Μπήκε στο σχολείο τον Μάιο και από τότε δε χάνει κανένα μάθημα
Έχει χρώμα πορτοκαλί και τον λένε Παυσανία. Τους τελευταίους μήνες είναι «μαθητής» στο Δημοτικό Σχολείο Χουδετσίου της Κρήτης και έχει κερδίσει με τη συμπεριφορά του τους μικρούς… συμμαθητές του, τους εκπαιδευτικούς και ολόκληρο το χωριό.
Είναι ένας γάτος ο οποίος έχει γίνει φίλος με όλα τα παιδιά του Δημοτικού στο Χουδέτσι τα οποία τον φροντίζουν, παίζουν μαζί του, διαβάζουν, την ώρα που ο Παυσανίας παρακολουθεί ανελλιπώς όλα τα μαθήματα που παραδίδουν οι δάσκαλοι.
Οι φωτογραφίες «μαρτυρούν» το πόσο γλυκός και φιλικός είναι αυτός ο γάτος ο οποίος πλέον έχει το λουράκι του και έχει υιοθετηθεί επίσημα από το Δημοτικό Σχολείο. Όλοι τον αγαπούν, όλοι τον θέλουν… μέσα στα πόδια τους, αφού μπελάδες δεν δημιουργεί.
Ο διευθυντής του Δημοτικού Σχολείου στο Χουδέτσι είναι ένας εκπαιδευτικός που δε μοιάζει με όλους τους άλλους, καθώς προσπαθεί να βρει τρόπους ώστε το μάθημα που παραδίδει να είναι ουσιαστικό και οι μαθητές να μην πηγαίνουν στο σπίτι χωρίς να έχουν κρατήσει κάτι από την παράδοση.
Και το καταφέρνει! Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το γεγονός ότι οι μαθητές του έμαθαν για τον… Σπαρτιάτη στρατηγό Παυσανία. Ο Σπύρος Ανδρουλάκης μίλησε στο neakriti.gr για τον Παυσανία, τον μικρό του «μαθητή» που εισχωρεί στις αίθουσες διδασκαλίας και μαθαίνει Μαθηματικά, Ιστορία, Γλώσσα, Γεωγραφία… Και ο ίδιος ο Σπύρος Ανδρουλάκης τον χαρακτηρίζει πλέον «μαθητή»!
«Είναι ένας γάτος της γειτονιάς που τριγύριζε πάντα έξω από το σχολείο αλλά ποτέ δεν έμπαινε μέσα, ώσπου πήρε την απόφαση και μας ”υιοθέτησε” μάλλον ο ίδιος» αναφέρει ο κ. Ανδρουλάκης ο οποίος απαντά στην ερώτηση του πώς αποφάσισαν τελικά να κρατήσουν τον Παυσανία στο σχολείο: «Στην αρχή το βλέπαμε και εγώ και οι μαθητές μου σαν κάτι χαριτωμένο, σαν μικρή ανάπαυλα την ώρα του μαθήματος. Ερχόταν από εκεί και έπειτα κάθε πρωί στην είσοδο του σχολείου και με περίμενε να ξεκλειδώσω την πόρτα για να μπούμε μαζί πρώτα στο γραφείο και έπειτα στην τάξη την ώρα του μαθήματος. Είχα κάποιους ενδοιασμούς όχι για μένα καθώς θεωρώ αυτονόητο πώς οι άνθρωποι είναι καλύτεροι όταν έχουν ένα κατοικίδιο, πόσο μάλλον τα παιδιά που η παρουσία κατοικίδιου επιδρά θετικά στην ψυχολογία τους αλλά και στον ψυχισμό τους, τους μειώνει το άγχος, βοηθάει την κοινωνικοποίηση τους, τα κάνει υπεύθυνα καθώς πέρα από τον εαυτό τους φροντίζουν και κάποιον άλλον, τον τετράποδο φίλο τους.
