομολογήσει γιατί υπήρχαν απειλές κατά του ίδιου και της οικογένειάς του.
Η έρευνα σχετικά με τη δολοφονία Παζολίνι άρχισε εκ νέου μετά την αναίρεση του Πελόζι. Υπήρξαν ενδείξεις ότι ο φόνος έγινε από εκβιαστές, οι οποίοι είχαν κλέψει μερικές μπομπίνες της ταινίας Σαλό, ή 120 Μέρες στα Σόδομα και ο Παζολίνι σχεδίαζε να τους συναντήσει στη Στοκχόλμη. Οι δικαστές έκριναν ότι οι νέες ενδείξεις δεν ήταν αρκετές για να ξανανοίξουν την υπόθεση.
Πηγή: rosa.gr