Μια από τις ιστορίες του κυρίου Κόυνερ του Μπρεχτ είναι η παρακάτω: «Τι κάνετε όταν αγαπάτε έναν άνθρωπο;» ρώτησαν τον κύριο Κ.
«Του φτιάχνω ένα σκίτσο» είπε ο κύριος Κ. «και φροντίζω να του μοιάζει»
«Ποιο; Το σκίτσο;»
«Οχι, ο άνθρωπος» είπε ο κύριος Κ.
Μιλώντας για τον Παύλο Πολάκη και την αντιμετώπισή του από τη ΝΔ ίσως καταλάβουμε καλύτερα κάποια πράγματα αν αναποδογυρίσουμε αυτή την ιστορία: Οταν μισώ έναν άνθρωπο του φτιάχνω ένα σκίτσο και φροντίζω να του μοιάζει. Ποιο; Το σκίτσο; Οχι, ο άνθρωπος. Στη συγκεκριμένη περίπτωση σκιτσογράφοι είναι ο Κυριάκος, ο Αδωνης, ο Λοβέρδος, οι εμπλεκόμενοι στα του ΚΕΕΛΠΝΟ και της Novartis, οι ποντικοί της υγείας με τα άσπρα κολάρα. Οι οποίοι αντιπαθούν βαθιά, αθεράπευτα, σε σημείο μίσους τον αναπληρωτή υπουργό. Και φιλοτέχνησαν ένα σκίτσο του, το οποίο διακινούν με τα ΜΜΕ τους στην κοινή γνώμη, φροντίζοντας να του μοιάζει ο Πολάκης. Ενα σκίτσο –αυτή είναι η ουσία– που απεικονίζει τα αισθήματά τους για τον Πολάκη.
Και γιατί τόσο μίσος;
Γιατί τόση φροντίδα από επιτελεία, υπογραφές και προπαγανδιστές για να μοιάσει ο Πολάκης στο απαίσιο σκίτσο τους; Γιατί μιλάει άσχημα, λένε. Μάλιστα. Προσέξτε, όμως. Ασχολούνται με όσα λέει και τον τρόπο που τα λέει. Εναν τρόπο που όντως δίνει ώρες ώρες αφορμή για νέες πινελιές στο σκίτσο τους. Αλλά για όσα κάνει στην υγεία, για όσα ξετρύπωσε, για τα ποντίκια που έστειλε στον εισαγγελέα, τσιμουδιά. Και το ερώτημα είναι: Θα πιστέψουμε ότι όντως μισούν τον Πολάκη για όσα λέει και όχι για όσα κάνει; θα πιστέψουμε ότι το πρόβλημά τους είναι ότι ο Πολάκης πρόσβαλε έναν ανάπηρο υποψήφιό τους ή ότι κάποιοι δεν μπορούν να θησαυρίζουν διαθέτοντας δεκαπλάσια τεχνητά μέλη από κάθε άλλη ευρωπαϊκή χώρα σε αναπήρους;
Οι δήθεν μετανοημένοι φασίστες που κατέχουν κορυφαίες θέσεις στο κόμμα τους και ξεστομίζουν χυδαιότητες κάθε μέρα δεν τους ενοχλούν. Οι τύποι που θωρούν τις ιδέες της Αριστεράς ελαττωματικές είναι αξιαγάπητοι. Ο αντικομμουνισμός της δεκαετίας του ’50 που εκκολάπτει τα αυγουλάκια τους είναι όχι μόνο ανεκτός στα σαλόνια τους αλλά και αγαπητός. Τα αντισημιτικά ολισθήματα, τα ακροδεξιά στραβοπατήματα, οι έρωτες με τους Βέμπερ που έχουν πει τα μύρια όσα κατά των Ελλήνων και οι τσιρίδες για τον ψεύτη, απατεώνα, κωλοτούμπα, ανίκανο Τσίπρα είναι πολιτικός πολιτισμός. Και σ’ αυτό τον όμορφο και αγγελικά πολιτισμένο κόσμο τους οι μυτούλες σουφρώνουν περιφρονητικά για τον λόγο του Πολάκη. Ο άξεστος προσβάλλει την ευαισθησία τους.
Αυτά.
Και τα χειρότερα είναι αυτά που θέλουν να κρύψουν πίσω από το σκίτσο του Πολάκη. Ως εκ τούτου, προσοχή. Κάθε φορά που η ακροδεξιά ζωγραφίζει μαύρα σκίτσα μυρίζει ανθρώπινο κρέας…