Δεν είναι λίγες φορές που όποτε υπάρχει μια ένταση ή κόπωση μέσα στην τάξη την στιγμή που μπαίνει ο Παυσανίας, ως δια μαγείας αλλάζει το κλίμα και ασυναίσθητα χαμογελούμε όλοι. Αν λοιπόν δεν υπήρχε ένας γάτος σαν τον Παυσανία, θα έπρεπε να τον εφεύρουμε, είναι πολύτιμος πια συνεργάτης μου μέσα στην τάξη.».
Το όνομα «Παυσανίας» και η… υιοθεσία του
Από τις πρώτες ερωτήσεις που μας έρχονται στο μυαλό είναι πώς προέκυψε το όνομα «Παυσανίας», αφού δεν συναντάμε καθημερινά ανθρώπους οι οποίοι ονομάζονται έτσι, δε είναι ένα συνηθισμένο όνομα. Ο κ. Ανδρουλάκης όμως, ξεκαθαρίζει το τοπίο:
«Ένα πρωί στα μέσα Μαΐου την ώρα που κάναμε το μάθημα της Ιστορίας με την Γ’ και Δ’ τάξη, μπήκε στην αίθουσα την στιγμή που μιλούσαμε για τον Σπαρτιάτη στρατηγό Παυσανία.
Τα παιδιά μόλις είδαν τον γάτο ενθουσιάστηκαν και απλά τους είπα χιουμοριστικά πως αυτή τη στιγμή ο Παυσανίας βρίσκεται μπροστά μας και είναι αυτός ο γάτος. Από τότε το όνομά του ”κατοχυρώθηκε” και μπήκε στην σχολική μας ζωή ως αναπόσπαστο μέρος της και το μάθημα με το στρατηγό Παυσανία δεν ξεχάστηκε ποτέ από τους μαθητές. Κυρίως στην εξέτασή του όλα τα παιδιά σήκωναν το χέρι τους για να πουν μάθημα.».
Φυσικά, αν ο Παυσανίας δεν ήταν τόσο φιλικός και χαριτωμένος, δεν θα ξετρελαίνονταν τα παιδιά ούτε θα τους κέρδιζε όλους από την πρώτη στιγμή.
«Πρώτα από όλα είναι τόσο φιλικός με τα παιδιά, τριγυρίζει διακριτικά και αθόρυβα ανάμεσα στα πόδια τους, χαίρετε όταν τον χαϊδεύουν και κυρίως όταν κοιμάται στην δική του -πια- πολυθρόνα με το μαξιλάρι του, απολαμβάνει να ακούει για ρήματα, προσθέσεις και φέτος για βυζαντινούς αυτοκράτορες, ξυπνάει μόνο άμα ακούσει τον ήχο από το αλουμινόχαρτο, όταν ένα παιδί ξετυλίγει για να φάει το τόστ του» λέει στο neakriti.gr ο διευθυντής του σχολείου, ενώ απαντά και στην ερώτηση του που μένει ο γάτος όταν το σχολείο είναι κλειστό:
«Πηγαίνει απέναντι στα σπίτια των γειτόνων του σχολείου που τον φροντίζουν και τον ταΐζουν όταν είμαστε κλειστά. Τα Χριστούγεννα που πέρασαν με πληροφορούσαν πως κοιμόταν σε ένα μέρος, με έναν από τους μεγαλύτερους φιλόζωους, στην φάντη του Χριστού».
Η καθημερινότητα στο σχολείο με τον Παυσανία
Σε κάθε περίπτωση ωστόσο, έχουμε να κάνουμε με ένα ζώο το οποίο χρειάζεται την ανθρώπινη φροντίδα. Πώς είναι λοιπόν η κάθε μέρα με ένα γάτο ο οποίος είναι, δίχως αμφιβολία, αξιαγάπητος;
Ο Σπύρος Ανδρουλάκης αναφέρει πως ο Παυσανίας «ακολουθεί κανονικά το πρόγραμμα μας, όσο παράδοξο και αν ακούγεται αυτό. Δηλαδή χτυπώντας το κουδούνι για την πρωινή προσευχή έρχεται και εκείνος δίπλα στα παιδιά και όταν τελειώσουμε για να προχωρήσουμε στις αίθουσες ανεβαίνει τα σκαλοπάτια μαζί μας και μπαίνει στην τάξη. Έπειτα πηγαίνει λίγο και κάθεται δίπλα μου μήπως και φιλοτιμηθώ και του δώσω λίγο από ότι τρώω και μετά στο δικό του κάθισμα, μέχρι να χτυπήσει το κουδούνι για διάλειμμα και να βγει έξω με τα παιδιά.
Στο σχολείο κάθεται μέχρι να τελειώσει το Ολοήμερο. Φεύγει με τον τελευταίο μαθητή στις 4 το μεσημέρι που τελειώνει το πρόγραμμα».
Ο διευθυντής του Δημοτικού Σχολείου Χουδετσίου τονίζει ότι «Από την πρώτη μέρα που ήρθε ο Παυσανίας, φροντίζουμε πάντα να έχει την τροφή του. Επίσης έχει κάνει όλα τα απαραίτητα εμβόλια ώστε να είναι υγιής και εκείνος και εμείς».
Η επιρροή του ζώου στην ψυχοσύνθεση των μαθητών
«Κυρίως τα παιδιά στην συντριπτική τους πλειοψηφία αγαπούν τα ζώα, πόσο μάλλον σε ένα σχολείο σαν το Δημοτικό του Χουδετσίου που οι μαθητές έχουν προσλαμβάνουσες και ερεθίσματα καθημερινά με οικότροφα και μη ζώα καθώς ζουν σε ένα αρμονικό περιβάλλον κρητικής εξοχής.
Αυτό που είναι πρόκληση για μένα ως εκπαιδευτικό που θέλει να ξεφύγουμε από την στείρα -κάποιες φορές- μορφή εκπαίδευσης και γνώσης, είναι παιδιά που ίσως μεγαλώνουν με έναν αποστειρωμένο τρόπο, να μπουν σε μία διαδικασία αρχικά σκέψης και έπειτα πράξης να ευαισθητοποιούνται σε όλο το φάσμα της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης» αναφέρει ο Σπύρος Ανδρουλάκης μιλώντας για το αν οι μικροί μαθητές στο Χουδέτσι έχουν επηρεαστεί θετικά λόγω της παρουσίας του Παυσανία στην καθημερινότητά τους.
Όμως, κάθε αρχή και δύσκολη. Όπως είναι φυσικό, η απόφαση του διευθυντή του σχολείου να κρατήσουν όλοι μαζί τον Παυσανία, δεν έχαιρε της αποδοχής όλων. Η άποψή τους όμως άλλαξε όταν γνώρισαν καλύτερα το αξιαγάπητο γατί:
«Στην αρχή υπήρχαν κάποια ψήγματα αντίδρασης και κυρίως απορίας για την παρουσία του γάτου μας. Εξηγήσαμε σε γονείς που ίσως και εύλογα να είχαν κάποιες ανασφάλειες, την σημαντική επίδραση που έχει στην σχολική μας ζωή και κυρίως τη χαρά που δίνει ο Παυσανίας στην καθημερινότητα μας, καθώς όλος ο σύλλογος διδασκόντων και οι μαθητές ευαισθητοποιήθηκαν ώστε να τον υιοθετήσουμε.».
Σε κάθε περίπτωση, ο Παυσανίας έχει γίνει μέλος της σχολικής κοινότητας του Χουδετσίου, αγαπά και έχει αγαπηθεί από τους μικρούς μαθητές, ενώ έχει κερδίσει επάξια μία θέση στα θρανία!
Πηγή: neakriti.gr
